Dante's Inferno

Εταιρία : EA – Visceral Games
Πλατφόρμα : PS3, XBOX 360, PSP,
Με δυό λογάκια :
Έχετε το ρόλο του Dante, ενός σταυροφόρου από την 3η σταυροφορία και οπλισμένοι με το δρεπάνι του Χάρου, πρέπει να πολεμήσετε μέσα από τους 9 κύκλους της Κόλασης, προκειμένου να σώσετε την ψυχή της αγαπημένης σας Beatrice. Η diethnis kamariera, τεστάρει για χατήρι σας την έκδοση για XBOX 360. Πρακτικά, ότι ισχύει για αυτή, ισχύει και για την αντίστοιχη για PS3.
Τα Θετικά :
Εντυπωσιακό ξεκίνημα, κάποια πολύ ψαρωτικά encounters, το design των τεράτων, μοβόρικη, καταιγιστική δράση.
Τα Αρνητικά :
Gameplay που στηρίζεται στο ατέλειωτο button mashing, απουσία πλοκής, ιστορίας, γενικά οποιουδήποτε κινήτρου για να συνεχίσετε να παίζετε μετά από τις 3 πρώτες πίστες. Το τελευταίο 1/3 του παιχνιδιού είναι απλά απαράδεκτο. Κακή κάμερα, απουσία κάθε δυνατότητας ελέγχου αυτής, ατέλειες στα γραφικά, υπερβολικά μικρά sprites. Αποτυγχάνει να ξεφύγει από τη ρετσινιά του “φτωχού συγγενή του God of War”.
Πόσα πιάνει; 2 / 5 Επιεικώς.
Αναλυτικότερα :
Ειναι υπερβολικά ξεκάθαρα τα πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά το τι έχει να σου προσφέρει αυτός ο τίτλος. Είναι άλλος ένας κλώνος του God of War, που προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την πρωτοτυπία του setting στο οποίο διαδραματίζεται, βασιζόμενο (χαλαρά) σε ένα λογοτεχνικό υπόβαθρο που είναι τόσο δημοφιλές και οικείο στον καθένα μας, που καταφέρνει πάντα να διατηρείται ζωντανό και επίκαιρο. Και πράγματι, η αρχή του σε ανταμείβει πλουσιοπάροχα (παρά τις γραφικές του ατέλειες) Σκηνικά που καταστρέφονται, αναλώνονται στις φλόγες, πατώματα που γκρεμίζονται κάτω από τα πόδια σας, απειλώντας ανά πάσα στιγμή να σας ρουφήξουν σε μια μαύρη, φλογερή και απύθμενη άβυσσο. Το όλο πέρασμα από τις πύλες την Κόλασης είναι μια μακάβρια, έξογα γοτθική και ψαρωτική εμπειρία. Η μάχη με το βαρκάρη του κάτω κόσμου, ο ανελέητος τρόπος που βεβηλώνετε το σαρκίο του, η αναμέτρηση με το (απολαυστικά Κθουλοειδή!) Μίνωα σαν δικαστή των ψυχών, όλα αυτά απαρτίζουν στιγμές που εντυπώνονται ζωντανά στη μνήμη και μεταφράζονται σε δυνατές αναμνήσεις.

Γενικά, το art direction είναι πολύ δυνατότερο από τον τεχνικό τομέα. Παρά τη γραμμικότητα και τις γραφικές ατέλειες, οι κύκλοι της Κόλασης, εντυπωσιάζουν και ξεχωρίζουν καθώς ο καθένας απολαμβάνει τη δική του, μοναδικά μακάβρια θεματολογία. Φερ'ειπείν, ο κύκλος όπου φυλάσσονται οι ψυχές που διέπραξαν το θανάσιμο αμάρτημα της Λαιμαργίας, είναι φτιαγμένος έτσι να ομοιάζει με το εσωτερικό ενός τεράστιου, έξοχα διεστραμμένου γαστρεντερικού συστήματος. Το αυτό ισχύει και για τα τέρατα που αντιμετωπίζετε, ο σχεδιασμός των αποίων ψαρώνει, εντυπωσιάζει και ενίοτε προκαλεί τις αντοχές και τις ευαισθησίες του καθενός. Δαιμονικά αβάπτιστα βρέφη με ξυράφια στη θέση των χεριών. Πόρνες αμαρτωλές ψυχές της Λαγνείας, με υπερτονισμένα τα στοιχεία της ανατομίας τους και πλέον εξέχων από αυτά, ένα γιγάντιο οφιοειδή... φαλλό με τον οποίο σας κατατρέχουν. Παχύσαρκες, γκροτέσκες φιγούρες με πρησμένα, κρεμασμένα κρέατα καλυμμένα σε εμετό, με δόντια να βγαίνουν μέσα από κάθε οπή του σώματός τους, αναπαριστούν τους λαίμαργους αμαρτωλούς. Αποκορύφωμα όλων, μια τιτανίων διαστάσεων δαιμονική Κλεοπάτρα με τα υπερμεγέθη γεννητικά της όργανα να χαίνουν και μέσα από τις... θηλές της να ξεφυτρώνουν ορδές από διαβολικά μωρά! Φυσικά δε λείπουν και οι κλασικές δαιμονικές φιγούρες με τα κέρατα και τα φτερά, με φλεγόμενα ξίφη και όλα τα συναφή. Όπως και γιγάντια κτήνη που καθοδηγούνται από κολασμένους αναβάτες, τους οποίους μπορείτε να ανατρέψετε και να αναλάβετε τα ηνία!

Όλα αυτά είναι άκρως εντυπωσιακά και συνοδεύονται από μια αρχικά ενδιαφέρουσα ιστορία και δυνατή, νευρική και αστραπιαία (αν και σαφώς παρωχημένη) δράση. Μετά, το σενάριο απλά πάει για βρούβες. Ναι μεν κάθε τόσο και λιγάκι εμφανίζεται ένας αφηγητής – φάντασμα που σας εξηγεί τα τεκταινόμενα και την ακριβή φύση του μέρους στο οποίο βρίσκεστε. Όλα αυτά όμως έχουν σε τελική ανάλυση ελάχιστο νόημα, καθώς ότι βλέπετε και γνωρίζετε υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για να το καταστρέψετε. Πρακτικά, οποιαδήποτε υποψία πλοκής παύει να υφίσταται από πολύ νωρίς στο παιχνίδι και αυτό που απομένει είναι ένα ατέλειωτο, άνευ λόγου σφάξιμο με περιοδικά διαλείμματα αφήγησης μέσω εκνευριστικά ψεύτικου και πομπώσους voice acting. Τα πάντα στη δράση θυμίζουν υπερβολικά God of War, βασικά το παιχνίδι ξεσηκώνει ΟΛΑ τα στοιχεία του και απλά τα μυρικάζει με σαφώς κατώτερο τρόπο προσπαθώντας παράλληλα να τα εμπλουτίσει με δικές του πατέντες που ποτέ δεν κατορθώνουν να ξεχωρίσουν ή να προσφέρουν στην εμπειρία παιξίματος κάτι το πραγματικά ξεχωριστό ή ουσιαστικό.

Τα πάντα στο παιχνίδι σε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ναι μεν η αφορμή του ήταν ένα σύνολο από καλές ιδέες, αλλά μετά το δυνατό ξεκίνημα, όσο πήγαινε η φαντασία των παραγωγών στέρευε και τελικά... έπιασε πάτο. Το τελειωτικό χτύπημα το δίνει το απαράδεκτο τελευταίο 1/3 του παιχνιδιού. Προφανώς, μη γνωρίζοντας πλέον τι να βάλουν για να παρατείνουν κι άλλο τη διάρκειά του, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να ρίξει στο διάβα σας ένα τσούρμο... challenges! Ναι, καλά διαβάσατε. Τεστ δοκιμασίας ικανοτήτων στο χειρισμό, σαν και αυτά που κανονικά υπάρχουν στα tutorials των παιχνιδιών. Έτσι, από ένα σημείο και μετά κάθε υποψία πλοκής, δράσης, level design εγκαταλείπεται πλήρως. Τη θέση τους παίρνουν μια σειρά από (απόλυτα ίδιες μεταξύ τους) κυκλικές πλατφόρμες που σε κάθε μια από αυτές θα πρέπει να περάσετε και από μια δοκιμασία τύπου π.χ. Να σκοτώσετε όλα τα τέρατα που θα βγουν, χωρίς να πατήσετε καθόλου το κουμπί της άμυνας. Ή εκτελώντας συνεχώς εναέρια combos. Ή μέσα σε ένα προκαθορισμένο χρονικό περιθώριο. Ή χωρίς να χρησιμοποιήσετε καθόλου μαγεία. Και όλο αυτό επαναλαμβάνεται περίπου 15 φορές. Όχι, δε σας κάνω πλάκα. Και τα πράγματα στην πράξη δεν είναι τόσο χάλια όπως τα περιγράφω. Είναι ακόμα χειρότερα.

Γραφικά & Ήχος :
Παρά την άρτια καλλιτεχνική τους απόδοση, τα γραφικά είναι τουλάχιστον μέτρια. Πολύγωνα με γωνίες που βγάζουν μάτι, περιορισμένη χρωματική παλέτα. Απουσία ελέγχου της κάμερας, η οποία πάντα απεικονίζει τη δράση σε υπερβολικά μακρινή απόσταση, με αποτέλεσμα τα μοντέλα να απεικονίζονται τόσο μικρά που... δε φαίνονται! Το soundtrack είναι αρχικά αδιάφορο και μετά ενοχλητικό, αποτελούμενο από μια συνεχή εκκωφαντική συγχωρδία εφφέ, ουρλιαχτών και άναρθρων κραυγών που σύντομα προκαλεί πονοκέφαλο. Θα διαπιστώσετε γρήγορα ότι η εμπειρία παιξίματος βελτιώνεται αισθητά με χαμηλωμένα επίπεδα έντασης του ήχου. Το voice acting απογοητεύει με ψεύτικες, απίστευτα πομπώδεις και φτηνά θεατρινίστικες αποδόσεις των – έτσι κι αλλιώς αδιάφορων - διαλόγων.

Χειρισμός :
Γενικά στιβαρός, αν και εκτελώντας combos, ο Dante κινείται υπερβολικά πολύ και έτσι θα βρίσκεστε συνεχώς σε διαφορετική θέση από αυτή που είχατε αρχικά σχεδιάσει. Φυσικά αυτό τις περισσότερες φορές δεν έχει καμία σημασία, υπάρχουν όμως και φάσεις όπου μετά από ένα παρατεταμένο combo θα βρεθείτε χωρίς να το θέλετε στην άκρη ενός γκρεμού / λίμνης με λάβα / whatever και θα είστε εύκολος στόχος για να σας σπρώξουν μέσα με ένα ασήμαντο χτύπημα που δεν προλάβατε / δε γινόταν να αποφύγετε (επειδή υπάρχουν και unblockable attacks) Οι ειδικές κινήσεις και οι μαγείες είναι αρκετές και γίνονται πολύ εύκολα, συνήθως με το συδιασμένο πάτημα δυο πλήκτρων. Στην πράξη όμως, θα δείτε πως οι επιλογές σας είναι πολύ λιγότερες από όσες φαίνονται καθώς κάποιες από αυτές είναι πρακτικά άχρηστες σε σχέση με κάποιες άλλες τις οποίες κατά κανόνα θα προτιμήσετε και με αυτές θα τερματίσετε το παιχνίδι. Το αυτό ισχύει και με τα relics, που μεταβάλλουν ελαφρά τις στατιστικές σας, δουλεύουν αυτόματα, τελείως παθητικά και πρακτικά είναι ακριβώς τα ίδια με τα feats του dungeons & dragons! Επίσης το dash που γίνεται με το δεξί αναλογικό μοχλό, κινεί τον Dante υπερβολικά μακριά και παρότι αποτελεί πολύτιμο εργαλείο, εντούτοις η χρήση του εξαλείφει κάθε προσπάθεια να κινηθείτε στρατηγικά στο πεδίο της μάχης.

Gameplay :
Ατέλειωτο button mashing, με τα κύματα των εχθρών να σας έρχονται απανωτά, κάθε φορά που βγαίνετε από μια περιοχή για να μπείτε σε μια άλλη. Η σφαγή είναι έντονη, γρήγορη και θα μπριζώσει τους πιο μοβόρους παίκτες. Όμως ο κορεσμός έρχεται γρήγορα και σύντομα διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει αληθινός λόγος για όλη αυτή τη σφαγή και απλά γίνεται για να παραταθεί τεχνητά η διάρκεια του παιχνιδιού και για να περάσεις στο επόμενο επίπεδο όπου σε περιμένει λίγο περισσότερο... από τα ίδια. Τα combos γίνονται αποκλειστικά με παρατεταμένο πάτημα του πλήκτρου για τη light attack. Υπάρχει και αντίστοιχο πλήκτρο για τη heavy attack, αλλά δε μπορείτε να συνδυάσετε ελαφριές και δυνατές επιθέσεις στο ίδιο combo, τουλάχιστον όχι με τη χάρη που γίνεται σε όλα τα άλλα παιχνίδια του είδους. Το μόνο που σώζει κάπως την κατάσταση και δίνει μια λίγο πιο στρατηγική νότα στο σφάξιμο, είναι η δυνατότητα να δέσετε το βασικό combo με ειδικές κινήσεις και ξόρκια. Μπορείτε να έχετε μέχρι 4 από τα τελευταία, τα οποία τα οργανώνετε σε ισάριθμες slots και ενεργοποιούνται με quick keys.

Ένα άλλο πρωτοποριακό στοιχείο είναι η δυνατότητα να επιλέξετε αν θα εξολοθρεύσετε άκαρδα τους εχθρούς σας ή αν τους απαλλάξετε από το μαρτύριό τους με πιο “ενάρετο” τρόπο (στο παιχνίδι, αυτό ονομάζεται absolve) Ανάλογα με τις επιλογές σας, γεμίζουν δυο διαφορετικοί μετρητές, οι Holy και Unholy και αντίστοιχα ξεκλειδώνονται ξεχωριστές powers και ειδικές κινήσεις, μοναδικές για τον κάθε ένα από αυτούς. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο με τους εχθρούς που πολεμάτε, αλλά και με ψυχές διάσημων αμαρτωλών της ιστορίας, τους οποίους βρίσκετε διασπαρμένους σε διάφορα σημεία της Κόλασης. Θα συναντήσετε προσωπικότητες όπως ο Πόντιος Πιλάτος, η Ηλέκτρα και πολλοί άλλοι, που θα οδύρονται μέσα στο αιώνιο μαρτύριό τους και θα ζητήσουν από εσάς να αναπαύσετε την ψυχή τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τέλος, οι γρίφοι που υπάρχουν έχουν σκοπό να εμπλουτίσουν το παιχνίδι και να του προσδώσουν μια κάπως πιο “εγκεφαλική” χροιά. Ωστόσο, είναι καθαρά “κονσολάδικοι” και πέρα από αυτό, είναι και υπερβολικά απλοϊκοί, σχεδόν άνευ λόγου ύπαρξης.

Ρεζουμέ :
Άλλος ένας τίτλος που μπορώ να συστήσω μονάχα σαν πρόταση ενοικίασης. Πολλή δυναμική και πνεύμα που δυστυχώς εξανεμίζεται μετά από λίγες ώρες παιχνιδιού. Κάπου εκεί έξω, υπάρχει και μια ακριβότερη, Death Edition, με κάποιο εξτρά περιεχόμενο. Ε, και; Καλύτερα να ξαναπαίξετε τα παλιά God of War, ειδικά τώρα που επανακυκλοφορούν και τα 2 μαζί σε τιμή ευκαιρίας (original, με 30 ευρώ και ακόμα φτηνότερα από διαδυκτιακό κατάστημα) Και ακόμα καλύτερα, να παίξετε (λίιιγη ακόμα υπομονή και μας ήρθε!) το ολοκαίνουριο God of War 3!!! Μπορείτε ήδη να κατεβάσετε τσάμπα το demo από το playstation store για να κάνετε προθέρμανση!