Μύθος : Λύκοι

Σενάριο & σχέδιο : Κώστας Φραγκιαδάκης
Εκδοτική : Ψυχής τα Λαμπυρίσματα
Τιμή : 4,40 ευρώ

Αγαπώ το “ΜΥΘΟ” γιατί είναι ίσως το μοναδικό comic που αντλεί από την αρχαία Ελληνική μυθολογία για να δώσει ιστορίες φαντασίας ενήλικες και σκεπτόμενες. Ούτε πηθηκίζει, ούτε παρωδεί αλλά με σεβασμό και δημιουργικότητα σέβεται το πρωτογενές υλικό του και πατώντας στις εκτεταμένες γνώσεις του συγγραφέα, δημιουργεί νέο, φρέσκο και πρωτότυπο υλικό. Επίσης αγαπώ το “ΜΥΘΟ” γιατί είναι πνευματικό παιδί ενός και μόνο ανθρώπου, ο οποίος γράφει τις πολύ καλές ιστορίες, σκιτσογραφεί, μελανώνει, γενικώς κάνει τα πάντα όλα και είναι ένα ζωντανό παράδειγμα για όλους μας του τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος μοναχός του, έτσι και το θελήσει πραγματικά.

Φυσικά δεν θέλω να ωραιοποιήσω καταστάσεις. Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον τεχνικό τομέα της σειράς πάσχει. Ειδικά το σχέδιο, είναι τουλάχιστον ερασιτεχνικό. Το αυτό ισχύει και για το δέσιμο και την όλη παρουσίαση των τευχών. Χαρτί Α4 συρραμένο, χωρίς χρώμα (με την εξαίρεση ενός παλιού τευχους) πλην του εξωφύλλου στο οποίο επίσης δε λείπουν, δυστυχώς, διάφορες κακοτεχνίες. Αυτά, καθώς και ο στιγματισμός του ήρωα Μύθου ως “ο Έλληνας Κόναν” μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν στη σειρά. Θέλω πολύ να δω το “ΜΥΘΟ” να φτιάχνεται με πιο επαγγελματικές προδιαγραφές. Με επαγγελματικό σκίτσο, μελάνι, δέσιμο, promotion, διαφήμιση. Επειδή του αξίζει. Είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ σεναριακά ΑΜΙΓΩΣ Ελληνικό comic. Και το αγνοούμε. Δυστυχώς, η μίζερη Ελληνική πραγματικότητα κρατάει δέσμιο τον Αρκάδιο ήρωα στα επίπεδα της ερασιτεχνικής εσωστρέφειας...

Συμπαθώ πολύ την εκδοτική “Ψυχής τα Λαμπυρίσματα”. Αφενός επειδή γνωρίζω προσωπικά κάποια από τα παιδιά που δουλεύουν εκεί, αφετέρου επειδή είναι ίσως η μόνη Ελληνική εταιρία του χώρου που παράγει δικό της, πρωτότυπο υλικό και μάλιστα σε πολύ καλή ποσότητα και συχνότητα. Σίγουρα δεν έχω δει ακόμα από τα παιδιά τα σημάδια επαγγελματισμού που θα ήθελα. Αλλά μπορώ να κατανοήσω το γεγονός ότι είναι καινούριοι σχετικά στο χώρο και ακόμα μαθαίνουν και ψάχνονται. Όταν, πριν από αρκετούς μήνες, έμαθα ότι η εταιρία θα αναλάβει τη σειρά του “ΜΥΘΟΥ” χάρηκα πολύ. Περίμενα να δω σταδιακά να ανεβούν τα πρότυπα παραγωγής, τουλάχιστον στο επίπεδο των πολύ καλών “Χρονικών του Δρακοφοίνικα”. Αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο ακόμα δε συνέβη. Από τότε που η σειρά εκδίδεται από την “Ψυχής τα Λαμπυρίσματα” ουδεμία αλλαγή προς το καλύτερο δε υπήρξε, εκτός από ένα μοναδικό τεύχος που εκδόθηκε πλήρως έγχρωμο και ένα άλλο το οποίο έχει guest συμμετοχές στο σχέδιο από όλο σχεδόν το καλλιτεχνικό team (και με αισθητικό αποτέλεσμα τουλάχιστον απογοητευτικό) Μηδενική διαφήμιση, στο ίντερνετ δεν υπάρχει καν μια αξιοπρεπής εικόνα του εξωφύλλου (μα κανείς δε μπήκε στον κόπο να το τραβήξει ένα σκανάρισμα;) Ενδεικτικά αναφέρω, ότι ακόμα, τόσους μήνες μετά την κυκλοφορία αυτού του τεύχους και ακόμα στο site της εταιρίας δεν αναφέρεται καν η ύπαρξή του! Ακόμα σαν πλέον πρόσφατο τεύχος του “ΜΥΘΟΥ” παρουσιάζουν το προηγούμενο!

Και φτάνουμε σε αυτό το πιο καινούριο τεύχος της σειράς. Για την παρουσίαση, εν ολίγοις τα είπαμε. Ό,τι έπαιρνες από τα παλιά τεύχη, το ίδιο λαμβάνεις και εδώ. Με εξαίρεση το εξώφυλλο, ίσως το πιο κακοσχεδιασμένο της σειράς. Οι πρώτες σελίδες του τεύχους καταλαμβάνονται από μια άσχετη με την υπόλοιπη πλοκή μίνι ιστορία στην οποία αναφέρεται αρκετά λιανά (και κάπως βιαστικά, η αλήθεια να λέγεται) το background στο οποίο διαδραματίζονται οι περιπέτειες του Μύθου δίνοντας κυρίως έμφαση σε ότι αφορά την ιστορία σχετικά με την διαμάχη των “Ε” και των “Η” και τα επακόλουθα αυτής. Λίγο ξενίζει σαν φάση, θέλω να πω ότι τόσα τέυχη πιο πριν οι πληροφορίες δίνονταν με το σταγονόμετρο και σε όλο το σκηνικό αιωρούταν ένα πέπλο μυστηρίου που το έκανε ιδιαίτερα ελκυστικό. Τώρα, μέσα σε ούτε 10 σελίδες, μας δίνουν όλη την πλοκή φόρα παρτίδα, κάτι που είχαν ήδη κάνει εν μέρει και σε προηγούμενο τεύχος της σειράς. Περίεργη και λίγο άκομψη επιλογή, υποθέτω πως έγινε για όσους είναι νέοι αναγνώστες της σειράς.

Αμέσως μετά ξεκινά η κυρίως ιστορία. Σε γενικές γραμμές κινείται στα πρότυπα των παλιότερων ιστοριών του Μύθου. Αλλά υπάρχει μια σαφέστατη πτώση του επιπέδου στους διαλόγους, ένα ανεξήγητο χαλάρωμα, μια απλοϊκότητα που δεν υπήρχε παλιότερα και που σε κάποια σημεία γίνεται σκέτο χυμαδιό. Η πλοκή ξετυλίγεται σχετικά βεβιασμένα καθώς υπάρχουν λιγότερες διαθέσιμες σελίδες για να αναπτυχθεί η ιστορία, εξαιτίας της προαναφερθείσας “εισαγωγής”. Το τέλος είναι προβλέψιμο και απογοητευτικό, με την ανατροπή του φινάλε να είναι φάση copy / paste από την πρώτη ιστορία της σειράς. Στεναχωρήθηκα με αυτό το τελευταίο τεύχος. Είναι χαλαρά το χειρότερο της σειράς. Δεν ξέρω τι πήγε λάθος. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει σχέση με άτομα και καταστάσεις που αγαπάμε. Να επισημαίνουμε πού ξεστρατίζουν και να ασκούμε καλοπροαίρετη αλλά αντικειμενική κριτική, ώστε να μαθαίνουν και οι δημιουργοί από τα λάθη τους. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο, ήταν μεμονωμένο περιστατικό και ότι ο Κώστας Φραγκιαδάκης θα επανέλθει δυναμικά με όλα τα καλά στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε το Μύθο, από τα πρώτα βήματά του. Αλλά το συγκεκριμένο τεύχος, πλην ίσως όσων είναι καλοί φίλοι της σειράς, δε μπορώ να το προτείνω σαν αξιόλογη αγορά.