Up

Μάστορας : Pete Docter, Bob Peterson
Παίχτες : συμμετέχουν με τις φωνές τους οι : Edward Asner , Christopher Plummer , Jordan Nagai
Πόσα πιάνει; 5 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένας μπάρμπας, πικραμένος και απογοητευμένος από τη ζωή, σκαρώνει το εξής τρελό σχέδιο : θα δέσει στο σπίτι του χιλιάδες μπαλόνια ηλίου που θα το “απογειώσουν” και θα κάνει το μακρινό ταξίδι που πάντα επιθυμούσε! Το σχέδιο πιάνει, αλλά στην πορεία τα πράγματα δεν του έρχονται ακριβώς όπως τα περίμενε. Το αποτέλεσμα είναι μια απίθανη περιπέτεια που θα τον κάνει να αλλάξει για πάντα τρόπο σκέψης και ζωής.

Αναλυτικότερα :
Μια υπέροχα σουρεαλιστική ιδέα, γίνεται πανέμορφη ταινία, που απευθύνεται εξίσου σε παιδιά και ενήλικες. Το πακέτο συνοδεύεται από καταπληκτικά κινούμενα σχέδια, φτιαγμένα με την τελευταία τεχνολογία γραφικών υπολογιστή που θα γεμίσουν την οθόνη σου με μια ανεπανάληπτη πανδαισία χρωμάτων και φαντασμαγορία τοπίων. Κερασάκι στην τούρτα το υπέροχο soundtrack. Το “Up” είναι ίσως μια από τις πιο ανθρώπινες ταινίες των τελευταίων ετών. Ειδικά οι σκηνές στις οποίες ο συμπαθέστατος μπάρμπας (που θυμίζει ύποπτα φυσιογνωμικά τον... Ζάχο Χατζηφωτίου!) αναπολεί τη ζωή που έζησε δίπλα στη γυναίκα που αγάπησε, είναι ότι πιο συγκινητικό έχεις δει εδώ και πολύ καιρό, αλλά ταυτόχρονα καταφέρνει να παραμένει τελείως απαλλαγμένο από μελούρα και φτηνά δάκρυα. Όπως σε κάθε ΜΕΓΑΛΗ κωμωδία, στο “Up” τα συναισθήματα χαράς και μελαγχολίας είναι κατεξοχήν αλληλένδετα και οδηγούν στη δημιουργία μιας άκρως αναζωογονητικής επίγευσης που κρατάει για μέρες αφότου έχεις δει την ταινία.

Σε όλα αυτά, δε λείπει μια γενναία δόση “παιδικής” περιπέτειας, σύμφωνα με τα πλέον κορυφαία πρότυπα που μόνο η Disney / Pixar μπορούν να δημιουργήσουν. Όμορφες, καλόγουστα κουλές σεκάνς που δεν είναι παρά καθαρή 100% εξέλιξη του παλιού καλού slapstick humor των ταινιών του βωβού κινηματογράφου. Θέαμα, χιούμορ, πολλή ουσία και λίγα λόγια. Είναι ίσως από τις πλέον λακωνικές ταινίες του είδους του όσον αφορά τους διαλόγους. Και καλά κάνει! Το ενθουσιώδες πακέτο είναι κομπλέ με άκρως σουρεαλιστικούς χαρακτήρες, μεταξύ άλλων ένα κοπάδι σκύλων που μιλάει (!) και ένα περίεργο πουλί (που φέρνει σε... γαλοπούλα του παραδείσου!) το οποίο λατρεύει τη σοκολάτα! Για την ακρίβεια, η περιπέτεια δεν είναι μόνο όχημα, αλλά στόχος και αφορμή, καθώς το θέμα του έργου πραγματεύεται μεταξύ άλλων την αναζήτηση της περιπέτειας για την οποία τόσο πολύ αγωνιά η πιο αγνή, παιδική πλευρά του εαυτού μας, αυτή που διαρκώς καταπιέζουμε προκειμένου να προσαρμοστούμε σε μια κυνική, αποξενωμένη από αληθινές ανθρώπινες σχέσεις και επαφές, κοινωνία.

Παραδόξως, το “Up” βρίθει ενήλικων στοιχείων. Χαρακτήρες (καλοί και κακοί) πεθαίνουν, πληγώνονται, και συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον ένα μακάβριο σκηνικό όσον αφορά την παράνοια του “κακού” της υπόθεσης. Είναι ίσως και το πρώτο σχετικό παιδικό που να απεικονίζει αίμα! Βέβαια, μη φαντάζεστε ότι θα δείτε κουβάδες, έχει τη μορφή κόκκινων λεκέδων πάνω στο μέλος που τραυματίστηκε. Αλλά όπως και να έχει, παρά τα υπέροχα χρώματα και τον παιδικό σχεδιασμό των χαρακτήρων, νομίζω ότι απευθύνεται λιγάκι περισσότερο σε ενήλικες, παρά σε παιδιά. Όπως και να έχει, είναι μια υπέροχη ταινία, από αυτές που δικαιολογούν την ίδια την ύπαρξη του Hollywood. Είναι ίσως ό,τι καλύτερο στο είδος του τα τελευταία πολλά χρόνια, μαζί με το υπέροχο WALL – E. Καθαρή κινηματογραφική μαγεία, όπως εκείνες τις μέρες που ήσουν παιδί και τα πάντα φάνταζαν πιο πολύχρωμα, ζωντανά και αληθινά.