Ναι, το ξέρω. Αραχνιάσαμε. Ή μάλλον, για να είμαι ακόμα πιο ακριβής, ΕΓΩ επέτρεψα στην “Καμαριέρα” μας να αραχνιάσει για ένα διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό ημερών (για την ακρίβεια, από τις 21 Ιουνίου). Προκειμένου να αντιμετωπιστεί ορθά μια κατάσταση, το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει κανείς, είναι να παραδεχτεί την ύπαρξη του προβλήματος. Yes, I did it! Σαν δεύτερο βήμα, κάνεις έναν – έστω αδρό – έλεγχο στις αιτίες. Ούτε και αυτό μου είναι τόσο δύσκολο :
α) είναι καλοκαίρι. Κάνει ζέστη. Κάποιες μέρες η απαλεψιά με βαράει στο δόξα πατρί. Τότε είναι που, πολύ απλά, βαριέμαι αφόρητα να γράψω. Αφού ισχύει – έλα τώρα, παραδέξου το! - και για σένα, για ποιό λόγο να μη μπορεί να παίξει το ίδιο σκηνικό και σε μένα; Δηλαδή, εγώ στο πηγάδι κατούρησα;
β) Έλειπα 8 ημέρες στα πάτρια εδάφη προκειμένου αφενός να γευτώ μια πρώτη δόση διακοπών, αφετέρου για να παραστώ στα βαφτίσια και στο γάμο αντίστοιχα δυο από τους πιο παλιούς και στενούς μου φίλους. Δηλαδή ωραία πράματα. Δηλαδή σιγά μη κάτσω σπίτι πάνω από τον υπολογιστή.
γ) Είναι μια παράξενη, μοναδική, εξόχως ενδιαφέρουσα (αν και διόλου εύκολη) περίοδος παρατήρησης, ανάλυσης, ενδοσκόπησης, συλλογισμών και... εμπνεύσεων! Καταστάσεις που τροχοδρομήθηκαν στο άμεσο και απώτερο παρελθόν αρχίζουν δειλά δειλά να αποφέρουν τους πρώτους καρπούς. Ύποπτα αγκαθάκια φύτρωσαν και... καρατομήθηκαν πάραυτα προτού προλάβουν να μεγαλώσουν πολύ και να μας πουλήσουν τη μαγκιά τους. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή και προσωπικά δε διαθέτω καθόλου χρόνο – ούτε και υπομονή – για μαΐμουδιές, μεθοδεύσεις, γκρίνια, μιζέρια και... χρονοντούλαπα! Οπότε, ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και να τηράει (= κοιτάζει) τη δουλειά του! Μεγάλα πράγματα δρομολογούνται – τι σκατα, ΑΜΑ ΔΕ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙ, ΩΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΚΑΒΛΙΑΡΗΔΕΣ πότε θα το κάνουμε; Στα γεράματα;
δ) ... σιγά μη κάτσω να σου αναλύσω κι άλλα! Σε τελική ανάλυση, δε γράφω όλα τα παραπάνω για να απολογηθώ, αλλά για να σου δώσω μια άκρως ατελή και υποκειμενική ματιά όσον αφορά το τι παίζει στο κεφάλι μου!
Εις αναμονή εξελίξεων και καινούριων πραγμάτων λοιπόν. Ωραίων πραγμάτων. Σας είχα ήδη τάξει κάποια από αυτά παλιότερα. Η υπόσχεση ισχύει ακόμα. Μόνάχα που τώρα έχω ακόμα περισσότερα πράγματα να δώσω! Μόνο που χρειάζομαι το χρόνο μου! Μάλλον βρήκα πώς να ονομάζω τους επόμενους μήνες (αν όχι χρόνια) στη ζωή μου : Τόσος λίγος χρόνος για τόσα πολλά πράγματα! O, tempora, o mores!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου