Resident Evil – Degeneration

Έπαθα την πλάκα μου όταν έμαθα ότι εκεί έξω κυκλοφορεί μια καινούρια ταινία Resident Evil. Ήθελα απεγνωσμένα να τη δω, έβαλα λυτούς και δεμένους να τρέχουν, προκειμένου να τη βρω. Ο γενικόλογος τίτλος καθώς και η ολική έλλεψη προώθησης δεν με προιδέαζαν για το καλύτερο. Οστόσο, ούτε το Final Fantasy – Advent Children είχε καλή προώθηση, αλλά ήταν αριστούργημα. Οπότε ήθελα να διατηρώ τις ελπίδες μου ακμαίες και την πίστη μου ακέραιη. Το αν τελικά έκανα καλά ή αν για ακόμα μια φορά οι προσδοκίες μου κρεμάστηκαν, θα μάθετε παρακάτω.

Χρονολογικά, τα γεγονότα της ταινίας λαμβάνουν χώρα μετά το Resident Evil 4. Ο Leon Kennedy είναι πλέον και με τη βούλα μυστικός πράκτορας που δουλεύει για την Αμερικανική κυβέρνηση (ξενέρωμα, αλλά συμβαίνει από το Resident Evil 4, οπότε το προσπερνάμε) Η Claire Redfield είναι ενεργό μέλος σε μια ακτιβιστική ομάδα που μποικοτάρει τα σχέδια μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών προκειμένου να μη συμβεί ποτέ ξανά ανάλογη φάση με το γνωστό παρελθόν. Περιττό να πω ότι η Umbrella πλέον σαν εταιρία δεν υφίσταται, άσχετα αν τα επιμέρους μέλη και οι εγκέφαλοί της τώρα δουλεύουν για άλλους φορείς, προοθώντας πάνω κάτω κοινούς σκοπούς. Ο T – virus έχει διαρρεύσει στη μαύρη αγορά ανοίγοντας εντελώς καινούριες προοπτικές σε ένα νέο επίπεδο τρομοκρατίας, αυτή του Βιολογικού Τρόμου (bio – terrorism)

Η ταινία ανοίγει σε ένα αεροδρόμιο. Ακολουθούμε τα βήμαρα της Clair Redfield. Συνοπτικά στα πρώτα λίγα λεπτά της ταινίας μας έχουν συστηθεί οι περισσότεροι από τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες. Παράλληλα, ένα αεροπλάνο γεμάτο ζόμπι συντρίβεται στο αεροδρόμιο, απελευθερώνοντάς τα. Ακολουθεί ο χαμός.

Δε θα πω περισσότερα για να αποφύγω τα spoilers. Είμαι πραγματικά διχασμένος όσον αφορά αυτό το ταινιάκι, υπήρχαν στοιχεία που γούσταρα και άλλα που δε με άρεζαν. Στα θετικά είναι το φαινομενικά πολύπλοκο σενάριο, με αφθονία χαρακτήρων και αρκετά επίπεδα διαπλοκής. Πρέπει να ζοριστείς λίγο για να συγκρατήσεις όλα τα ονόματα, αλλά και για να καταλάβεις ακριβώς τι καπνό φουμάρουν, καθώς τα κίνητρά τους δεν είναι πάντα φανερά και κάποιες φορές αποδεικνύεται ότι δεν είναι αυτά που σου είχε δοθεί αρχικά να καταλάβεις, δημιουργώντας σεναριακές ανατροπές που τις περισσότερες φορές είναι ευπρόσδεκτες.

Δέυτερον, είναι πάντα ωραίο να βλέπεις γνώριμους χαρακτήρες από την αγαπημένη σειρά παιχνιδιών, αλλά και τα αποτελέσματα του περιβόητου T – virus στην οθόνη σου. Η επιλογή της εταιρίας ήταν να μεταφέρει την καινούρια της ταινία σε μορφή animation – ξέχασα να τονίσω στην αρχή ότι το φιλμάκι δεν είναι “κανονική ταινία” αλλά είναι φτιαγμένο με computer animated γραφικά. Και καλά έκαναν. Αφενός γιατί πλεόν παίζουν στην έδρα τους, φτάχνοντας οι ίδιοι την ταινία με ένα μέσο που γνωρίζουν, σαν εταιρία software, αφετέρου γιατί αυτό το μέσο στερείται των περιορισμών αλλά και των αυξημένων εξόδων που θα συνεπαγόταν μια συμβατική κινηματογραφική παραγωγή. Και γουστάρεις να βλέπεις τους γνώριμούς σου ήρωες όπως πράγματι είναι, όπως τους γνώρισες αρχικά μέσω των αντίστοιχων παιχνιδιών.

Αυτά τα ολίγα με τα θετικά τις ταινίας. Δυστυχώς τα αρνητικά στοιχεία που υπάρχουν, είναι σημαντικά περισσότερα. Πριν, μιλώντας για το σενάριο, το χαρακτήρισα φαινομενικά πολύπλοκο. Δυστυχώς, οι όποιες προσδοκίες για την ιστορία γρήγορα διαψεύδονται. Το ενδιαφέρον εξασθενεί, οι τρύπες και τα ανεξήγητα σημεία της πλοκής είναι υπερβολικά πολλά και οι χαρακτήρες μονοδιάστατοι. Χώρια που τις περισσότερες ανατροπές τις βλέπεις από μακριά. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων και των περιβάλλοντων χώρων είναι πολύ καλός, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για το animation και τις κινήσεις των χαρακτήρων που είναι μηχανικές, ψεύτικες και “κομπιουτερίστικες” Πράγμα απαράδεκτο, καθώς τα περισσότερα από τα βιντεάκια από τα παλία παιχνίδια της σειράς (ειδικά αυτά από το Resident Evil 4) κινούνται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα animation από αυτή την ταινία!

Κρατώ το χειρότερο για το τέλος. Οι συντελεστές της ταινίας κράτησαν μια ιδιαίτερα συντηρητική προσέγγιση στο θέμα της βίας και του gore, με αποτέλεσμα να μας μένει μια ζόμπι ταινία... πρακτικά άνευ αιματηρών και splatter σκηνών. Προφανώς για να μη χαρακτηριστεί η ταινία ακατάλληλη για κάτω των 18 ετών, πράγμα που ισοδυναμεί με εμπορική αυτοκτονία εις τας Αμερικάς. Πρόσθεσε την κακοσκηνοθετημένη δράση (τις περισσότερες φορές οι ήρωες κάθονται και “περιμένουν” τα ζόμπι να έρθουν προτού κάνουν κάτι χρήσιμο) και κάποια χαζά σκηνικά και έχεις καθαρή απογοήτευση σερβιρισμένη στο πιάτο.

Η ταινία δεν είναι κακή. Θα ήταν αδικία να έλεγα κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερη, έτη φωτός καλύτερη. Χαίρομαι για την ύπαρξή της, προσδοκώ σε μια πολύ καλύτερη συνέχεια, αλλά δε μπορώ να μη λυπάμαι για μια τόσο καλή ευκαιρία που πήγε, για άλλη μια φορά, χαμένη.