Whiteout (Ελ.Υπότιτλος : Ίχνη στο Χιόνι)

Μάστορας : Dominic Sena
Παίχτες : Kate Beckinsale , Gabriel Macht , Tom Skerritt
Πόσα πιάνει; 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια αστυνομικός, τοποθετημένη σε μια επιστημονική βάση στην Ανταρκτική προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από 3 κατά συρροήν φόνους.
Αναλυτικότερα :
Μας έλειψε η Kate Beckinsale. Η γυναίκα το έχει, το ξέρει και την αγαπάμε για αυτό. Είναι ειλικρινά κρίμα που δεν θέλησε να εκμεταλευτεί το ταλέντο και τη δυναμική της όπως φάνηκαν στο ιστορικό, πρώτο “Underworld” για να μας χαρίσει κι άλλους γαμάτους ρόλους σαν σέξι, φιλοσοφημένη αντι-ηρωίδα! Ήταν τόσο καλή σε αυτό! Έκτοτε, πέρα από το κουραδένιο δεύτερο “Underworld” (με το περιβόητο fatality τύπου Mortak Kombat στο φινάλε!) και το αδιάφορο τρίτο, δείχνει να μη γνωρίζει με ποιό τρόπο να αξιοποιήσει καλύτερα το ιδιαίτερο φυζίκ και το υποκριτικό τελέντο της, αναλώνοντάς τα αμφότερα σε αδιάφορους και ετερόκλητους ρόλους που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, ξενέρωτες ταινίες εποχής και λουλουδένιες γκομενοταινίες που βρωμάνε οιστρογόνα! Μακάρι να μπορούσα να πω πως στο “Whiteout” κάνει την αναμενόμενη επιστροφή της στις καρδιές και τη συνείδησή μας. Αλλά, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν παίζει.

Σε κάποιες ταινίες, απλά δεν καταλαβαίνω ΓΙΑΤΙ δεν πήγαν τα πράγματα καλά. Μιλάμε για φάσεις που έχεις τα πάντα. Ο,τι άλλοι σκηνοθέτες ονειρεύονται για να φτιάξουν ταινίες – έργα ζωής. Ηθοποιούς, φράγκα, σκηνικά, εξειδικευμένα team και γενικώς τα πάντα όλα. Και πας και φτιάχνεις μια αχνιστή κουράδα. Είναι σαν να περνάς μέσους, άμυνα, τερματοφύλακα και να κάθεσαι μπροστά σε τέρμα αφύλακτο. Και να βγάζεις τη μπάλα πέναλτυ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παλτουδιά. Δες τα δυο “Alien VS Predator” για παράδειγμα. Τα λόγια είναι περιττά. Κάτι τέτοιο ισχύει δυστυχώς και για το “Whiteout”. Όχι, δεν είναι τελείως κουραδένιο. Αλλά είναι αφόρητα βαρετό. Και κάτι τέτοιο είναι απλά ανεπίτρεπτο.

Θέλω να πω, έχεις μια δυνατή πρωταγωνίστρια, που το όνομά της και μόνο θα κάνει την ταινία σου να πουλήσει. Έχεις το πιο επιβλητικό σκηνικό του πλανήτη γη, απλωμένο στα πόδια σου. Την παγωμένη ερημιά της Ανταρκτικής, τα northern lights. Έχεις καλό budget και ένα σενάριο για θρίλερ, με ίντριγκα που φτάνει μέχρι πίσω στις μέρες του Β' Παγκόσμιου. Και σαν αποτέλεσμα, βγάζεις ένα αφόρητα μέτριο, βαρετό έργο. Με άπειρα ενδιαφέροντα plot twists που επιλέγεις τελικά να τα αφήσεις ΟΛΑ ανεκμετάλλευτα. Και συμβιβάζεσαι με μια φτηνή (σε ποιότητα και ουχί σε budget) απομίμηση του “Scream”. Με μια σεναριακή ανατροπή του κώλου στο τέλος, για να ψαρώσει το κοινό. Είναι κρίμα.

Μακάρι να μπορούσα να έχω περισσότερα να πω για αυτό το εργάκι. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ακόμα και τα όσα λίγα έχω γράψει μέχρι τώρα, τα έγραψα κόντρα σε μια απάλευτη βαρεμάρα. Όχι ότι το εργάκι είναι τόσο κακό, ή ότι παίζει να δεις καμιά εξωφρενική κατάσταση. Αλλά είναι τόσο δυσβάσταχτα μέτριο, αδιάφορο και βαρετό που πραγματικά πιάνεις τον εαυτό να εύχεται να έσκαγε στο άξαφνο μια κουλή b-movie-ά τύπου Roger Corman, με κουλά πολύχρωμα πλαστικά Alien και πρόστυχες σιτεμένες πρώην πορνοστάρ να ποζάρουν μέσα σε σκισμένα εσώρουχα και ημιδιάφανα φορέματα!

Splatter / Gore :
Υποθέτω πως κάτι υπάρχει, που μάλλον εξαντλείται στην καλή δουλειά που έχουν κάνει στα props των πτωμάτων. Αλλά, πάει στον πάτο, μαζί με τη γενική μετριότητα του συνόλου. Χώρια που ποτέ δε βλέπεις κάτι που να έχει την παραμικρή σχέση με βία και τα σχετικά επακόλουθά της, άμεσα.

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Το μοναδικό πραγματικα καλό στοιχείο της ταινίας είναι οι σκηνές με την Kate Beckinsale στο ντους! Φυσικά γυμνή δε τη βλέπουμε φόρα παρτίδα, αλλά μέσω ενός θολωμένου από τον ατμό τζαμιού. Αλλά πριν μπει κάνει μια βαρβάτη επίκυψη για να μας φιλέψει με μια γενναιόδωρη θέα των εκ των όπισθεν προσόντων της! Να πω την αλήθεια, είδα την υπόλοιπη ταινία μόνο και μόνο τρέφοντας φρούδες ελπίδες ότι θα ξαναδώ μια αντίστοιχου κάλλους και καλλιτεχνικής αξίας σκηνή! (δεν είχε... κρίση, με πιάνει κρίση...) ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΥΘΙΣΩ ΤΙΣ ΓΕΡΙΚΕΣ ΜΑΣΕΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΤΟΡΝΕΥΤΑ ΚΩΛΟΜΕΡΙΑ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΤΑΜ-ΤΑΜ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΝΙΑ ΟΠΙΣΘΙΑ!! ΘΕΛΩ... εντάξει, τώρα είμαι καλά γιατρέ μου! Ναι, τα αντιψυχωσικά μου τα πήρα!! Ναι, θα είμαι καλό παιδί, σαν τον Gummy Bear! Θα με αφήσετε παρακαλώ να συνεχίσω να γράφω το review για τους αναγνώστες της kamarieras; Θα είμαι καλό παιδί! Αλήθεια!

Ρεζουμέ :
Είμαι γενικά της άποψης ότι το να είναι κάτι εξωφρενικά κακό, σε τελική ανάλυση παλεύεται. Sometimes, όπως και να'χει, sickness has fun. Το να είναι όμως κάτι αδιάφορο και βαρετό, δεν αντέχεται με τίποτα. Αποφύγετε.

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Ψηφίστηκε σαν “Η πιο βαρετή ταινία της χρονιάς” σε μεγάλο ίντερνετικό κινηματογραφικό gallop.