Carriers (Πανδημία)

Μάστορες : Àlex Pastor, David Pastor
Παίχτες : Lou Taylor Pucci , Chris Pine , Piper Perabo , Emily VanCamp ,
Βαθμολογία : 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια θανάσιμη πανδημία εξολοθρεύει το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της γης. Η ταινία διηγείται την ιστορία μιας παρέας νεαρών ενηλίκων που προσπαθούν να ολοκληρώσουν ένα επικίνδυνο ταξίδι, σε ένα κόσμο ουσιαστικά κατεστραμμένο και άκρως μολυσματικό...

Αναλυτικότερα :
Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεστε. Θανάσιμος ιός που μετατρέπει τους ανθρώπους σε κάτι τύπου ζόμπι / βρυκόλακες / whatever. Rugged style δράση, cool χαρακτήρες, splatter-ιά αβέρτα, κουνημένη κάμερα, βρωμιάρικη φωτογραφία, ζουμερές headshots και κατάχρηση της ατάκας “Shoot 'em in the head!” Ε, ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΑ! To Carriers είναι ένα αμιγώς κοινωνικό έργο που σε πρώτο πλάνο τοποθετεί τις μεταβολές στις ανθρώπινες σχέσεις που προκαλούν ακραίες και απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις. Βασικά είναι άλλο ένα έργο τύπου “Cabin Fever” αλλά χωρίς το χαβαλε. Οι άνθρωποι που μολύνονται από τον ιό δε βγάζουν νύχια, δόντια και πλοκάμια, απλά κάτι μεγάλα εξανθήματα και πεθαίνουν από αιμορραγία.

Χωρίς πλάκα τώρα, είδατε σουξέ ο Η1Ν1; Νομίζω ότι πλέον μόνο έτσι μπορείς πια να κρίνεις αν κάτι έκανε πραγματικά γκελ στον ψυχισμό του κόσμου. Άμα κάποιο μεγάλο studio φτιάξει ταινία για αυτό. Χώρια που κάτι με τους εμβολιασμούς, κάτι με την προμήθεια των αντιικών φαρμάκων, πρέπει κάπως οι Αμερικάνοι να βγάλουν τα σπασμένα! Τώρα που ξεμπλέξανε με τον Β' Παγκόσμιο και βγάλανε τα έξοδά του μέσω Hollywood, (που με ολόκληρη βιομηχανία για ταινίες και σειρές με αυτό το θέμα, παίζει να βγάλανε και κέρδος δηλαδή, όχι μονάχα τα σπασμένα από τον πόλεμο) ήρθε και έκατσε ο νέος ιός. Δηλαδή κωλοφάση. Αλλά και ευκαιρία για κονόμα. Κάτι τέτοια τα βλέπω εξαρχής με κακό μάτι, λιγάκι προκατειλημμένα. Δε την πάω τη μαϊμουδιά, δε την αντέχω!

Παραδόξως, το εργάκι αυτό δεν ήταν τόσο κακό. Τουλάχιστον ήταν πολύ καλύτερο από ότι το περίμενα. Αλλά δυστυχώς, τα αρνητικά στοιχεία του ξεχωρίζουν πολύ περισσότερο από τα θετικά. Δυο πράγματα με ενόχλησαν σε αυτό το κατά τα άλλα καλοφτιαγμένο ταινιάκι. Πρώτον, ο Chris Pine. Αν και στο “Star Trek” μου είχε αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων, εδώ είναι απλά μαλάκας. Με την έννοια ότι ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι ένα νευρόσπαστο που το μόνο που θες είναι να το σπάσεις στο ξύλο. Βέβαια, το σενάριο προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτή την απίστευτα εκνευριστική performance. Είναι επειδής το παλικάρι είδε πολλά στη ζωή του, σκλήρυνε και ωρίμανσε πρόωρα και έγινε μουντρούχος, αντικοινωνικός και σπασ@ρχίδας. Δηλαδή, η κλισαδούρα η ίδια. Εγώ γιατί νομίζω ότι οι πραγματικά “ψημένοι” από τη ζωή άνθρωποι είναι αυτοί που ξέρουν να υπομένουν και τελικά να ανταποκρίνονται στα δύσκολα, ενώ οι υστερίες και τα γυναικουλίστικα ανήκουν σε αυτούς που τα βρήκαν όλα έτοιμα;

Δεύτερον. Πλήρης απουσία σεναρίου, νοήματος, πλοκής. Από την αρχή μαθαίνουμε ότι τα παιδιά ταξιδεύουν για να φτάσουν “στην παραλία”. ΓΙΑΤΙ; Κανείς δε μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει ποιός είναι ο λόγος που τους κάνει να ξεκινήσουν ένα ταξίδι που θα γίνει η αιτία να ξεκληριστούν τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς. Η δεύτερη κοπέλα στην παρέα πού κολλάει; καλά η πρώτη, είναι η γκόμενα του μαλάκα. Αλλά η άλλη; τι ρόλο βαράει;

Είπαμε πως κατά τα άλλα το ταινιάκι αυτό έχει τις αρετές του. Καλή φωτογραφία και σκηνοθεσία, που καταφέρνει να προσθέσει αγωνία και suspense σε σκηνές που σε οποιοδήποτε άλλο έργο θα περνούσαν στο ντούκου. Ωραιοι χαρακτήρες και ερμηνείες – εκτός από του μαλάκα. Μελαγχολική, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα και σε γενικές γραμμές καλογραμμένοι ρεαλιστικοί διάλογοι.

Splatter / Gore :
Αιμορραγικά εξανθήματα και πτώματα σε διάφορα στάδια σαπίλας. Άιντε και ένας δυο πυροβολισμοί. Δηλαδή λίγα πράματα.

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Τα λερωμένα τ' άπλυτα, τα παραπεταμένα σουτιενάκια των 2 πρωταγωνιστριών.

Ρεζουμέ :
Έχει τις αρετές του, αλλά και πολλά ελαττώματα που μπορεί να το κάνουν κουραστικό. Καλύτερα να ξαναδείτε το “Cabin Fever” ή το “Outbreak” (το παλιό, με τον Dustin Hofman!)