Τόσο φτηνά που τα κλαίμε... οι καταναλωτές!

Λοιπόν, δώσε βάση, γιατί όλα όσα ακολουθούν είναι ΑΛΗΘΙΝΟΤΑΤΑ και όποιος έχει αμφιβολία, μπορώ να του δείξω και τη σχετική απόδειξη και τα χαρτιά της αγοράς που τα έχουν όλα γραμμένα αναλυτικότατα. Όλοι γνωρίζουμε το βασιλιά των δόσεων και των εκπτώσεων στην Ελληνική αγορά των ηλεκτρικών ειδών. Έλα τώρα, είναι αυτός που τα δίνει “Τόσο φτηνά που τα κλαίει!”

Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Το μικρομεσαίο έπος που ακολουθεί στις επόμενες παραγράφους, ξεκινάει με μια μάλλον αρκετά πεζή αφορμή. Χαλάει το πλυντήριο της Αφροδίτης. Αποφασίζουμε να πάρουμε ένα καινούριο, καθώς συνέφερε σχετικά πολύ περισσότερο το να το αντικαταστήσουμε, παρά να πληρώσουμε το κόστος επισκευής του. Έκανε και κάτι παραπονάκια το ψυγείο, η κατάψυξη είχε βγει off, λέμε δε βαριέσαι, παλιές ηλεκτρικές συσκευές ήτανε, τα ψωμιά τους τα φάγανε, τα λεφτά τους τα βγάλανε. Αλλάζουμε λοιπόν και το πλυντήριο. Η Αφροδίτη επιμένει να πάμε στο γνωστό βασιλιά των δόσεων. Τέλωσπάντων, λέω πως δε χάνουμε τίποτα αν ρίξουμε μια ματιά. Σωστός; Αμ δε, κούνια που με κούναγε...

Στο μαγαζί όλα ωραία, σφουγγαρισμένα και γυαλιστερά. Να λέμε και του στραβού το δίκιο : οι τιμές ήταν σε γενικές γραμμές καλές. Δεδομένου ότι πλήρωνες μετρητοίς. Δηλαδής, έτσι και είχες ζεστά μετρητά στην τσέπη σου, μπορούσες να σηκώσεις όλο το νοικοκυριό σου, και να αποχωρήσεις από το κατάστημα ευτυχισμένος και σχετικά κερδισμένος.

Βρίσκουμε λοιπόν ένα ωραίο ψυγειοκαταψύκτη Bosch, προσφορά από 1088, στα 730 ευρώ. Πάρα πολύ ωραία λέμε, τύλιξέ μας το να το πάρουμε σπίτι. Βρίσκουμε και ένα 8λιτρο πλυντήριο Morris, στην επίσης πολύ καλή τιμή των 343 ευρώ. Ακόμα πιο ωραία. Έχουμε και λέμε λοιπόν, για να συνοψίσουμε, σύνολο ψυγειοκαταψύκτης και πλυντήριο : 730 + 343 = 1073 ευρώ. Σημειωτέον : οι τιμές αυτές είναι οι αρχικές, ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ που θα δεις γραμμένες στο καρτελάκι. Πάμε παρακάτω.

Η Αφροδίτη πανευτυχής. Ακόμα και εγώ που τα τίγκα mainstream υπερκολοσσούς μαγαζιά σε γενικές γραμμές δεν τα πολυσυμπαθώ, βρίσκομαι στην άβολη για τον εγωισμό μου θέση να ομολογήσω ότι μας έκατσε μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία με ποιοτικές ηλεκτρικές συσκευές που θα κρατήσουν (hopefully και γεροί να 'μαστε) αρκετά χρόνια. Με το που κλείνεται το deal λοιπόν και λέμε το “I do”, αρχίζει να πέφτει η παραμύθα. “Κυρία Αφροδίτη, θα θέλατε να συμπεριλάβουμε στις συσκευές την “Total Absolut Super Duper Care” εγγύηση του καταστήματός μας; Με μια ΜΙΚΡΗ επιβάρυνση στην τιμή, σας εγγυόμαστε πως ό,τι κι αν πάθει η συσκευή, σας την αλλάζουμε επί τόπου και δωρεάν για τα επόμενα 5 χρόνια!”

Αστράφτει το μάτι της Αφροδίτης! “Ναι!” ουρλιάζει εκστασιασμένη! Γιατί να μη ξεχνάμε ότι την είχε πιάσει και ένα καταναλωτικό berserk, όπως πιάνει κάθε γυναίκα που τη βάζεις μέσα σε εμπορικό μαγαζί με πρόθεση να το “σηκώσετε”! Κοινώς, το μόνο που έβλεπε ήταν οι καινούριες της συσκευές και οι ευτυχισμένες ειδυλλιακές στιγμές που θα περνούσε μαζί τους στο μέλλον! Και η κοινή λογική πάει περίπατο!

Τέσπα, προσπαθώ να κρατήσω έναν αντίποδα ορθολογισμού απέναντι στη λαίλαπα της θηλυκής καταναλωτικής παραφροσύνης. Δηλαδή, σα να προσπαθείς να σκοτώσεις ελέφαντα με κλανιές! Συλλογίζομαι πως η όλη φάση είναι ψιλοπαπάτζα επειδή : α) Τέτοιου τύπου συσκευές, στη συντρηπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι φτιαγμένες από τη μάνα τους με τέτοιες προδιαγραφές ώστε στάνταρ να ξεπερνούν σε διάρκεια ζωής την 6ετία, μη πω και την 7ετία κίολας και με περάσετε για νοσταλγό της χούντας! Εκτός κι αν έχεις πάρει από τις φτηνιάρικες τις Κινέζικες που είναι της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη. β) κάτι μου λέει ότι η περίφημη ΜΙΚΡΗ επιβάρυνση στην τιμή, τελικά δε θα είναι και τόσο μικρή! Απαντώ λοιπόν ευγενικά στην υπάλληλο πως όχι, θε θα θέλαμε να πάρουμε τις συσκευές μας με εγγύηση.

Έγραψα, ο δικός σου! Σούταρα για γκόλ από τα αποδυτήρια! Μιλάμε...

...για τραγική αποτυχία!!! Αφενός η τσουπωτούλα υπάλλληλος μέλλει να με κοιτά μέχρι το τέλος του σουαρέ με τέτοιο ξινισμένα αηδιασμένο ύφος λες και ήμουνα λεπρός. “Χέστηκες και η βάρκα γέρνει” θα με πεις. Σύμφωνοι. Έλα μου όμως, που αφετέρου μου τραβάει τάκλιν η ίδια μου η μάνα αναφωνώντας “Μα τι λες βρε Γιώργο! Δε γίνεται να πάρουμε τις συσκευές δίχως εγγύηση!” Και τοποθετώντας την ταφόπλακα που θα σκεπάζει οριστικά το βατερλώ μου, συμπληρώνει (με το γνωστό πεισματάρικο ύφος τύπου “σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι!”) : “Εγώ θέλω την εγγύηση!” Δίχως να υπάρχει πλέον περιθώριο να πω και πολλά πράγματα – χώρια που η υπάλληλος από δω και μπρος θα απευθύνεται οριστικά και μόνο στη μάνα μου λες και εγώ δεν υπάρχω! - “αποφασίζουμε” τα πάρουμε τις συσκευές με την γαμάτη εγγύηση.

Έχουμε και λέμε. Η εγγύηση για τον ψυγειοκαταψύκτη είναι επιπλέον 170 ευρώ στην τιμή. Η αντίστοιχη για το πλυντήριο, είναι 130 ευρώ. Το κόστος των συσκευών μας, ανεβαίνει δηλαδή από το πολύ καλό ποσό των 1088 ευρώ, στο όχι-και-τόσο-καλό-πλέον ποσό των 1388 ευρώ. “Θα θέλατε κυρία (είπαμε, εγώ δεν είμαι πλέον παρών!) και κάποια δωράκια του καταστήματος που πάνε πακέτο με τις συσκευές;” συμπληρώνει η υπάλληλος, ενώ πληκτρολογεί πυρετωδώς στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και προσπαθεί να μασκαρέψει τη χαρά της (...θέλει η πτάνα να κρυφτεί και η χαρά δε την αφήνει, που λένε και στο χωριό μου...) “Θέλω! Θέλω!” αναφωνεί η Αφροδίτη, με το μάτι να γυαλίζει ακόμα! Μπαίνουν λοιπόν στη σούμα και τα δωράκια τα οποία α) αφενός, δεν ξέρουμε ποιά είναι β) σημειώστε τη λέξη “ΔΩΡΟ” θα επανέλθουμε σε αυτή μετά.

Και πάμε στην τελική κίνηση ματ του βασιλιά των εκπτώσεων, που ονομάζεται δόσεις. “Πόσες δόσεις θα θέλατε κυρία; Έχουμε πρόγραμμα με 12, 24, 36...” “Κι άλλες! Κι άλλες!” ουρλιάζει η Αφροδίτη, βλέποντάς τα και ανεβάζοντας το στοίχημα! Επειδή, έχει ακλόνητη μέσα της την πεποίθηση – όπως και οι περισσότερες γυναίκες εκεί έξω – ότι οι δόσεις υπόκεινται σε κανόνα τύπου “όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά!” “64 δόσεις!” συμπληρώνει ενθουσιασμένη η υπάλληλος! “Ναι! Ναι!” ψελλίζει εκστατική η Αφροδίτη! “Θα θέλατε και το οικονομικό πρόγραμμα που να σας επιτρέπει να ξεκινήσετε την αποπληρωμή των δόσεων σε 1 χρόνο από τώρα;” “Ναι! Ναι!” συγκήνιση στα πρόθυρα δακρύων η Αφροδίτη. Να υποθέσω πως δεν της πέρασε από το μυαλό πως το “οικονομικό” πρόγραμμα δεν αποσκοπεί στη δική μας οικονομία, αλλά στη δική τους, αφού αφήνει το χρέος να τοκίζεται στην τράπεζα, για έναν ολάκερο χρόνο;

Περιμένουμε να βγει η απόδειξη αγοράς. Έχοντας (μόνο εγώ προφανώς) υπόψη ότι ήδη από τα 1073 ευρώ φτάσαμε στα 1373 και ποιός ξέρει πού θα πάει και με τις δόσεις! The sky is the limit!!! Θέλετε λοιπόν το τελικό αποτέλεσμα;

Είστε σίγουροι;






Μπέσα τώρα! Είστε σίγουροι;






Να επαναλάβω πως όλα όσα γράφω είναι 100% αληθινά και έχω την απόδειξη για όσους αμφιβάλλουν...






...λοιπόν...






...σας έσπασα τα κάκαλα, ε;






...υπομονή, τώρα σας έρχεται...






...3...






...2...






...1...






2005 ευρώ! Τιμή μέσα στην οποία συμπεριλαμβάνεται κανονικότατα (και φυσικά, μαζί με όλα τα άλλα, τοκίζεται και διπλοτοκίζεται) το ΔΩΡΟ του καταστήματος, που ήταν α) κάτι απορρυπαντικά για 7,31 ευρώ, β) σετ καθαρισμού 21,92 ευρώ, γ) διαχειριστικά έξοδα (δηλαδή;;;) 15 ευρώ, δ) προστασία αγορών (ο ποιός;;;) 35,31 ευρώ και τέλος, ε) προστασία πληρωμών (δηλαδή, άλλη από την προστασία αγορών;!;) για άλλα 17,65 ευρώ!

Από τα 1073 ξεκινήσαμε λοιπόν, ανεβήκαμε στα 1373 και τερματήσαμε στα 2005 ευρώ! Όλα αυτά σε τελική ανάλυση, για έναν απλό ψυγειοκαταψύκτή και ένα απλό πλυντήριο. Τα οποία είναι καλής ποιότητας μεν, αλλά σίγουρα ΟΧΙ τόσο καλής που να δικαιολογεί την εξωφρενική, τελική ΑΛΗΘΙΝΗ τιμή, τα λεφτά που στην πράξη βγαίνουν από την τσέπη. Συμπέρασμα : όσα και αν ισχυρίζονται ότι “χάνουν” φαινομενικά με την έκπτωση, τα κερδίζουν στο πολλαπλάσιο με λογιστικά τρυκ και υπερτιμημένες “ευκολίες” πληρωμής. Σίγουρα ο γνωστός κολοσσός της ηλεκτρονικής αγοράς δεν είναι ο μόνος που κάνει τέτοιες μαϊμουδιές. Όλοι τους, πάνω κάτω τα ίδια κάνουν. Και αν μη τι άλλο, ο σκοπός αυτού του post δεν είναι όλοσδιόλου ρατσιστικός / φαλλοκρατικός. Έχω δει και οικογενειάρχες που πάνε με το κομπιουτεράκι στο χέρι και με όλα από πριν γραμμένα και ξεκαθαρισμένα, χαρτί και καλαμάρι και πάλι πέφτουν τελικά στις ίδιες παγίδες.

Αλλά, ίσως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, θα έπρεπε να δρούμε κάπως λιγότερο συναισθηματικά και αυθόρμητα, τουλάχιστον τις λίγες στιγμές πριν κληθούμε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη. Ίσως το Ελληνικότατό μας “δε βαριέσαι ρε αδερφέ” και “η φτώχεια θέλει καλοπέραση” να είναι πλέον ακριβά, υπερβολικά ακριβά σε σχέση με την πραγματική τους αξία. Πως – ίσως – ένα μικράκι κομμάτι ευθύνης για της σημερινές δύσκολες μέρες που ζούμε, να αποδίδεται στη δική μας επιφανειακή σκέψη, υπερβολική αυτοπεποίθηση και υπερεκτίμηση των δυνάμεών μας.

Επίλογος – βγαίνοντας από το μαγαζί, η Αφροδίτη εξακολουθεί να είναι τρισευτυχισμένη με την πολύ καλή και συμφέρουσα αγορά που έκανε. Και τώρα, αρκετούς μήνες μετά, (υπολόγισε πως όλα αυτά συνέβησαν λίγο πριν από το Πάσχα) ακόμα δηλώνει καταχαρούμενη με τις καινούριες της ηλεκτρικές συσκευές. Αποφάσισα τελικά να κάνω τουμπεκί και να μη μιλήσω σε κανέναν – παρά μόνο σε εσάς για το περιστατικό. Βλέπεις, ξέρω ότι ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να διαβάσει το post και δε θέλω να ρισκάρω να της χαλάσω – έστω όψιμα – τη διάθεση. Γιατί, σε τελική ανάλυση, τα 2005 ευρώ που θα ξεκινήσουν να αποπληρώνονται σε 1 χρόνο από τώρα, σε 64 μηνιαίες δόσεις, αυτό αγόρασαν. Μιαν αίσθηση ευδαιμονίας. Και ερωτώ. Τελικά τα 2005 (τελική τιμή) – 1073 (αρχική τιμή) = 932 αεριτζήδικα ευρώ, τελικά μήπως είναι πολλά προκειμένου να αγοράσουν κάποιες – έστω προσωρινές και απατηλές – στιγμές ευτυχίας σε ένα δικό σου άνθρωπο; Ή μήπως είναι λίγα;

Δε βαριέσαι βρε αδερφέ! Η φτώχεια θέλει καλοπέραση!!!