The Box (Το Κουτί)

Μάστορας : Richard Kelly
Παίχτες : Cameron Diaz , James Marsden , Frank Langella
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5, αν δεν ήταν το μοντάζ 4 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται στην εξώπορτα ενός παντρεμένου ζευγαριού με μια ασυνήθιστη προσφορά : πατώντας ένα κουμπί, αφενός θα προκαλέσουν κάπου εκεί έξω το θάνατο ενός ατόμου, το οποίο δε γνωρίζουν. Αφετέρου, θα λάβουν μια τεράστια χρηματική αμοιβή για την πράξη τους αυτή. Το δίλημμα αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικο από όσο αρχικά φαίνεται και οι συνέπειές του, όπως και η αναζήτηση της αλήθειας για το μυστήριο – θα είναι καταλυτικές για τους πρωταγωνιστές.

Αναλυτικότερα :
Πόσο σπουδαίο είναι να ξαναβλέπεις τον Frank Langella στην οθόνη σου! Πόσο τα σπάει;!;! Ναι, για εμάς τους “παλιούς” θριλεράδες, ο Frank Langella είναι πολύ ψηλά στο σύστημα των αξιών μας, κάπου σε αντίστοιχη θέση με το Θεό Christopher Lee και Bella Lugosi! Και δεν είναι μόνο αυτό. Λατρεύω την Cameron Diaz! Λατρεύω το φυζίκ της, την προφορά της, τον τρόπο που περπατά, το σώμα, τα μαλλιά της και κυρίως το χαμόγελό της που φέρνει κάτι σε Θεία Πρόνοια! Ναι, το ξέρω ότι δεν είναι και η καλύτερη ηθοποιός. Για την ακρίβεια, το ερμηνευτικό της ρεπερτόριο είναι ιδιαίτερα περιορισμένο (στα στενά πλαίσια της τσαχπινογαργαλιάρικης παρουσίας σε χαλαρές κωμωδίες!) Αλλά έχω αδυναμία στην κυρία από τότε που την είδα σε αυτό το υπέροχο χορευτικό με τον Jim Carrey στο πρώτο “The Mask” (Η Μάσκα) Και ως γνωστόν, οι αδυναμίες δεν κρύβονται και δεν παλεύονται. Κοινώς, το “The Box” απαρτίζει, τουλάχιστον επιφανειακά, ένα ιδιαίτερα ελκυστικό πακέτο για μένα. Για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό όμως, το περιεχόμενο αυτού του κουτιού είναι εξίσου ελκυστικό με το περιτύλιγμά του; Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Με μια ελαφρά τάση προς το κομμάτι του “ναι”.

Ξεκινά με μια ωραία και πρωτότυπη ιδέα. Το κλίμα υφέρπουσας αγωνίας, χωρίς ποτέ να παύει να υφίσταται, συνοδεύει μια ταινία που καταλήγει να είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με το πώς ξεκίνησε. Μα καμία σχέση. Όχι βέβαια ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό. Αλλά είναι, όπως και να'χει, περίεργο. Το “The Box” είναι ένα κατεξοχήν έργο επιστημονικής φαντασίας. Όχι από αυτά του ελαφρού ρεπερτορίου με φωτόσπαθα και εκρήξεις στο διάστημα. Όχι, εδώ έχουμε να κάνουμε με hardcore πράμα, άκρως παλιομοδίτικη επιστημονική φαντασία που σου στίβει το μυαλό και σε αφήνει με περισσότερα ερωτηματικά σε σχέση με όσα είχες πριν τη δεις. Θα σου θυμίσει κάπως το “2001 : Οδύσσεια του Διαστήματος”, καθαρά όσον αφορά το στυλ κινηματογράφισης και τα πρότυπα που ακολουθούνται όσον αφορά τη διανομή της πληροφορίας από το δημιουργό στο θεατή. Και η αισθητική της ταινίας τονίζει ακόμα περισσότερο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της : είναι τίγκα 70's, από τα φορέματα, τις συμπεριφορές, τις ταπετσαρίες στους τοίχους και φυσικά στην “ξεθωριασμένη” κιτρινισμένη φωτογραφία! Όσοι έχουν δει το “Zodiac” του Fincher – ταινιάρα! - θα καταλάβουν ακριβώς για τι πράγμα μιλώ.

Ερμηνεία κλάσης από τον Frank Langella. Απλά καταπληκτικός, η εξωγήινη και ταυτόχρονα βαθιά ανθρώπινη ερμηνεία του, αποτελεί το κόσμημα του “The Box”. Οι υπόλοιπες, δυστυχώς υστερούν. Σκηνοθεσία εξόχως άρτια, κρύβει μέσα της υπονοούμενα, αγωνία και άπειρη ένταση που σχεδόν ποτέ δεν εκτονώνεται. Άψογη δουλειά στη φωτογραφία και σε ότι αφορά την αναπαράσταση της εποχής. Ένα παραπονάκι – τα εφφέ υπολογιστή θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Και το μοντάζ είναι κάκιστο, με σκηνές που κόβονται χωρίς λόγο και άλλες που προβάλλονται μισές, αφότου έχουν αρχίσει. Ή είναι κάτι εσκεμμένο, προκειμένου να υπογραμμίσει την αίσθηση απώλειας της πραγματικότητας των πρωταγωνιστών, ή έχει πέσει γερό ψαλίδι. Που μάλλον παίζει το δεύτερο, είναι υπερβολικά χοντροκομμένη η κοπτοραπτική των σκηνών και δεν έχει καμία σχέση με το πόσο προσεγμένοι είναι όλοι οι υπόλοιποι τομείς της ταινίας.

Δε θα πω τίποτα από την υπόθεση για να μη προδώσω κάποια από τις πολλές εκπλήξεις που κρύβει το σενάριο. Θα δώσω όμως μια προειδοποίηση : αν έχεις μάθει να στα εξηγούν όλα και οι τίτλοι τέλους να βρίσκουν άπαντα τα στοιχεία του σεναρίου ζυγισμένα και στοιχημένα, θα απογοητευτείς. Τα ερωτήματα, τα θέματα που πραγματεύεται, τα πρόσωπα και τα κίνητρα είναι πολλά. Και ξεκάθαρες απαντήσεις δε δίνονται ποτέ. Μονάχα υπαινίσσονται. Στα πρότυπα του X-Files (για να χρησιμοποιήσω ένα πιο σύγχρονο σημείο αναφοράς) και ακόμα πιο δύσκολο και “εγκεφαλικό”. Κι όμως, τίποτα δεν είναι αφημένο στην τύχη, τα πάντα εξηγούνται, αρκεί να κάνεις κάποια βαρβάτα άλματα λογικής. Πάντως, η αλήθεια δεν παύει να είναι ότι οι ιδιαιτερότητες του “The Box” το καθιστούν κατάλληλο μονάχα για ένα αρκετά περιορισμένο κοινό.

Ρεζουμέ :
Δύσκολη, εγκεφαλική επιστημονική φαντασία. Ποιοτικό και προσεγμένο, αλλά με χτυπητά ελαττώματα που δεν του επιτρέπουν να φτάσει όσο ψηλά όσο του άξιζε. Αν έχεις συνηθίσει στο να στα εξηγούν όλα αναλυτικά και να στα κάνουν λιανά, εδώ θα δυσαρεστηθείς. Αλλιώς, προχώρα άφοβα, άνοιξε “Το Κουτί” και δώστου να καταλάβει!

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Αποτελεί την κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του Richard Matheson “Button, Button”