Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Alien Raiders (2008)


Οι εξωγήινοι ξανάρχονται σε αυτή την b-movie που έρχεται από την Αμερική και προφανώς βγήκε κατευθείαν για την αγορά του dvd. Ωστόσο μη σκεφτείτε διαστημικά σκηνικά τύπου Aliens ή σαν και αυτά των ταινιών του Roger Corman (θεός! Προσκυνώ!!!). Όχι, εδώ το σκηνικό είναι πολύ πιο πεζό και γήινο. Ουσιαστικά το στόρυ αφορά την ιστορία μιας ομάδας ένοπλων ημιπαρανοϊκών renegades που τους κυνηγάει και προσπαθεί να τους εξολοθρεύσει προτού προκαλέσουν στην ανθρωπότητα μεγάλο κακό. Επειδή εδώ οι εξωγήινοι είναι μπαμπέσηδες. Κλέβουν το σώμα των θυμάτων τους και την ταυτότητά τους, το παίζουν Παναγίτσες για όσο τους βολεύει και όταν τα πάρουν στο κρανίο παθαίνουν ένα ντουβρουτζά και βγάζουν νύχια, δόντια, πλοκάμια και άλλα παρεμφερή αξεσουάρ του επαγγέλματος.

Ναι, θυμίζει κάτι. Συγκεκριμένα, θυμίζει πολλά. The Thing, Invasion of the Body Snatchers και άλλα τόσα άπειρα. Δεν είναι αυτό απαραίτητα κακό. Εξάλλου οι μισές b-movies εκεί έξω είναι τρόπον τινά αντιγραφές – φόρος τιμής από άλλα γνωστά ιερά τέρατα του είδους τους. Αυτό που πειράζει είναι η φιλοδοξία ενός δημιουργού να φτιάξει κάτι πολύ παραπάνω από όσο μπορεί και να πάρει τον εαυτό του και την ταινία του πολύ πιο σοβαρά από όσο χρειάζεται. Κοινώς, να δαγκάσει πολύ παραπάνω απ' όσο φτουράει η μασελίτσα του. Το πρώτο πράγμα που χτυπάει στο μάτι είναι η υπερβολικά τηλεοπτική φωτογραφία. Και μάλιστα με τη χειρότερη έννοια. Προφανώς έχει γυριστεί με home camera και το αποτέλεσμα, τουλάχιστον οπτικά μοιάζει με εκπομπή στο ΤΗΛΕΦΩΣ. Ερμηνείες ανύπαρκτες, καθώς και τα σκηνικά, καθώς όλη η ταινία λαμβάνει χώρο σε ένα... σούπερ μάρκετ (!) χωρίς ίχνος εξωτερικών γυρισμάτων. Η μια και κάτι ψιλά ώρα που διαρκεί είναι ένα συνεχόμενο μαυρισμένο και θολό πλάνο με σκοπό να κρύψει τις ατέλειες της ταινίας, τις αδυναμίες της παραγωγής και το περιορισμένο πεδίο δράσης που προσφέρει ο χώρος.

Ωστόσο, είναι άδικο να τη θάψω έτσι άδοξα. Το σενάριο είναι μια καλή συρραφή γνωστών και αγαπημένων καταστάσεων από κλασικές ταινίες του είδους. Από ιδιόρυθμα τεστ αίματος (όπως και στο The Thing), καφρίλες, παρανοϊκό σκηνικό (ποιός είναι όντως άνθρωπος και ποιός εξωγήινος?) μέχρι psychic investigators (!!!), όλοι οι καλοί χωράνε και το όλο εγχείρημα πραγματώνεται με σεβασμό και θέρμη που μαρτυρά ότι το παλικάρι που σκηνοθετεί είναι τρελός φαν. Και κάτι τέτοιο μόνο καλό μπορεί να είναι. Η τελική μάχη και το φινάλε είναι αρκετά καλά, αν και κάπως προβλεπέ. Και τα make up effects στο πλάσμα (ή τουλάχιστον σε ό,τι φαίνεται από αυτό) είναι τουλάχιστον αξιοπρεπή. Για ερασιτεχνική προσπάθεια δεν είναι καθόλου κακή. Θα ήθελα να το δω με “κανονική” σκηνοθεσία, φωτογραφία, ηθοποιούς και παραγωγή. Του άξιζε! Αλλά όπως είναι στην παρούσα μορφή του, δε μπορώ να του δόσω παραπάνω από ένα 2,5 / 5.

Δεν υπάρχουν σχόλια: