Zombieland

Μάστορας : Ruben Fleischer
Παίχτες : Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stone, Abigail Breslin
Βαθμολογία : 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένας θανάσιμος και άκρως μεταδοτικός ιός έχει εξαλείψει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε αιμοδιψή ζόμπι και έχει μετατρέψει τη γη σε ένα μετά-αποκαλυπτικό μπάχαλο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ακουλουθούμε τις περιπέτειες 4 ατόμων που ξεκινώντας ο καθένας από μόνος του, καταλήγουν να σχηματίσουν μια αναπάντεχη, εύθραυστη συμμαχία και τελικά μια αν μη τη άλλο αταίριαστη φιλία...

Αναλυτικότερα :
Κατ' αρχήν ξεκινάει με το “For Whom the Bell Tolls” των Metallica! Δηλαδή, με τέτοια μουσική επιμέλεια δε γίνεται να μην είναι τουλάχιστον αξιόλογο έργο! Και πέραν από το θεϊκό τραγούδι, έχει την πιο πρωτότυπη, ξεκαρδιστικά σπιρτόζικη εισαγωγή σε ζομποταινία. Ever. Δεύτερον, φιγουράρει την Emma Stone, το απόλυτο νέας γενιάς πουλέν! Μιλάμε για υπερ-πιπίνι με τα όλα του που όχι μονάχα το έχει εμφανισιακά, αλλά μοστράρει έναν αχτύπητο συνδυασμό τσαχπινογαργαλιάρικης γλύκας και τσαμπουκά που απλά δεν υπάρχει περίπτωση, εφόσον σαλεύει έστω το παραμικρό αρσενικό... κάτι μέσα σου, να μην ονειρευτείς κάπου, κάπως, κάποτε να την κυκλοφορήσεις! Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, το “Zombieland” είναι (αν δεν το μαντέψατε ήδη από τον τίτλο!) μια ζομποταινία, από τις χαβαλεδιάρικες. Ωστόσο, αποφεύγει τη... Σεφερλιδική γυμνασιακή χαζομάρα ταινιών τύπου “Return of the Living Dead”. Το χιούμορ του είναι πολύ πιο σπιρτόζικο, ψαγμένο, geek! Αν μπορούσα να το συσχετίσω με κάποια γνωστή ταινία εκεί έξω, αυτή θα ήταν το “Zombie Strippers!” μόνο που το “Zombieland” είναι σε όλους τους τομείς σκάλες καλύτερο!

Τρίτο προσκύνημα. Woody Harrelson! Απλά θεϊκός στο ρόλο του σαλεμένου survivor και τραγικά πειστικός όπου χρειάζεται. Τέταρτο και υπέρτατο προσκύνημα : Bill Murray!!! Ναι, καλά διάβασες! Είναι ο γνωστός Bill από τους Ghostbusters που αποδομεί και καννιβαλίζει απολαυστικά τον εαυτό του! Απλά απάλευτο. Γενικά, όλοι οι χαρακτήρες είναι άψογα (για ταινία του είδους) δομημένοι και πολύπλοκοι, με τις αρετές και τα κουσούρια τους. Κορυφή όλων ο σπασίκλας πρωταγωνιστής και οι... ψυχαναγκαστικοί κανόνες που διέπουν τη ζωή του. Αυθεντικοί, απενοχοποιημένοι και μοντέρνοι διάλογοι, γκαζωμένη σκηνοθεσία και ζωηρή πολύχρωμη φωτογραφία. Έξοχο μαύρο χιούμορ, cheesy “τυρένιο” στυλ και απάλευτα σουρεαλιστικές καταστάσεις. Η ταινία δεν παύει ποτέ να αποτίει φόρο τιμής στα μεγαθήρια του είδους με άπειρα κρυμμένα αστεία, αναφορές και ακατάπαυστη καλοήθη σάτυρα στα κλισέ και τις νόρμες του zombie genre.

Να πω και κάτι αρνητικό για το “Zombieland”; Προσπαθώ αλλά δε βρίσκω! Άιντε, θα μπορούσε να έχει περισσότερες splatter-ιές και σαπίλα. Ωστόσο, εδώ το βάρος – ίσως για πρώτη φορά σε ταινία του είδους! - δίνεται στους χαρακτήρες και κατά την ταπεινή γνώμη του γραφόντος, πολύ καλά κάνει.

Splatter / Gore :
Δαγκώματα και διάφορων ειδών κακοποίησης στα ζόμπι, καλά make up effects και μέχρι εκεί.

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Σε έναν ιδιότυπο φόρο τιμής στο “Zombie Strippers!” σε μια σκηνή “απολαμβάνουμε” τη θέα μιας... zombie stripper καλυμμένης σε ένα μαύρο κολλήγες πράμα, να εκτοξεύει μαύρο ιχώρα από τις θηλές της! Κυνηγώντας κάγκουρες θαμώνες του club. Έχοντας χαρτονομίσματα περασμένα στο κιλοτάκι της. Χαριτωμένη σύλληψη!

Ρεζουμέ :
Μια ζόμπι... κωμωδία χαρακτήρων, επιτέλους πρωτότυπη και πανέξυπνη, άψογη σε όλα της, άκρως απολαυστική. Αν μη τι άλλο, ξέρεις ποιά θα είναι η επιλογή σου για την επόμενη καφροσύναξη!