Frozen River (Παγωμένο Ποτάμι)

Μάστορας : Courtney Hunt
Παίχτες : Melissa Leo , Misty Upham , Charlie McDermott
Βαθμολογία : 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Η ιστορία μιας γυναίκας που αφού ο άντρας της την παρατήσει κλέβοντας όλες τις οικονιμίες τους, βρίσκεται σε ένα ξένο τόπο, μόνη με τα 2 ανήλικα παιδιά της σε πλέον δεινή θέση. Θα συνάψει μια μάλλον ασυνήθιστη συνεργασία με μια ινδιάνα και μαζί θα μεταφέρουν τις νύχτες με το αυτοκίνητό της λαθρομετανάστες από ένα αφύλακτο μονοπάτι, πάνω από το παγωμένο ποτάμι που χωρίζει τα σύνορα μεταξύ Καναδά και Αμερικής. Όμως, ο πάγος κρύβει μυστικά δικά του και η νύχτα, περιθωριακά άτομα και δυσάρεστες εκπλήξεις...

Αναλυτικότερα :
Όταν μια ταινία χαρακτηρίζεται από τον Quentin Tarantino ως “Το καλύτερο έργο της χρονιάς”, αν μη τι άλλο δε μπορεί να είναι τελείως κακή. Ομολογώ πως δε είχα υπόψη μου καν την ύπαρξη αυτού του έργου, η γνωριμία μας ήταν τελείως τυχαία. Αλλά είναι εργάρα! Όπως και να έχει, το 2009 (μια χρονιά μάλλον ψιλοαδιάφορη από κινηματογραφικής άποψης) για μένα, τουλάχιστον κινηματογραφικά, έκλεισε με τον πλέον καλύτερο τρόπο. Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα. Μιλάμε για κατεξοχήν κοινωνικό έργο. Όσοι από εσάς φτιάχνεστε με ταινίες τύπου “Η πόλη του Θεού”, “Βαλς με τον Μπασίρ”, “21 Γραμμάρια”, “Traffic”, θα την καταβρείτε εδώ.

Συγκλονιστική η Melissa Leo, αποκάλυψη. Ο χαρακτήρας, άψογα σκιαγραφημένος, θα σε εκπλήξει και θα σε ψαρώσει ταυτόχρονα. Σταδιακά μετατρέπεται από παραμελημένη γυναίκα σε ένα τσαμπουκαλεμένο, σκληρό καρύδι, σφυρηλατημένο στις χειρότερες συνθήκες που μπορεί να σου δώσει η ζωή. Κρατάει όπλο (και το χρησιμοποιεί!), κολυμπάει βαθιά στα σκ@τά, τα βάζει με τύπους περιθωριακούς, μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Το πιο δύσκολο είναι να κρύψει τα τραύματά της και να συκρατήσει μια τιμή, αξιοπρέπεια και τα θραύσματα του ψυχισμού της από το να διασκορπιστούν τελείως. Ψηλά όμως ο πήχης έχει μπει και για όλες τις άλλες ερμηνείες. Αλλά αληθινός πρωταγωνιστής είναι το άψυχο, νεκρό τοπίο και η αφοπλιστική ειλικρίνεια της ιστορίας. Με σκηνές που πονάνε, το εργάκι αυτό θα καταφέρει τουλάχιστον 2 φορές να σε αφήσει άναυδο χωρίς αίματα, και άλλες τσιριτσάτζουλες. Ειδικά η φάση με τους Πακιστανούς μετανάστες, με είχε κάνει επί πόση ώρα να κρατιέμαι με νύχια και με δόντια από τον καναπέ μου και να αναρωτιέμαι πόσο σκατόψυχος μπορεί να γίνει ένας σκηνοθέτης!

Ρεζουμέ :
Χωρίς καμιά προσπάθεια ωραιοποίησης αλλά ούτε και δραματοποίησης, μπροστά στα μάτια σου θα ξετυλιχτεί αριστουργηματικά για 90 λεπτά μια υπέροχη ιστορία, από αυτές που πραγματικά αξίζει να ειπωθούν. Μακριά από πολιτικά τάχα μου μυνήματα και διδακτισμό, το Frozen River είναι απλά μια παραβολή για τι μπορεί να κάνει η γυναίκα και πόση δύναμη μπορεί να βγάλει έτσι και νιώσει ότι απειλούνται τα παιδιά της. Δείτε το.

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Στα μπαγκάζια του το “Frozen River” περιλαμβάνει υποψηφιότητα για oscar 'α γυναικείου ρόλου και πρωτότυπου σεναρίου. Εννοείται ότι τελικά δεν τα κέρδισε. Είναι υπερβολικά ρεαλιστικό, νιχιλιστικό και σκατοαπαισιόδοξο, ιδιαίτερα επώδυνο για την αισθητική των φίλων μας των Αμερικάνων. Αφού αυτά τα πράγματα που λέει μέσα, δεν γίνονται, δεν υπάρχουν στην Αμερική! Και επίσης οι Γερμανοί είναι φίλοι μας!