Public Enemies

Μάστορας : Michael Mann
Παίχτες : Johnny Depp , Christian Bale , Stephen Dorff
Βαθμολογία : 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια δραματοποιημένη βιογραφία / ντοκυμανταίρ για τη ζωή του John Dillinger, του περιβόητου ληστή τραπεζών. Σκηνικό η Αμερική εν μέσω οικονομικής κρίσης, με τον Johnny Depp και τον Christian Bale στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Αναλυτικότερα :
Όταν έχεις τέτοια ονόματα και τέτοιο σκηνοθέτη να φιγουράρουν στα credits, ετοιμάζεσαι υποσυνείδητα να δεις ταινιάρα. Αμ δε. Είχα την πολυτέλεια να προετοιμαστώ ψυχολογικά για την ψυχρολουσία που θα έτρωγα από πολλά και έγκυρα reviews που εν ολίγοις την έθαβαν. Παρόλα αυτά η ψυχρολουσία παραμένει. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Από πού να αρχίσω;

Σκηνοθεσία πιό ξερή κι από παξιμάδι. Αν και αυτό που βλέπεις στην οθόνη σου είναι καθόλα άρτιο στον τεχνικό τομέα, είναι απόλυτα στείρο και απογυμνωμένο από κάθε στοιχείο συναισθήματος ή καλλιτεχνικής ανησυχίας. Το σενάριο πάσχει. Ακολουθεί τη ζωή του John Dillinger ενώ αυτός έχει ήδη καθιερωθεί, πρακτικά αρχίζει από το ζενίθ της δράσης του. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν δίνεται το παραμικρό στοιχείο στο θεατή του τι στα κομμάτια είχε μέσα στο κεφάλι του αυτός ο τύπος, τι σκεφτόταν, τις κοσμοθεωρίες και ψυχολογία είχε. Από πού και πώς ξεκίνησε, τι ήταν αυτό που διαμόρφωσε το χαρακτήρα του, τίποτα, μα τίποτα. Επίσης, δεν περιγράφεται το γιατί αυτός ο χαρακτήρας, παρά την εγκληματική του δραστηριότητα ήταν τόσο λαοφιλής και αγαπητός από τον απλό κόσμο, πράγμα που στην ουσία είναι και ο λόγος... ύπαρξης αυτής της ταινίας. Θέλω να πω, ο λόγος που οι βιογραφίες γίνονται είναι επειδή κάποιος είχε καταφέρει ένα συμαντικό impact στην κοινωνία, σωστα; Οπότε αυτό που σου μένει, είναι μια ξερή και αδιάφορη αφήγηση... πολυτελείας.

Η ταινία έχει και τα θετικά της. Πολύ καλές ερμηνείες, τόσο από τον Johnny Depp όσο και από τον Christian Bale. Αποδεικνύουν και οι δυο ότι είναι ηθοποιοί με ερμηνευτικό εύρος. Πάνω που πίστευα ότι ο Johnny Depp μπορεί πλέον να αποδώσει μονάχα όταν υποδύεται σαλεμένους / psycho / απάλευτους χαρακτήρες και ότι ο Bale θα αποκτούσε κουσούρι από τη μόνιμα μουγκριτή φωνή που χρησιμοποιεί στις ταινίες του Batman. Ωστόσο, όλοι οι ηθοποιοί περιορίζονται από τους επιφανειακούς διαλόγους που δεν προσφέρουν την παραμικρή ευκαιρία για να εμβαθύνουν στον χαρακτήρα τους. Επιπλέον, έχει γίνει τρομερή δουλειά όσον αφορά την αναπαράσταση της εποχής. Σκηνικά, ρούχα, όπλα, φάτσες, κουρέματα, όλα είναι απλά άψογα προσεγμένα. Τα πάντα έχουν γίνει άψογα και το Σικάγο της δεκαετίας του '30 ζωντανεύει στην οθόνη σου καλύτερα και ζωντανότερα από κάθε άλλη φορά. Σίγουρα έπεσαν πολλά φράγκα για αυτή την ταινία και τουλάχιστον βλέπουμε που πήγαν.

Ρεζουμέ :
Ο Michael Mann εμμένει στη μέτρια δουλειά που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Ουσιαστικά, βλέποντας αυτό το έργο δεν αποκομείς περισσότερα πράγματα από το αν έβλεπες ένα ημιτελές ντοκυμανταίρ σχετικό με τη ζωή του John Dillinger. Βάζω το δυάρι αντί του 1,5 που πιθανώς να άξιζε, καθαρά και μόνο λόγω των υψηλών production values. Πολύ λίγες φορές τυγχάνει μια τόσο μεγάλη ταινία να έχει τόσα λίγα να πει.