Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Old Dogs (Γερόλυκοι)

Μάστορας : Walt Becker
Παίχτες : John Travolta, Robin Williams, Seth Green
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5, για το είδος της ειδικότερα 4 / 5
Με δυό λογάκια :
Ο Charlie και ο Dan είναι καλύτεροι φίλοι και συνεργάτες για 30 χρόνια. Η εταιρία τους βρίσκεται στα πρόθυρα κλεισίματος μιας μεγάλης συμφωνίας με μια Γιαπωνέζικη εταιρία. Μόλις 2 εβδομάδες πριν κλειστεί η συμφωνία, μια έκπληξη περιμένει τον Dan : η γυναίκα που παντρέυτηκε σε μια... μεθυσμένη παρόρμηση 7 χρόνια πριν, εμφανίζεται και τον πληροφορεί : α) ότι είναι ο πατέρας των δίδυμων παιδιών της και β) ότι θα είναι στη φυλακή για τις επόμενες 2 εβδομάδες για μια ακτιβιστική διαμαρτυρία! Ο Dan προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά σε αυτό το χρονικό διάστημα, αν και δεν έχει ιδέα τι να κάνει. Θα μπορέσουν μαζί με τον Charlie να εκπληρώσουν τους ρόλους τους σαν πατέρας και “θείος” αντίστοιχα και ταυτόχρονα να μην... καταστραφεί η επιχειρηματική συμφωνία;

Αναλυτικότερα :
Εντάξει, το σενάριο δεν διεκδηκεί δάφνες πρωτοτυπίας. Και ναι, είναι Disney. Δηλαδή ξέρεις τι θα δεις. Ένα ανάλαφρο, διασκεδαστικό θέαμα για όλη την οικογένεια. Παρόλα αυτά με εξέπληξε το ταινιάκι επειδή ήταν τόσο πολύ καλύτερο απ'ότι το περίμενα. Όπως όλοι μας (όσοι τουλάχιστον έχουμε μπει στην ενηληκίωση!) περίμενα άλλη μια χλιαρή politically correct σούπα, με κονσερβοποιημένο χιούμορ, μελούρα κατά παραγγελία, ηθικοδιδακτισμούς του κώλου και φυσικά το απαραίτητο, μελωμένο happy end. Τι έλαβα; αυτό ακριβώς, αλλά όσο καλύτερο μπορούσε να γίνει! Το χιούμορ του ενίοτε ξεφεύγει από αυτό της κλασικής disney ταινίας, με αποτέλεσμα να προκαλεί άφθονο γέλιο – σε κάποιες συγκεκριμένες σκηνές θα σε κάνει να λιώσεις! Η μελούρα, ευτυχώς είναι δραστικά περιορισμένη, σχεδόν ανύπαρκτη, πλην μιας σκηνής που παρόλα αυτά καταφέρνει να παραμείνει “αξιοπρεπής” και ευχάριστη στην παρακολούθησή της.

Όλα τα λεφτά του έργου είναι ασφαλώς οι ερμηνείες. Ο Robin Williams είναι κεφάτος και θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του. Ο Travolta είναι επίσης πάρα πολύ καλός στο ρόλο του γυναικά θείου, η χαλαρή κωμωδία είναι ο τύπος που του ταιριάζει γάντι τελικά! Ο Seth Green πάντα “λίγος” ηθοποιός ήταν και λίγος παραμένει, αλλά σε αυτόν οφείλονται οι πλέον σπαρταριστές σκηνές της ταινίας! Αυτές με το γορίλα (πρώτη φορά βλέπω τη Σοφία να κλαίει από τα γέλια, άρα δεν έτυχε απλώς, πέτυχε!) Θα ήθελα πιο πειστικά ταλέντα στο ρόλο των παιδιών, όπως και μια πιο ευφάνταστη σκηνοθεσία. Όχι ότι είναι κακή, απεναντίας. Απλά είναι απόλυτα προβλέψιμη και διεκπαιρεωτική. Η φωτογραφία επίσης κινείται σε πολύ καλό επίπεδο.

Τώρα, όσον αφορά το σενάριο... εντάξει. Είπαμε, το έχουμε ξαναδεί το έργο. Αλλά (κάποιες φορές τουλάχιστον) προτιμώ μια ποιοτική επανάληψη από μια κουλτουριάρικη “πρωτοτυπία” του κώλου που δε βλέπεται χωρίς δραμαμίνες ή αντιψυχωσικά! Και θα ήθελα μια κάπως πιο εμπεριστατωμένη και εις βάθος παρουσίαση των θεμάτων του, ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις του πρωταγωνιστή με τα ανήλικα παιδιά του. Παρόλα αυτά, δε μπορώ να αναγνωρίσω ότι η ταινία είναι τουλάχιστον ειλικρινέστατη στις προθέσεις της : είσαι εδώ για να βάλεις το μυαλό σου στην άκρη, να γελάσεις δυνατά και διασκεδάσεις με την οικογένειά σου, την κοπέλα σου, whatever. Και αυτούς τους στόχους της τους πετυχαίνει και με το παραπάνω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: