Edge of Darkness (Στην Κόψη του Νήματος)

Μάστορας : Martin Campbell
Παίχτες : Mel Gibson , Ray Winstone , Danny Huston , Bojana Novakovic
Πόσα πιάνει; 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένας αστυνομικός γίνεται μάρτυρας δολοφονίας της ίδιας του της κόρης, στο κατώφλι του σπιτιού του. Όλοι υποθέτουν ότι ήταν μια απόπειρα που στόχο είχε αρχικά τον ίδιο και ο θάνατος του παιδιού του ήταν ατύχημα. Όμως, καθώς κολυμπάει βαθύτερα στην υπόθεση ανακαλύπτει ότι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική...

Αναλυτικότερα :
Είναι τελικά η φήμη περίεργο πράμα. Από την πλήρη... ασημότητα, στην κορυφή του hollywood, με δικιά σου εταιρία παραγωγής (Icon) έχοντας παράγει, σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει σε ταινιάρες, ξαφνικά να καταλήγεις ξανά στα αζήτητα και όλοι να σε θεωρούν τελειωμένο. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί το ταξίδι του Mel Gibson στο μαγικό κόσμο του κινηματογράφου που – φαινομενικά – έληξε άδοξα με α) κάποια καθόλου κολακευτικά βιντεάκια του που τον έκαναν παγκοσμίως βούκινο (να 'ναι καλά του YouTube) β) πλέοντας για τα καλά στο βούρκο του αλκοολισμού και γ) κάνοντας δημόσια κάποια καθόλου... διακριτικά αντισημιτικά σχόλια (και εννοείται ότι όποιος τα βάζει με τους Εβραίους στο Hollywood, τονε τρώει ο Βαμβακούλας!) Κάπου εκεί, όλοι τον διέγραψαν από τα ταυτέρια τους και θεώρησαν ότι τραβάει γερό ζόρι με απάλευτη γεροντική άνοια τύπου Βασίλη Λεβέντη (προεδράρα!) μετά το ιστορικό ξέσπασμα για το κλείσιμο του καναλιού 9 – στο οποίο μεταξύ άλλων κύρηττε ότι “καλείται ο Θεός (!) να αναλάβει τις ευθύνες του (!!) και να ρίξει καρκίνο στον Μητσοτάκη και τον Παπανδρέου και σε όλο τους το σόι!!!” Και μετά... η μεγάλη επιστροφή! Ύστερα από όλα αυτά, το τελευταίο που περίμενα να δω ήταν το Mel Gibson να πρωταγωνιστεί ξανά σε διεθνή παραγωγή! Και όχι μόνο το κάνει, αλλά το κάνει πολύ καλά και η ταινία είναι... ταινιάρα!

Λοιπόν, μιλάμε για κλασικό αστυνομικό film noir, αλλά δοσμένο σε σύγχρονους, μοντέρνους ρυθμούς και με μια ιδιαίτερα ανθρώπινη, συναισθηματική ματιά. Καλή σκηνοθεσία και φωτογραφία, κορυφαίο σενάριο, βαθύ και σκεπτόμενο, με μια ιστορία που λειτουργεί και ερμηνεύεται σε πολλά επίπεδα και έχει τις άπειρες λεπτομέρειες να δουλεύουν ταυτόχρονα στο background (αν και ελαφρώς πολύπλοκο, σε σημεία μπορεί να χάσεις και τη μπάλα) και οι καλύτεροι διάλογοι που έχεις ακούσε εδώ και καιρό σε ταινία. Ερμηνεία υπόδειγμα από το Mel που το αυλακωμένο πρόσωπό του είναι ολόκληρος χάρτης των συναισθημάτων και των ψυχικών – και σωματικών – μεταβολών του. Αυτό το παλικάρι, να μου το θυμηθείτε – έτσι και δεν ξανακαεί και συνεχίσει με μερικά ακόμα τέτοια βήματα, θα γίνει σε κάμποσα χρόνια μορφή έμβλημα τύπου Clint Eastwood και δε συμμαζεύεται!

Ένα παραπονάκι – θα το ήθελα λίγο πιο large στις διάφορες καταστάσεις του. Διατηρεί ένα ιδιαίτερα χαμηλών τόνων προφίλ που φυσικά συνάδει με την πραγματικότητα και κάνει το σενάριο άκρως ρεαλιστικό. Λόγια δε λέγονται, αλλά υπαινίσσονται. Συναισθήματα δεν εκφράζονται, αλλά οι χαρακτήρες είναι τσιτωμένοι μέχρι τα μπούνια, συναισθηματικά καζάνια που ποτέ δεν ξεχειλίζουν (εκτός από το καταλυτικό τέλος). Ωστόσο, σαν γνήσιος escapist, είναι του γούστου μου πιο αβανταδόρικες φάσεις, πιο πολλή θεατρικότητα στις εκφράσεις και εκδηλώσεις, πιο αξιομνημόνευτοι κακοί! Αλλά και πάλι, αυτό είναι καθαρά προσωπική μου άποψη – και μεταξύ άλλων ο λόγος που αν και λατρεύω τον κινηματογράφο, έτσι και ασχολιόμουν επαγγελματικά με τη σκηνοθεσία (όπως πάντα ονειρευόμουν) θα ήμουν τελείως τραγικός / καταστροφικός στη δουλειά μου!

Ρεζουμέ :
Θέλεις κι άλλα; Μη το ψάχνεις και δες όπως + δήποτε το “Edge of Darkness”. Αν γούσταρες ποτέ σου, έστω και μια φορά, φάσεις με μυστήριο, έγκλημα, εκδίκηση, δεν παίζει να μη την καταβρείς. Mel ξανά δαγκωτό, στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του (μετά ΙΣΩΣ από το “Braveheart”). Και Βασίλη Λεβέντη στη βουλή! Τότε είναι που θα έχουμε δει τα πάντα ΟΛΑ!