DayBreakers (2019 : Νέα Φυλή)

Μάστορας : The Spierig Brothers
Παίχτες : Ethan Hawke, Sam Neil, Willem DaFoe
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, οι βρυκόλακες είναι οι απόλυτοι άρχοντες του κόσμου μας, διαμορφώνοντας την κοινωνία με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες. Οι λιγοστοί άνθρωποι που έχουν παραμείνει καταδιώκονται με φανατισμό και καταλήγουν σε ειδικές μονάδες στις οποίες... ξεζουμίζονται σε βιομηχανική κλίμακα από το αίμα τους. Ωστόσο τα βαμπίρια κάπου ξέφυγαν και το παράκαναν με το ξεζούμισμα και πλέον αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλο πρόβλημα έλλειψης αίματος! Πράγμα που απειλεί άμεσα τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους, γιατί όποιο βαμπιρ στερηθεί για πολύ το αίμα παθαίνει ένα ντουβρουτζά και κάτι απάλευτες μεταλλάξεις. Ένας καλός (!) βαμπιρ αιματολόγος, προσπαθεί να ανακαλύψει ένα τεχνηκό υποκατάστατο του αίματος. Θα βρει πολύ περισσότερα από όσα υπολόγιζε...

Αναλυτικότερα :
Να σε πω τι με άρεζε περισσότερο σε αυτή τη b-movie-ά του κερατά (κάπου το έχω ξαναγράψει αυτό, ε;) : ότι αν ο Phillip Dick έγραφε ποτέ ιστορία με βαμπίρια, θα ήταν αυτή ΑΚΡΙΒΩΣ! Ακολουθεί βήμα προς βήμα τη δομή των ιστοριών του μεγάλου συγγραφέα και (φυσικά) των αντίστοιχων κινηματογραφικών τους αποδόσεων! Από την έμμεση αλλά πανέξυπνη παρουσίαση της κοινωνίας των βρικολάκων, που δίνεται μέσα από πολλές πολλές πανέξυπνες λεπτομέρειες. Την κυνική ματιά που συχνά φλερτάρει με πικρό – φαρμάκι κουταλιού – χιούμορ η οποία φυσικά αποτελεί πρωτίστως σχόλιο για τη δικιά μας κατάντια και μας χτυπάει έμμεσα μεν, σαφέστατα δε το προειδοποιητικό καμπανάκι του κινδύνου. Μετά, περιπετειούλα σε χαλαρούς ρυθμούς, κυρίως υπό τη μορφή καταδίωξης (με τους πρωταγωνιστές εννοείται στη θέση του κυνηγημένου) και ένα ανατρεπτικό τέλος που το φέρει κυρίως εις πέρας το ήθος αλλά και η... καπατσοσύνη του κεντρικού χαρακτήρα. Το οποίο φυσικά δε φέρνει μόνο την προσωπική λύτρωση, αλλά αλλάζει άρδην τον κόσμο.

Θέλεις κι άλλα; Καλή (αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο) σκηνοθεσία και ερμηνείες (με μια τρανταχτή εξαίρεση που θα την αναλύσουμε παρακάτω). Ένας Ethan Hawke στα καλύτερά του (γιατί δεν παίζει σε περισσότερες ταινίες αυτό το παλικάρι; Αφού το'χει!) και μια απρόσμενη επιστροφή του Sam Neil που αποδίδει παράλληλα φόρο τιμής στο παλιό καλό cult παρελθόν του, σε ένα ρόλο που του πηγαίνει γάντι και θα τον απολαύσεις τουλάχιστον όσο δείχνει να τον απολαμβάνει κι αυτός! Καλή φωτογραφία και χρώματα, ωραίοι διάλογοι και σενάριο που βγήκε από το χρονοντούλαπο των πιο “σοβαρών” ταινιών επιστημονικής φαντασίας του '80 και του '90! Και φυσικά όλο αυτό είναι καλό πράμα! Τουλάχιστον για μένα! Ναι, είμαι τόσο χαλασμένος! (πολύ deja vu έπεσε και μάλλον κάποιος προγραμματίζει αλλαγές στο Matrix!)

Ναι, το “Daybreakers” λέει! Και αν είχαν αποφευχθεί κάποια επιμέρους (μικρά) φάουλ, θα μιλούσαμε για το επόμενο μικρό ακατέργαστο διαμάντι της επιστημονικής φαντασίας (γιατί περί sci fi πρόκεται το έργο και δεν έχει καμιά σχέση με θρίλερ, όπως θέλουν να το πλασάρουν) Αλλά κάποιες λεπτομέρειες δε το αφήνουν να ανέβει εκεί που του αξίζει. Η φτωχή παραγωγή. Είναι κρίμα στη μια χαρά ατμοσφαιρική φωτογραφία να σου σκάει μύτη το κομπιούτερ εφφέ δευτεράτζα που ανήκει σε εποχές προ millenium! Οι μέτριοι διάλογοι και κορυφάια όλων η ενοχλητικά κακή παρουσία του Willem DaFoe. Το παλικάρι αυτό έχει παίξει στις άπειρες ταινίες και ακόμα δεν έχει βρει τις ισορροπίες του, αποδεικνύοντας ότι η ερμηνεία του μπορεί να κυμαίνεται από κορυφαίο επίπεδο (πχ στο “Antichrist” του Lars Von Trier) σε κουραδένιο (όπως σε κάτι κωμεντί του κώλου και... εδώ!) Κάθε ατάκα που ξεστομίζει είναι ότι χειρότερα κλισεδιασμένο χολυγουντιανό υπόλειμμα υπάρχει και κάθε σκηνή στην οποία συμμετέχει (με την ψωραλέα γεννειάδα του) αφαιρεί σωρηδόν πόντους από το αισθητικό σύνολο.