Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Όνειρα


Τώρα εγώ πρέπει να ανησυχήσω?

Σας μιλάω για όνειρο ολοζώντανο, μόλις τώρα το είδα που έπεσα για ύπνο το μεσημέρι γιατί έφαγα κάτι μελιτζάνες παπουτσάκια, πολύ ωραία ήτανε, αλλα με πέσανε βαριά.

Ήμανε, λέει, στο πλατό του Αρναούτογλου, το οποίο για τη συγκεκριμένη εκπομπή ήτανε στημένο πάνω σε ένα θεατρικό σανίδι - ποιό θέατρο ήτανε θα σας γελάσω, δε θυμάμαι.

Μάλιστα, ήτανε η σκηνή απλωμένη από άκρη σε άκρη με άμμο βρεγμένη, μπορεί και κατουρημένη, δε ξέρω. Τελείως καλυμμένη όμως.

Εγώ στέκω στα αριστερά ενός άλλου παλικαριού, γνωστός μόδιστρος λέει ήτανε. Ήτανε και αδερφή, αλλά κατά τα άλλα καλό παιδί, φτυστός ο Kevin Bacon στα νιάτα του όταν έπαιζε στο "Tremors - Τα Σαγόνια της Γης"

Αυτός, παρότι μόδιστρος, ήτανε καλεσμένος για να κάνει μια παρουσίαση του ποιά είναι η σωστή συμπεριφορά της αστυνομίας στον πολίτη και χρησιμοποιούσε κάτι παραδείγματα τύπου π.χ. όταν ο αστυνομικός σας χτυπήσει ή σας σπρώξει, αυτό είναι πρότυπο παραβατικής συμπεριφοράς. Παρόλα αυτά, όλοι - και εγώ μαζί! - θεωρούσαμε απίστευτα ευφυή και επιτυχημένη την παρουσίασή του. Εγώ μάλιστα έπιασα τον εαυτό μου να ζηλεύει κατά βάθος την τόση αποδοχή και τους επαίνους που δεχόταν από το υπόλοιπο staff της εκπομπής.

Μετά ήταν η σειρά μου να παρουσιάσω το θέμα για το οποίο ήμανε καλεσμένος στην εκπομπή - δε θυμάμαι ποιό, αλήθεια σας λέω.

Και εκεί που έρχεται ώρα να μιλήσω, λίγο πριν βγούμε στον αέρα, διαπιστώνω ότι έχω ξεχάσει τελείως το θέμα μου. Αυτός καταλαβαίνει ότι έχω τρακ και έρχεται δίπλα μου να με καθησυχάσει και να με εμψυχώσει. Ταυτόχρονα στρώνει πάνω μου το πουκάμισο που με είχε διαλέξει - γιατί εκτός από πανελατζής, ήτανε και αυτός που διάλεγε τι ρούχα θα φορέσουμε στην εκπομπή.

Με είχε ντύσει πάνω κάτω σαν και τον ίδιο, αυτός φορούσε άσπρο πουκάμισο έξω από το παντελόνι με τζην και μαύρα παπούτσια και εμένα με είχε ντύσει με ένα μοντέρνο ριγέ κοκκινομπλεμωβ πουκάμισο, επίσης έξω από το παντελόνι, μπλε τζην και με είχε βγάλει χωρίς παπούτσια, ξιπόλυτο στην άμμο.

Εκείνη τη στγμή που λέτε που γίνονται όλα αυτά, νιώθω το πουκάμισό μου να στενεύει γύρω μου, να με πνίγει. Ξύπνησα ιδρωμένος. Τώρα ζεσταίνω ένα καφέ για να συνέλθω.

Υ.Γ. Κάντε ένα click στην εικόνα για να τη μεγενθύνετε και παρατηρήστε τη προσεκτικά. Αξίζει...

Δεν υπάρχουν σχόλια: