Superbad
Μια ζωή αγαμία, χυλόπιτες και τσαμπουκά από τους δημοφιλείς καραγκιόζηδες του σχολείου. Μαθήματα που δε θα χρειαστείς ποτέ, καθηγητές που σου σπάνε τα κάκαλα, καυτά 16χρονα τσουλάκια που δε θα σου κάτσουν. Πασπάλισέ τα όλα αυτά με ένα ορμονικό κοκτέιλ από καταπιεσμένες εφηβικές καύλες. Και ξαφνικά το σχολείο τελειώνει! Έχεις μόνο λίγους μήνες προθεσμία για να ρεφάρεις! Να πάρεις το αίμα σου πίσω! Να τους δείξεις ότι καλύτερα γελά όποιος γελά τελευταίος! Αυτό εν ολίγοις είναι το συμπαθέστατο story μιας παρέας 3 εφήβων graduates, των πρωταγωνιστών σε αυτό το ταινιάκι. Ωστόσο, αντί για όλα αυτά θα εισπράξουν μια απίστευτη, εξευτελιστική, ακατανόμαστη περιπέτεια, που θα τους φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωση αλλά και θα τους “φτιάξει χαρακτήρα”
Οι παραγωγοί της ταινίας την προωθούν σαν χαριτωμένο κλώνο του American Pie και άλλων τόσων παπαρολογικών κωμικών ηθογραφημάτων. Μεγάλη αδικία!!! Γιατί το ταινιάκι αυτό το έχει και το δείχνει! Γιατί οι χαρακτήρες είναι κωμικοί όχι λόγω γραφικότητας που “δείχνει” στο γυαλί, αλλά λόγω του ότι είναι (αληθινά) μοντέρνοι, ρεαλιστικοί, γκαζωμένοι, πολισχιδείς. Με άλλα λόγια είναι σαν όλους εμάς. Με αρετές και ελαττώματα που δεν τα κρύβουν, αλλά τα αγκαλιάζουν με στοργή, επειδή είναι και αυτά μέρος του εαυτού τους. Γιατί μας θυμίζουν όλες τις καραγκιοζιές που κάναμε (είτε στην αλήθεια, είτε στη φαντασία μας) όταν τραβούσαμε τα ίδια ζόρια με αυτούς.
Για αυτά και για άλλα τόσα γουστάρω αυτό το ταινιάκι. Επιπλέον περιέχει σουρεάλ καταστάσεις και αληθινή κωμωδία που κατά καιρούς φλερτάρει με την καφρίλα, αλλά χωρίς να μπλέξει τα μπούτια της. Είναι πολύ άδικο να το συσχετίσεις με φιλμικές πατάτες τύπου American Pie, μόνο και μόνο επειδή έχει έφηβους για πρωταγωνιστές. Είναι διαφορετικό, πολύ διαφορετικό. Ομολογώ ότι δεν ανήκω στο Target group στο οποίο απευθύνεται. Οστόσο καμιά άλλη ταινία δε με έκανε να νοσταλγήσω τόσο τα πέτρινα χρόνια της εφηβείας. Καλώς το ψιλλιάστηκε και το κοινό εκεί έξω και αυτό το σχεδόν άγνωστο b-movie έκοψε ένα αιφνιδιαστικά υψηλό αριθμό εισητηρίων όπου προβλήθηκε.
Rennaisance
Μια γυναίκα απαγάγεται υπό αδιευκρίνηστες συνθήκες. Φαινομενικά χωρίς λόγο. Ένας προβληματικός detective αναλαμβάνει. Ακολουθούν απόπειρες δολοφονίας, μυστήριο, υπονοούμενα, γυναίκες που άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα κάνουν. Κουλά κίνητρα, σκοτεινά παρελθόντα, αποκαλύψεις και πάλι κόντρα μυστήριο.
Γαλλικό film noir, δωσμένο με anime τεχνική και με χρωματική παλέτα που περιορίζεται στις εναλλαγές άσπρου – μαύρου. Κορυφαίο καλλιτεχνικά project, αλλά η προκάτ υπόθεση, οι προκάτ χαρακτήρες και οι προκάτ “ερμηνείες” εμποδίζουν την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος. Πέρα από τους CGI εντυπωσιασμούς και τις καλλιτεχνικές τσιριτσάτζουλες μας μένει μια ταινία αργή, βαρετή και που σίγουρα κάπου άλλου την έχεις ξαναδεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου