Prom Night

Μάστορας : Nelson McCormick
Παίχτες : Brittany Snow , Scott Porter , Jessica Stroup , Dana Davis
Βαθμολογία : 1 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια κοπέλα που ήταν μάρτυρας στη δολοφονία των γονιών της από έναν μανιακό serial killer, προσπαθεί να τα βρει με τον εαυτό της και να αναρρώσει από τα ψυχικά τραύματά της. Αυτό που δε γνωρίζει, είναι ότι ο δολοφόνος δραπετεύει από τη φυλακή και είναι αποφασισμένος να τη βρει. Όλα αυτά θα συμβούν τη νύχτα του χορού των αποφοίτων του σχολείου της.

Αναλυτικότερα :
Σκεφτείτε “Αμερικάνικο slasher thriller”. Κάντε μια σούμα με όλα τα κλισέ που έχουν καθιερώσει ταινίες τύπου Halloween & Scream καθώς και οι άπειρες που τις αντέγραψαν. Ε, λοιπόν, όλα, μα ΟΛΑ θα τα βρείτε εδώ. Μονοδιάστατοι, γραφικοί χαρακτήρες που περιγράφονται με δυο λέξεις. “Καθημερινοι” έφηβοι, σχολιαρόπαιδα της διπλανής πόρτας που κατά τα άλλα νοικιάζουν λιμουζίνες, φοράνε πανάκριβα ρούχα, κοιμούνται σε πολυτελή ξενοδοχεία. Ηθικολογίες του κώλου, τεχνητά προκαλούμενη ένταση (εκεί που δεν υπάρχει) και ατέλειωτα κυνηγητά. Ουρλιαχτά και τσιρίδες και φυσικά ο μαύρος χαρακτήρας πάντα πεθαίνει!

Μετά φανταστείτε τα όσα καλά έχει αυτή η σχολή ταινιών. Μια κάποια αγωνία, μια ένταση. Έστω μέχρι να μάθεις ποιός είναι ο δολοφόνος. Μαχαιρώματα αβανταδόρικα, πρωτότυποι, κάφρικοι φόνοι, body count, αίμα και γενναίες δόσεις σπλατεριάς. Στυλ και cheesy πνεύμα. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ο δολοφόνος είναι μούρη, έχει φαντασία και πρωτοτυπία στις μεθόδους και την εμφάνισή του, είναι μια προσωπικότητα που υπό διαφορετικές συνθήκες θα τη χαρακτήριζες ακόμα και χαρισματική. Ε, λοιπόν ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν υπάρχουν στο “Prom Night”!!! Από την πρώτη σκηνή του έργου, βλέπεις το πρόσωπο του δολοφόνου, ξέρεις ποιός είναι και τι θέλει. Και απογοητεύεσαι. Είναι ένας καψούρης κακομοίρης. Με καπελάκι του baseball. Και σκοτώνει με μαχαίρι. Αναίμακτα και εκτός κάμερας.

Θα προσπαθήσω να γράψω κάτι καλό για αυτό το ταινιάκι. Δυσκολεύομαι αλλά μάλλον το βρήκα. Καλή, διεκπαιρεωτική (αλλά μάλλον ανέμπνευστη σκηνοθεσία) και άψογη φωτογραφία. Γενικά, ο τεχνικός τομέας της ταινίας στέκει σε πολύ καλό επίπεδο και είχε πολύ περισσότερο budget από όσο χρειαζόταν και της άξιζε.

Splatter / Gore :
Αναίμακτοι φόνοι με τις στιγμές του μαχαιρώματος να συμβαίνουν πάντα εκτός κάμερας. Οι περισσότεροι από τους φόνους δεν έχουν καν κινηματογραφηθεί, ενημερωνόμαστε για αυτούς... εκ των υστέρων και “βλέπουμε” τα αποτελέσματά τους από μακριά στο background!

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Θα ήθελα (και μπορώ!) να φάω παστίτσιο μέσα στο αβυσσαλέο ντεκολτέ της μαυρούλας. Ή μουσακά. Αυτά.

Ρεζουμέ :
Άκρως αδιάφορο, κλισαρισμένο και άτολμο σε... όλα του, το “Prom Night” θα μπορούσε να χρησιμεύσει μόνο για παιδικό / εφηβικό κοινό που ακόμα δεν έχει δει ποτέ του θρίλερ. Οπότε μπορείς μάλλον να το δείξεις στο μικρό ξαδερφάκι σου πριν το μπάσεις στα κόλπα μιας αληθινής ταινίας τρόμου, με την ασφάλεια ότι μετά από αυτή την πρώτη επαφη δε θα χρεαστεί μετά να το τρέχεις έντρομο στους ψυχολόγους. Αλλά μάλλον το παιδάκι θα βαρεθεί πριν και από σένα. Τόσο ανώδυνο, που θα μπορούσε να έχει την υπογραφή Disney! Αποφύγετε.