Shutter Island

Μάστορας : Martin Scorcese
Παίχτες : Leonardo DiCaprio, Mark Ruffalo , Ben Kingsley , Max von Sydow , Michelle Williams
Πόσα πιάνει; 5 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένας ομοσπονδιακός αστυνομικός με το συνεργάτη του στέλνονται σε ένα άσυλο για να διερευνήσουν μια υπόθεση εξαφάνισης. Το άσυλο βρίσκεται σε ένα απομονωμένο νησί και φιλοξενεί τους πιο επικίνδυνους criminally insane της Αμερικής, όλους όσους δεν δέχεται κανένα άλλο ίδρυμα. Καθώς ερευνά τα στοιχεία της υπόθεσης μπλέκεται σε μια ιστορία με απίθανες προεκτάσεις, ώσπου η διαχωριστική γραμμή που χωρίζει το πραγματικό από τη φαντασίωση, αρχίζει να γίνεται υπερβολικά λεπτή...

Αναλυτικότερα :
Είχα πει παλιότερα ότι όταν γεράσω, θέλω να το κάνω όπως οι Clint Eastwood, George Romero και άλλοι τόσοι. Ε, πάνω από όλα, στη λίστα με τους θεϊκούς παππούδες βάζω το Martin Scorcese! Τι μπορείς πια να πεις για αυτό το σκηνοθέτη – γίγαντα που να μην έχει ήδη ειπωθεί άπειρες φορές; Το να πω απλά και συνοπτικά ότι κάθε ταινία του είναι ΕΓΓΥΗΣΗ φαντάζει τουλάχιστον πλεονασμός. Το ότι τώρα δείχνει να περνάει την πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας του, επίσης. Το “Shutter Island” δε θα μπορούσε να μην είναι άλλο ένα άψογο δείγμα αριστοτεχνικής δουλειάς του δάσκαλου και άφταστο παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους άλλους σκηνοθέτες.

Δε θα μακρυγορήσω άλλο με τους προλόγους, το Shutter Island είναι ένα υποδειγματικό δείγμα ψυχολογικού θρίλερ, στα χνάρια του “The Shining”. Και ίσως και καλύτερο από αυτό. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και μη με λιθοβολήσετε με τη βλαστήμια που εκστόμησα μόλις τώρα. Ναι, το κάνει καλύτερα και από τη θρυλική “Λάμψη”! Απλά δείτε το για να το διαπιστώσετε και εσείς. Θέλετε και αναλυτικότερα; Βάλτε λοιπόν στο μίξερ τα : “Existenz” του David Kronenberg, “One Flew Over the Cuckoo's Nest” με το Jack Nicholson, το θεϊκό “Jacob's Ladder”, ατμόσφαιρα τύπου “The Shining” του Stanley Kubrick και όλα αυτά δέστε τα με το πιο ύπουλο, αποτρόπαια υποβλητικό soundtrack που ακούσατε τα τελευταία ΠΟΛΛΑ χρόνια. Αρωματίστε με μια ελαφρά εσάνς Call of Cthulhu (θυμίζει υπερβολικά το γνωστό και αγαπημένο σενάριο “The Sanatorium” για όσους μυημένους καταλαβαίνουν τι εννοώ!) Θέλετε κι άλλα;

Εξαιρετικό το story, pacing, φωτογραφία, σκηνοθεσία, διάλογοι, όλα είναι απλά άψογα. Υπέροχες ερμηνείες τόσο από τον DeCaprio (αυτό το κωλόπαιδο τελικά εξελίσσεται σε μεγάλο ηθοποιό!) όσο και από τους sir Ben Kingsley και Max von Sydow. Με το να γράψω περισσότερα ίσως και να μειώσω άθελά μου την απόλαυση που θα νιώσεις από τη θέαση της ταινίας, για αυτό το κόβω εδώ. Σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν πολλοί μαλάκες του ίντερνετ που θα χαρούν να σου αποκαλύψουν την πλοκή και το φινάλε, αλλά εγώ τουλάχιστον ΔΕΝ θα γίνω ένας από αυτούς. Ίσως προσωπικά να προτιμούσα ένα ακόμα πιο “κακό” φινάλε (για κακή μου τύχη κατάλαβα τι παίζει και το πρόβλεψα πολύ νωρίς) και ίσως και να μπορούσε να τραβήξει ο επίλογος κάπως λιγότερο. Αλλά τα όποια “παράπονά” μου είναι για τόσο ψιλά γράμματα και ασήμαντες λεπτομέρειες που σε τελική ανάλυση, μπροστά στο υπέροχο σύνολο, απλώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Ρεζουμέ :
Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, είχα την παράξενη αίσθηση ότι δεν παρακολουθούσα ένα καινούριο έργο, αλλά κάποιο άλλο από τα παλιά, τα κλασικά που αποτέλεσαν τόσο δυνατή πηγή έμπνευσης για τον κόσμο, ώστε να έχουν γραφτεί χρυσές σελίδες για την πάρτη τους, στην ιστορία του κινηματογράφου! Δεν περίμενα ποτέ να δω ένα έργο που να ξεπεράσει το βασιλιά του είδους, τη “Λάμψη” του θεού Kubrick! Ναι είναι τόσο καλό! Γαμώ την πτ@να μου μέσα! Αυτός είναι κινηματογράφος!

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Dennis Lehane, είναι ο μεγάλος συγγραφεας που μας έδωσε το “Σκοτεινό Ποτάμι” και άλλα πολλά αριστουργήματα. Ναι, να το αγοράσεις και να το διαβάσεις πάραυτα.

Το “Σκοτεινό Ποτάμι” επίσης μεταφέρθηκε αριστουργηματικά στη μεγάλη οθόνη από τον Clint Eastwood, κάμποσα χρονάκια πριν.