Μάστορας : Shane Acker
Παίχτες : Christopher Plummer, John C. Reilly, Jennifer Connelly, Elijah Wood
Πόσα πιάνει; 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια παράξενη μιχανοκίνητη πάνινη κούκλα, ο 9, ξυπνάει μέσα σε ένα κατεστραμμένο μεταποκαλυπτικό τοπίο στο οποίο κάθε ίχνος ανθρώπινης ζωής έχει εξαλειφθεί. Όταν, εν μέρει με δική του ευθύνη, η μηχανική τεχνητή νοημοσύνη που ευθυνόταν εξαρχής για την καταστροφή ξυπνά, θα ξεκινήσει σε μια απίθανη περιπέτεια προκειμένου να τη σταματήσει ξανά. Με τους συντρόφους που θα βρει στην πορεία θα ανακαλύψουν την αλήθεια και θα ανακαλύψουν ότι ίσως κρύβουν μέσα τους τα τελευταία απομεινάρια ζωής και ανθρωπιάς...
Αναλυτικότερα :
Μια παράξενη, πρωτότυπη ιστορία. Είναι ένα διάρκειας μόλις 79 λεπτών εργάκι φτιαγμένο με γραφικά υπολογιστή, σαν τα γνωστά παιδικά της Disney & της PIXAR. Παρόλα αυτά δεν είναι καθόλου παιδικό, αλλά ένα πλήρως ενήλικο έργο τέχνης που αντλεί επιρροές από sci-fi καταστάσεις τύπου “Terminator” μέχρι τη “Φάρμα των Ζώων”! Παρόλες τις επιρροές του, η βασική ιδέα του είναι έξοχα πρωτότυπη, απλή αλλά όχι απλοϊκή και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Οι 9 πάνινες κούκλες που πρωταγωνιστούν αναπαριστούν αρχετυπικούς τύπους ανθρώπινων προσωπικοτήτων. Το αντιπολεμικό του μήνυμα παραπέμπει σε καταστάσεις β' Παγκόσμιου Πολέμου, όσον αφορά την ατομική βόμβα και δε συμμαζεύεται. Και γαρνίρεται με μια υποψία μεταφυσικής και αλχημείας! Δηλαδή, τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς?
Το στυλάκι απεικόνισής του είναι γραφικά κορυφαίας ποιότητας δοσμένα μέσα από ένα ιδιαίτερα μακάβριο χρωματικό συνδυασμό, στον οποίον κυριαρχούν το γκρίζο, το “χωματί” και το “αρρωστιάρικο” πράσινο. Τα περιβάλλοντα μεταφέρουν άψογα την αίσθηση της κατεστραμμένης γης που έχει μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο. Ειδικά τα πλάνα στα οποία φαίνεται απο μακρυά ο ορίζοντας και η πανοραμική θέα της ερημωμένης πόλης, είναι καταπληκτικά. Τα πάντα έχουν ένα “παλιωμένο”, σκονισμένο, “χρησιμοποιημένο” στυλ, σαν να είναι φτιαγμένα από συντρίμμια άλλων κατασκευών και όλο αυτό αντανακλάται υπέροχα στο άψογο animation. Αν έβλεπα το εργάκι χωρίς να γνωρίζω τίποτα για αυτό, θα στοιχημάτιζα ότι είναι η τελευταία δουλειά του Tim Burton – και θα έχανα το στοίχημα. Σχεδόν, καθώς ο μεγάλος σκηνοθέτης (που παρόλα αυτά απογοήτευσε με την τελευταία του δουλειά) είναι ένας από τους παραγωγούς.
Ρεζουμέ :
Τι άλλο να πεις; Το “9” είναι μια υπέροχη δουλειά που μάλλον τα έχει όλα. Σενάριο, δράση, συναίσθημα, τεχνολογία, σκέψη, καλλιτεχνική αρτιότητα. Είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει τα τελευταία χρόνια σε CGI movie, φυσικά μαζί με το WALL – E. Ναι, είναι τόσο καλό!
Παίχτες : Christopher Plummer, John C. Reilly, Jennifer Connelly, Elijah Wood
Πόσα πιάνει; 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια παράξενη μιχανοκίνητη πάνινη κούκλα, ο 9, ξυπνάει μέσα σε ένα κατεστραμμένο μεταποκαλυπτικό τοπίο στο οποίο κάθε ίχνος ανθρώπινης ζωής έχει εξαλειφθεί. Όταν, εν μέρει με δική του ευθύνη, η μηχανική τεχνητή νοημοσύνη που ευθυνόταν εξαρχής για την καταστροφή ξυπνά, θα ξεκινήσει σε μια απίθανη περιπέτεια προκειμένου να τη σταματήσει ξανά. Με τους συντρόφους που θα βρει στην πορεία θα ανακαλύψουν την αλήθεια και θα ανακαλύψουν ότι ίσως κρύβουν μέσα τους τα τελευταία απομεινάρια ζωής και ανθρωπιάς...
Αναλυτικότερα :
Μια παράξενη, πρωτότυπη ιστορία. Είναι ένα διάρκειας μόλις 79 λεπτών εργάκι φτιαγμένο με γραφικά υπολογιστή, σαν τα γνωστά παιδικά της Disney & της PIXAR. Παρόλα αυτά δεν είναι καθόλου παιδικό, αλλά ένα πλήρως ενήλικο έργο τέχνης που αντλεί επιρροές από sci-fi καταστάσεις τύπου “Terminator” μέχρι τη “Φάρμα των Ζώων”! Παρόλες τις επιρροές του, η βασική ιδέα του είναι έξοχα πρωτότυπη, απλή αλλά όχι απλοϊκή και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Οι 9 πάνινες κούκλες που πρωταγωνιστούν αναπαριστούν αρχετυπικούς τύπους ανθρώπινων προσωπικοτήτων. Το αντιπολεμικό του μήνυμα παραπέμπει σε καταστάσεις β' Παγκόσμιου Πολέμου, όσον αφορά την ατομική βόμβα και δε συμμαζεύεται. Και γαρνίρεται με μια υποψία μεταφυσικής και αλχημείας! Δηλαδή, τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς?
Το στυλάκι απεικόνισής του είναι γραφικά κορυφαίας ποιότητας δοσμένα μέσα από ένα ιδιαίτερα μακάβριο χρωματικό συνδυασμό, στον οποίον κυριαρχούν το γκρίζο, το “χωματί” και το “αρρωστιάρικο” πράσινο. Τα περιβάλλοντα μεταφέρουν άψογα την αίσθηση της κατεστραμμένης γης που έχει μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο. Ειδικά τα πλάνα στα οποία φαίνεται απο μακρυά ο ορίζοντας και η πανοραμική θέα της ερημωμένης πόλης, είναι καταπληκτικά. Τα πάντα έχουν ένα “παλιωμένο”, σκονισμένο, “χρησιμοποιημένο” στυλ, σαν να είναι φτιαγμένα από συντρίμμια άλλων κατασκευών και όλο αυτό αντανακλάται υπέροχα στο άψογο animation. Αν έβλεπα το εργάκι χωρίς να γνωρίζω τίποτα για αυτό, θα στοιχημάτιζα ότι είναι η τελευταία δουλειά του Tim Burton – και θα έχανα το στοίχημα. Σχεδόν, καθώς ο μεγάλος σκηνοθέτης (που παρόλα αυτά απογοήτευσε με την τελευταία του δουλειά) είναι ένας από τους παραγωγούς.
Ρεζουμέ :
Τι άλλο να πεις; Το “9” είναι μια υπέροχη δουλειά που μάλλον τα έχει όλα. Σενάριο, δράση, συναίσθημα, τεχνολογία, σκέψη, καλλιτεχνική αρτιότητα. Είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει τα τελευταία χρόνια σε CGI movie, φυσικά μαζί με το WALL – E. Ναι, είναι τόσο καλό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου