The New York Ripper (1982)

Μάστορας : Lucio Fulci

Παίχτες : Jack Hedley, Almanta Suska and Howard Ross

Με δυο λογάκια :

Ένας κατά συρροήν δολοφόνος συγκλονίζει την Νέα Υόρκη αφήνοντας στο πέρασμά του ιδιαίτερα ειδεχθή εγκλήματα. Ο επιθεωρητής της αστυνομίας και ένας διάσημος ψυχίατρος συνεργάζονται για να τον συλλάβουν και να δώσουν ένα τέλος στον τρόμο.

Αναλυτικότερα :

Πολύ πριν ο Lucio Fulci γίνει μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στο χώρο των zombie movies (η σημαντικότερη, κατά την ταπεινή άποψη του γραφόντα) είχε γυρίσει πολλές και άσχετες ταινίες, μεταξύ άλλων spaghetti westerns και την σειρά των ταινιών του διάσημου κωμικού δίδυμου Franco & Ciccio (ήταν σαν να λέμε ο Χοντρός και ο Λιγνός της Ιταλίας!) Το “The New York Ripper” και ταινίες όπως το θρυλικό «Don’t Torture a Duckling» (στο οποίο πρωταγωνιστούσε μεταξύ άλλων και η Ειρήνη Παππά!) ήταν το ξεκίνημά του σε πιο σκοτεινά θεματικά μονοπάτια και επίσης ήταν και οι πλέον αναγνωρισμένες και αποδεκτές από τους κριτικούς προσπάθειές του. Αργότερα, ήρθε το “Zombie Flesh Eaters” (η πιο θρυλική, εμβληματική αλλά και άρτια zombie movie όλων των εποχών) και όλα τα άλλα είναι ιστορία.

Το “The New York Ripper” είναι κλασικό σκληρό giallo, όπως τα καθιέρωσε ο Dario Argento με κλασικά αριστουργήματα όπως το “Profondo Rosso” και τόσα άλλα. Μιλάμε για μια ταινία που μέχρι 10κάτι χρόνια πριν ήταν ακόμα απαγορευμένη σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Έχει σκηνές που άνετα μπαίνανε σε κανονικό πορνό της εποχής, όπως και κλασικές splatter και gore σκηνές – σήμα κατατεθέν του Fulci, όπως η διχοτόμηση ενός ματιού, αλλά και μιας θηλής μαστού με ξυραφάκι! Αχχχ, μόνο ο μαέστρος Fulci ήξερε να φτιάχνει τέτοια μερακλίδικα σκηνικά! Μετά από αυτόν, έσπασε το καλούπι!

Αλλά όπως και να έχει, giallo σαν τον Argento δεν έφτιαξε κανείς! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Fulci δεν χώνευε μια τον Argento, καθώς εκείνος είχε επιτύχει εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία αλλά και την αναγνώριση από τους κριτικούς του κινηματογράφου, πράγματα που ο Fulci πίστευε μέχρι το τέλος της ζωής του ότι άξιζαν και στο έργο του, το οποίο αδικήθηκε κατάφορα. Και αν και τείνω να συμφωνώ με αυτό, παρόλα αυτά, το “The New York Ripper” είναι σαφέστατα κατώτερο από τα καλά giallo του Argento, καθώς υπολείπεται και της απαραίτητης σκηνοθετικής «λεπτότητας» αλλά και αρτιότητας, τεχνικής, διαλόγων και αισθητικής ματιάς. Παρόλα αυτά, είναι ένας κλασικός, cult και αντικειμενικά αξιοπρεπέστατος εκπρόσωπος του είδους που επιπλέον ξεχωρίζει λόγω των σκληρά αιματηρών αλλά και αισθησιακών σκηνών του. Διαποτίζεται από την κλασική «παρακμίλα» των ταινιών του Fulci και έχει μια underground ατμόσφαιρα και αισθητική, τόσο πηχτή που χρειάζεσαι μπαλτά για να την κόψεις! Και το φινάλε του, αν και θα μπορούσε να είναι κομματάκι πιο ραφιναρισμένο, είναι έξοχα πρωτότυπο και «ψυχιατρικώς» legitimate! Για τους φίλους του μεγάλου σκηνοθέτη δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης, το έχουν δει ήδη…

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :

Άξιο προσοχής είναι ότι ο νούμερο ένα ύποπτος δολοφόνος, ήταν ένας Έλληνας ζιγκολό χαρακτήρας (!) που παρόλα αυτά του είχαν δώσει Μεξικάνικο όνομα (!!!)

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5