Μάστορας : Chris Nahon
Παίχτες : Gianna Jun, Allison Miller
Βαθμολογία : 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Η μικρούλα Saya, πίσω από την κ@βλοπιπεράτη εφηβική εμφάνισή της κρύβει... ένα βαμπίρ 400 χρονών. Όμως είναι καλό βαμπίρ και κυνηγάει τους κακούς δαίμονες που λυμαίνονται τον κόσμο. Όλα αυτά, με σκηνικό μια Αμερικανική βάση της αεροπορίας στην Ιαπωνία, τα χρόνια του πολέμου του Βιετνάμ.
Αναλυτικότερα :
Λοιπόν, όποιοι από εσάς σκέφτηκαν “Blade” να σηκώσουν το χέρι! Η αλήθεια είναι ότι οι ομοιότητες με το πιο γνωστό κινηματογραφικό ξαδερφάκι του “Blood” είναι αρκετές και τονίζονται ακόμα περισσότερο σε αυτή την κινηματογραφική μεταφορά. (που αντλεί την έμπνευσή της από την ομώνυμη σειρά graphic novels) Το σκηνικό, όπως και να έχει είναι ενδιαφέρον και το ταινιάκι αυτό θα μπορούσε να δώσει πολλά. Και να λέμε την αλήθεια έχει τις αρετές του. Καλή σκηνοθεσία και ατμοσφαιρική φωτογραφία. Συμπαθητικές ερμηνείες και πολλή “Γιαπωνεζιά”. Ωραία χορογραφημένες μάχες και μάλιστα με παλιομοδίτικο τρόπο, με τα σκοινιά!
Ωστόσο, τα πάντα καταστρέφει το απόλυτο θέατρο του παραλόγου που είναι το σενάριο. Η Saya έχει πατέρα άνθρωπο και μητέρα δαίμονα. Όμως είναι βρυκόλακας. Πώς και γιατί; Έτσι γεννήθηκε, προέκυψε, έτυχε, πέτυχε, what the fuck? Γενικά, τι γίνεται στην ιστορία; Και κυρίως ΓΙΑΤΙ γίνεται; Το έργο γιατί ονομάζεται έτσι; Ούτε χαρακτήρας με το όνομα Blood υπάρχει στην ιστορία, ούτε επ' ουδενί δεν υπονοείται ότι η Saya είναι ο τελευταίος βρικόλακας. Η μεγάλη αρχικακιά δαίμονας ενώ στην αρχή μας τη δείχνουν να ανατινάζει για την πλάκα της τηλεπαθητικά το κεφάλι ενός αθώου, εντούτοις κάθεται να ξιφομαχήσει και να σκοτωθεί με μάλλον έυκολο τρόπο από την πρωταγωνίστρια. Πιάνει στα χέρια της τη φίλη της Saya και αντί να της κάνει κάτι ακατονόμαστα κακό και σκατόψυχο, την πετάει απαλά μέσα σε μια... λιμνούλα με νερά. Οι δαίμονες τι ακριβώς είναι και τι μπορούν να κάνουν; Γιατί το μόνο που βλέπουμε στην οθόνη μας είναι κόκκινα μάτια και κακοφτιαγμένα make up effects. Α, και ένας από αυτούς μεταμορφώνεται κάποια στιγμή σε ένα άκρως αποτυχημένο... gargoyle από γραφικά υπολογιστή.
Splatter / Gore :
Σπαθιές, κοψίματα και μαχαιρώματα. Όμως το αίμα απεικονίζεται αποκλειστικά με εκνευριστικά γραφικά υπολογιστή που βγάζουν μάτι με το πόσο ψεύτικα είναι. Σε γενικές γραμμές, απογοήτευση.
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Θα πρέπει να συμβιβαστείτε με τα - άψογα κατά τα άλλα - μπουτάκια της Saya όπως φαίνονται από τη μαθητική φουστίτσα της.
Ρεζουμέ :
Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο και ξένα sites το βαθμολόγησαν με πολύ μεγαλύτερους βαθμούς. Να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω το γιατί. Αν και μπορώ να δω τις όποιες αρετές του, αυτές δεν είναι αρκετές για να μου επιτρέψουν να του δώσω μια καλύτερη βαθμολογία. Καλύτερα να ξαναδείτε τα 2 πρώτα Blade.
Παίχτες : Gianna Jun, Allison Miller
Βαθμολογία : 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Η μικρούλα Saya, πίσω από την κ@βλοπιπεράτη εφηβική εμφάνισή της κρύβει... ένα βαμπίρ 400 χρονών. Όμως είναι καλό βαμπίρ και κυνηγάει τους κακούς δαίμονες που λυμαίνονται τον κόσμο. Όλα αυτά, με σκηνικό μια Αμερικανική βάση της αεροπορίας στην Ιαπωνία, τα χρόνια του πολέμου του Βιετνάμ.
Αναλυτικότερα :
Λοιπόν, όποιοι από εσάς σκέφτηκαν “Blade” να σηκώσουν το χέρι! Η αλήθεια είναι ότι οι ομοιότητες με το πιο γνωστό κινηματογραφικό ξαδερφάκι του “Blood” είναι αρκετές και τονίζονται ακόμα περισσότερο σε αυτή την κινηματογραφική μεταφορά. (που αντλεί την έμπνευσή της από την ομώνυμη σειρά graphic novels) Το σκηνικό, όπως και να έχει είναι ενδιαφέρον και το ταινιάκι αυτό θα μπορούσε να δώσει πολλά. Και να λέμε την αλήθεια έχει τις αρετές του. Καλή σκηνοθεσία και ατμοσφαιρική φωτογραφία. Συμπαθητικές ερμηνείες και πολλή “Γιαπωνεζιά”. Ωραία χορογραφημένες μάχες και μάλιστα με παλιομοδίτικο τρόπο, με τα σκοινιά!
Ωστόσο, τα πάντα καταστρέφει το απόλυτο θέατρο του παραλόγου που είναι το σενάριο. Η Saya έχει πατέρα άνθρωπο και μητέρα δαίμονα. Όμως είναι βρυκόλακας. Πώς και γιατί; Έτσι γεννήθηκε, προέκυψε, έτυχε, πέτυχε, what the fuck? Γενικά, τι γίνεται στην ιστορία; Και κυρίως ΓΙΑΤΙ γίνεται; Το έργο γιατί ονομάζεται έτσι; Ούτε χαρακτήρας με το όνομα Blood υπάρχει στην ιστορία, ούτε επ' ουδενί δεν υπονοείται ότι η Saya είναι ο τελευταίος βρικόλακας. Η μεγάλη αρχικακιά δαίμονας ενώ στην αρχή μας τη δείχνουν να ανατινάζει για την πλάκα της τηλεπαθητικά το κεφάλι ενός αθώου, εντούτοις κάθεται να ξιφομαχήσει και να σκοτωθεί με μάλλον έυκολο τρόπο από την πρωταγωνίστρια. Πιάνει στα χέρια της τη φίλη της Saya και αντί να της κάνει κάτι ακατονόμαστα κακό και σκατόψυχο, την πετάει απαλά μέσα σε μια... λιμνούλα με νερά. Οι δαίμονες τι ακριβώς είναι και τι μπορούν να κάνουν; Γιατί το μόνο που βλέπουμε στην οθόνη μας είναι κόκκινα μάτια και κακοφτιαγμένα make up effects. Α, και ένας από αυτούς μεταμορφώνεται κάποια στιγμή σε ένα άκρως αποτυχημένο... gargoyle από γραφικά υπολογιστή.
Splatter / Gore :
Σπαθιές, κοψίματα και μαχαιρώματα. Όμως το αίμα απεικονίζεται αποκλειστικά με εκνευριστικά γραφικά υπολογιστή που βγάζουν μάτι με το πόσο ψεύτικα είναι. Σε γενικές γραμμές, απογοήτευση.
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Θα πρέπει να συμβιβαστείτε με τα - άψογα κατά τα άλλα - μπουτάκια της Saya όπως φαίνονται από τη μαθητική φουστίτσα της.
Ρεζουμέ :
Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο και ξένα sites το βαθμολόγησαν με πολύ μεγαλύτερους βαθμούς. Να πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω το γιατί. Αν και μπορώ να δω τις όποιες αρετές του, αυτές δεν είναι αρκετές για να μου επιτρέψουν να του δώσω μια καλύτερη βαθμολογία. Καλύτερα να ξαναδείτε τα 2 πρώτα Blade.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου