The Boondock Saints 2 : All Saints Day (Άγγελοι Τιμωροί 2 : Η Εκδίκηση Αρχίζει)

Μάστορας : Troy Duffy
Παίχτες : Sean Patrick Flanery , Norman Reedus , Billy Connolly ,
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Μετά τα συνταρακτικά γεγονότα του πρώτου μέρους, τα δυο αδέρφια άγγελοι – τιμωροί φεύγουν από την πόλη και ζουν μια low profile απομονωμένη ζωή μαζί με τον πατέρα τους στην εξοχή. Όταν ένας ιερέας δολοφονείται άγρια και μάλιστα με τρόπο που να ενοχοποιεί τα αδέρφια, αυτά αποφασίζουν να επιστρέψουν στην ενεργό δράση, να βρουν τους υπεύθυνουν και να πάρουν εκδίκηση.

Αναλυτικότερα :
Το πρώτο “The Boondock Saints” (Ελλ. Υπότιτλος : Άγγελοι Τιμωροί) είναι cult-ίλα κάργα. Αν σας αρέσουν ταινίες τύπου “The Snatch”, “Lock, Stock & Two Smoking Barrels”, δείτε το οπως + δήποτε. Απλά τα πράματα. Τώρα, όσον αφορά αυτό το sequel... περιπλέκονται. Βλέπεις, δεν χαίρει της ίδιας εκτίμησης από τους φανς. Σε ένα μεγάλο ποσοστό, δικαιολογημένα. Η αιτία, τουλάχιστον αν έχεις δει το πρώτο έργο, είναι προφανής. Είναι λιγότερο δράσης και “υποκόσμου” και περισσότερο κωμωδία. Φυσικά και το πρώτο μέρος είχε τα κωμικά στοιχεία του που νοστίμιζαν με μαύρο χιούμορ τις underground καταστάσεις του. Αλλά εδώ είναι πολύ πιο τονισμένα και τραβηγμένα από τα αυτιά. Ένα έτερο αρνητικό, είναι ότι προϋποθέτει τη θέαση της πρώτης ταινίας, προκειμένου να καταλάβεις το τι γίνεται. Φυσικά, γίνονται κάποια μικρά flash back όπου αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Αλλά το στοιχείο που δεν αναπληρώνεται, είναι η εξοικείωση του θεατή με τους παλιούς χαρακτήρες και καταστάσεις, που εδώ παρουσιάζονται με άδικα (για το cult status της πρώτης ταινίας) βιαστικό και επιφανειακό τρόπο.

Οι καινούριοι χαρακτήρες που εισάγονται, αφενός δεν έχουν επαρκή λόγο ύπαρξης, αφετέρου λειτουργούν σαν καρικατούρες των αντίστοιχων από την πρώτη ταινία. Και το σενάριο είναι ολίγον τι... γιούργια καθώς αποτελείται από δυο υπο-ενότητες που θεωρητικά είναι αλληλένδετες, αλλά πρακτικά, έτσι και βρεις τη μεταξύ τους σχέση, εγώ θα κάτσω να με χέσεις! Τι άλλο; Πολλοί, πάρα πολλοί χαρακτήρες, καινούριοι και παλιοί που περιγράφονται τουλάχιστον επιφανειακά. Πολλά sub-plots που δεν οδηγούν πουθενά και μοιραία λήγουν άδοξα ή... καθόλου (δηλαδή αφήνονται ξεκρέμαστα) το αυτό ισχύει και για τους χαρακτήρες που όταν είναι να γίνει η σούμα του φινάλε, όσοι από αυτούς δεν έχουν επαρκή λόγο ύπαρξης, εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες και δίχως επαρκή λόγο. Φλυαρία κάργα, από ένα σενάριο που είναι στην καρδιά του ιδιαίτερα απλό και λίγη σχέση έχει με τα όσα έβλεπες μια και κάτι ώρα πριν. Μέτριες έως κακές ερμηνείες, απλώς καλή σκηνοθεσία. Λίγες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ σκηνές δράσης. Σε τελική ανάλυση, η μόνη βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν είναι... η καλή φωτογραφία.

Ωστόσο, είναι προκλητικά εύκολο να χαντακώσω αυτό το εργάκι και δεν έχω σκοπό να πέσω σε αυτή τη λούμπα. Ναι, είναι σκάλες κατώτερο από το ορίτζιναλ. Αλλά αν κατορθώσεις να ξεκολλήσεις από τις συγκρίσεις του παρελθόντος, θα διαπιστώσεις ότι μένεις με μια ταινία που αριστούργημα σίγουρα δε τη λες, αλλά είναι αν μη τι άλλο ευχάριστη στη θέαση και διασκεδαστικότατη. Κάποιες ιδέες είναι γνήσια καλές και η “μαγιά” που έκανε τα concept του πρώτου έργου τόσο ξεχωριστά, υπάρχει ακόμα και είναι άκρως ελκυστική (αν και σκιά του παλιού εαυτού της). Και κάποιες σκηνές είναι απλά ξεκαρδιστικές, όπως η εκτέλεση των σχεδίων και ο σχολιασμός σχετικά με την “κινηματογραφική” τους έμπνευση και επιρροή!

Splatter / Gore :
Αβέρτα πυροβολίδια με ζουμερά αποτελέσματα. Μπορούσε όμως κι άλλο.

Ρεζουμέ :
Παραδόξως, το “The Boondock Saints 2” λειτουργεί πολύ καλύτερα αν δεν έχεις δει την πρώτη ταινία, παρά τα όποια κενά στην πλοκή, τα οποία έτσι κι αλλιώς καλύπτονται με μερικά καλοτοποθετημένα άλματα λογικής. Οπότε... ναι, δέστο! Γιατί όχι; Εκτός κι αν είσαι ορκισμένος φαν που ψυχαναγκαστικά θα το συγκρίνεις μετά με το σκάλες ανώτερο κινηματογραφικό του παρελθόν και θα με βρίζεις. Οι καιροί αλλάζουν baby. Και ειδικά σήμερον, οι καιροί εστί χαλεποί. Οπότε, δε με πειράζει διόλου κι αν με μπινελικώσεις. Έχω και πιο σημαντικά πράματα να ασχοληθώ. Καλή καρδιά!