Εντάξει, θα το πω και ρίξτε μου λεμονόκουπα άμα γουστάρετε. Δεν έχω δει το αυθεντικό. Εννοώ τον παλιό “Ηλία του 16ου” με βέγγο & Χατζηχρήστο. Ορίστε, το'πα!
Η ταινία αποτελεί πιστό remake της παλιάς με την προσθήκη κάποιων μικρολεπτομερειών που δεν αλλάζουν την ουσία της υπόθεσης, π.χ. Οι πρωταγωνιστές έχουν κινητά τηλέφωνα. Άψογος Φιλιππίδης και Τσαλταμπάσης, πολύ καλός Τάσος Κωστής, μέτρια η Θέμις Μπαζάκα, για τα μπάζα όλοι οι υπόλοιποι, τουλάχιστον στον ερμηνευτικό τομέα.
Άχρωμος, άοσμος, αδιάφορος ο σκηνοθέτης (Νίκος Ζαπατίνας, του Εφάπαξ, Τρελό κυνήγι του θησαυρού κλπ) φιλμάρει τηλεοπτικά και με πολλά (ΠΑΡΑ πολλά) κοντινά πλάνα που συχνά αφήνουν τη δράση που διαδραματίζεται εκτός κάδρου. Νομίζεις ότι η ταινία γυρίστηκε σε κάποιο στενάχωρο γκαράζ και δεν είχαν χώρο να στήσουν την κάμερα λίγο παραπέρα.
Παρά τα ελαττώματά της, το επίτευγμα σε αυτό το ταινιάκι είναι ότι κατορθώνει να σταθεί αξιοπρεπέστατα στα πόδια του και κερδίζει τη συμπάθειά σου με το σπαθί του, χωρίς την καβάντζα του παρελθόντος. Άσσος στο μανίκι το ερμηνευτικό δίδυμο με το Φιλιππίδη να αναδυκνείεται στον κορυφαίο ηθοποιό της γενιάς του. Ειδικά στο αστυνομικό τμήμα, η μια κορυφαία στιγμή διαδέχεται αστραπιαία την άλλη σε στυλ σχεδόν slapstick. Και να το προσπαθήσεις δε γίνεται κάποιες στιγμές να μη ρίξεις τρελό γέλιο.
Στο ζουμί. Καλή προσπάθεια. Διασκεδαστικότατη. Θα μπορούσε και καλύτερα. Δεν πειράζει. Είναι επιτέλους καιρός να ξυπνήσουμε επιτέλους όσον αφορά το θέμα του Ελληνικού Κινηματογράφου, να σταματήσουμε να ευλογούμε τα γένια μας, να φτιάχνουμε ταινίες που μπορεί να τις δει μόνο ο σκηνοθέτης και η φάρα του, να αποβάλλουμε τα κόμπλεξ του παρελθόντος. Ναι ρε, η ποιότητα μπορεί υπό προυποθέσεις να συμβαδίσει με την εμπορικότητα. Και σε αυτό το ταινιάκι υπάρχουν και οι 2 παραπάνω αρετές σε επαρκή ποσότητα.
Βαθμολογία - 3/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου