Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Σήμερα και τέλος το 2008!

Ομολογήστε το. Σας τάραξα στα "Σφηνάκια" κοινώς στα mini reviews. Δεν είναι τυχαίο. Λίγο πριν κλείσει ο χρόνος σκέφτηκα να σας κάνω "δωράκι" reviews από τις περισσότερες από τις σημαντικές ταινίες των 2 τελευταίων ετών. Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι το 2008 δεν ήταν και ότι καλύτερο από φιλμικής άποψης. Ίσως αυτό να είναι ένα μακροπρόθεσμο - και μάλλον από τα τελευταία - σύμπτωμα της απεργίας των σεναριογράφων.

Λίγο πριν φύγω από δω για να χεστώ στο φαγητό και στην καλοπέραση του εορτασμού της έλευσης της νέας χρονιάς σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο 2009 και ότι γουστάρετε να σας συμβεί, είθε να σας έβρει.

Άιντε, πάμε για φαί, και στην τουαλέτα ας μαρτυρήσουμε από αύριο. Τσιμεντογωνίες θα βγάλουμε πάλι!!! Χρόνια Πολλά!

Eurotrip

Εφηβική κωμωδία. Όπως οι περισσότερες του συναφιού της, ξεκινά με πολλή προοπτική για να κάνει στο τέλος κοιλιά, να συμβιβαστεί και να κάνει politically correct χιούμορ. Στο τέλος έχει και μελούρα. Μας μένουν κάποιες καλές φάσεις και τίποτα περισσότερο.

Kung – fu Panda

Η επιτυχία του μεγάλη και δεδομένη. Μαζί με όλο τον εμπορικό συρφετό που έπεται. Η ποιότητα από την άλλη μεριά όχι. Παιδιά πολύ μικρής ηλικίας θα το απολαύσουν. Όλοι οι υπόλοιποι από εφηβικής ηλικίας και άνω, όχι. Έχουμε δει και πολύ καλύτερα. Ή απλώς μεγαλώνουμε και δε μπορούμε πλέον να εκτιμήσουμε αυτά τα έργα. Να ανησυχώ?

Mamma Mia

Η Meryl Strip ξανανιώνει στα Ελληνικά Νησιά. Η γριά κότα έχει το ζουμί. Να πω την αλήθεια το μόνο που με τράβηξε σε αυτή την ταινία είναι η λαχταριστή φωτογραφία και τα τοπία από τα Ελληνικά νησιά που φέρνουν σπίτι σου το καλοκαίρι, ακόμα και αν έξω ρίχνει πουτσόκρυο. Οι αληθινοί πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Σκιάθος, η Σκόπελος και οι υπόλοιποι τόποι του γυρίσματος. Όσον αφορά την ταινία... είπαμε και σε προηγούμενο review, έκαστος στο είδος του. Αποτελεί διαχρονική διαφήμιση της μουσικής ενός συγκροτήματος που ανέκαθεν με άφηνε αδιάφορο (ΑΒΒΑ) Και δε γουστάρω τα μιουσικαλ. Οπότε δε μπορώ να είμαι και ο αντικειμενικότερος κριτής. Αλλά βγάζω το καπέλο στη σκηνοθέτιδα. Παπάδες κάνει με την κάμερα. Ζωγραφίζει. Αλλάζει περισσότερα πλάνα απ'όσα μπορεί να καταγράψει ο αμφιβληστροειδής σου. Και η μικρούλα που κάνει την κόρη της Meryl Strip είναι ωραίο πιπινάκι. Δείτε το με θηλυκή συντροφιά, έστω με τη μαμά σας. (κάντε και ένα καλό, γιορτές έχουμε εξάλλου...)

WALL – E

Το ρομποτάκι σε αυτή την ταινία είναι ο πιο ανθρώπινος χαρακτήρας που βγήκε από τα studio της Disney. Ζεστό, αληθινό συναίσθημα, σινεφιλ αισθητική (από τα χαζομιούζικαλ της Barbara Straisant μέχρι την Οδύσσεια του Διαστήματος του Κιούμπρικ!!!) τούμπανο τεχνολογία στο animation. Υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά για να πεις για αυτή την ταινία, αλλά φοβάμαι πως ότι και να πω θα είναι άδικο για αυτήν. Ακόμα και αν δε γουστάρετε τα κινούμενα, δείτε το.

Sex & the City

Γιατί κάθομαι αυτή τη στιγμή και γράφω αυτό το review? Γιατί είδα ευθύς εξαρχής αυτή την ταινία? Γιατί εσείς τώρα διαβάζετε αυτές τις αράδες? Έκαστος στο είδος του, μεγάλη αλήθεια και σοφία για να'χεις να πορεύεσαι στη ζωή. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες. Και τι κότες. Με 12ποντη γόβα, Louis Vutton τσαντικό (από τις βαριές, αυτές που μοιάζουν με μίνι βαλίτσες και έτσι και σου'ρθει μια στο κεφάλι μια διάσειση τουλάχιστον, του πούστη, θα την πάθεις) και ότι πιο trendy και overpriced σε ρούχο μπορεί να υπάρξει. Η ιστορία των τεσσάρων μεσήλικων σουφραζέτων που δεν άφησαν αγγούρι για αγγουρι που να μη το ξεστραβώσουν στη Νέα Υόρκη, συνεχίζεται. Έχοντας όπως πάντα για επάγγελμα την κόμμωση της ηβικής χώρας (θα έγραφα εδώ ότι ξύνουν το νιμού τους όλη μέρα, αλλά δε θα το κάνω για να μη ρίξω το επίπεδο) αλλά παρόλα αυτά φορώντας πάντα ότι ακριβότερο, τρώγωντας ότι εκλεκτότερο και όντας μόνιμοι θαμώνες στα πιο exclusive parties (και μας τα αρχ#%^& μας κουνιούνται...)

Μόνο που εδώ η ταινία είναι αποκλειστικά επικεντρωμένη στο χαρακτήρα της απελευθερωμένης κατίνας Carrie Branshaw και του κωμειδύλλιου που έχει με τον Mr Big. Και του πότε και αν θα παντρευτούν. (στο τέλος παντρεύονται. Χαρήκατε, ε?) Αν είχα κάτι να αναγνωρίσω στη σειρά ήταν οι καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστριών. Εδώ δε σώζεται ούτε και αυτό. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τα ψυχοτραυματικά της Carrie και όλες οι άλλες υποβιβάζονται σε κωμικοτραγικές γλάστρες. 3 απανωτά επεισόδια της παλιάς σειράς να 'βλεπα, καλύτερα θα πέρναγα. Μέσα στα τόσα καλά η ταινία κάνει απίστευτη κοιλιά στο μεγαλύτερο μέρος των 2μιση και κάτι ωρών που διαρκεί. Έφυγε η μασέλα από το χασμουρητό.

Νομίζω ότι το όλο εγχείρημα έγινε μόνο και μόνο για να διαφημιστούν κάτι μαφιόζοι gay μόδιστροι. Δηλαδή η ταινία είχε καλυμμένα τα έξοδά της από πριν να βγει στα σινεμά. Ρε, αυτές οι καριόλες σε κάθε σκηνή είναι με διαφορετικό φόρεμα! This is the marketing. Όπερ και εγένετο. Αναρωτιόμουν στην αρχή, γιατί είδα αυτή την ταινία. Θυμήθηκα. Για να κάνω το χατήρι της Σοφίας που μου ζήτησε να τη δούμε μαζί. Που και αυτή τελικά ξενέρωσε, πριν καν η ταινία φτάσει στο μισό της διάρκειάς της.

You Don't Mess With the Zohan

Adam Saddler (αν ήταν Έλληνας θα ονομαζόταν Αδάμ Σελωτής?!?) σε μια από τις χειρότερες ταινίες του. Ενδιαφέρουσα ιδέα και θέμα (η αλληλοφαγωμάρα Ησραηλινών και Παλαιστηνίων) που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά αν δεν αντιμετωπιζόταν τόσο επιφανειακά με ρατσιστικά κρύα αστεία, παραμορφωμένη “αλλοδαπίστικη” προφορά από όλους τους συντελεστές της ταινίας και χοντράδες αντί για χιουμορ. Εκτός και αν πρέπει να γελάσω επειδή ο Zohan πηδάει τις γριές πελάτισσες του Παλάιστινιακού κομμωτηρίου που δουλεύει. Α, και για να μη ξεχνιόμαστε, παίζει και μια ψευτοροματζάδα στο τέλος μήπως και τσιμπήσουν οι γκόμενες. Ούτε αυτές πρόκειται, ούτε και εγώ. Κάπου προς το τέλος δεν άντεξα και το έκλεισα. Πάντως στην Αμερική καλά πήγε.

All the Boys Love Mandy Lane

Ύπουλο εργάκι, σερβίρεται σαν εφηβικό slasher τύπου scream αλλά έχει πολύ περισσότερα να πει. Έχει φιλοσοφία από πίσω του, έξυπνες ανατροπές και όραμα. Και η μικρούλα πρωταγωνίστρια είναι για γλύψιμο. Τροχοπέδη στην προσπάθεια αποβαίνει η ερασιτεχνική σκηνοθεσία και οι χλιαρές “ανάλατες” σκηνές, ειδικά στο φινάλε που θα έπρεπε να κορυφώνεται η ένταση.

http://rapidshare.com/files/121939459/eLlaB.part1.rar
http://rapidshare.com/files/121965092/eLlaB.part2.rar
http://rapidshare.com/files/121970437/eLlaB.part3.rar
http://rapidshare.com/files/121975977/eLlaB.part4.rar
http://rapidshare.com/files/121981556/eLlaB.part5.rar
http://rapidshare.com/files/121987586/eLlaB.part6.rar
http://rapidshare.com/files/121993637/eLlaB.part7.rar
http://rapidshare.com/files/121995012/eLlaB.part8.rar

Max Payne

Ο Mark Whalberg βαριέται, στην πλέον χειρότερη από όλες τις έτσι και αλλιώς κακές ερμηνείες του. Υπόθεση ότι να'ναι, πρωτοφανής απουσία δράσης για action flick και απίστευτες κουλαμάρες σπαρμένες παντού. Της κουλαμάρας το κάγκελο. Η μόνη σχέση με το ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι είναι ο τίτλος της ταινίας. Άλλος ένας καλός “παιχνιδίστικος” τίτλος κάηκε. Ούτε ο Uwe Boll να το είχε φτιάξει. Το μόνο που σώζεται είναι τα σκηνικά της χιονισμένης μεγαλούπολης που είναι σαν να ξεπήδησαν κατευθείαν από το πρώτο παιχνίδι. Α, και δεν έχει αίμα. Βλέπετε, έπρεπε να γίνει κατάλληλη για ανηλίκους η ταινία, για να εισπράξει από παντού. Τυπική αρπαχτή, κομμένη και ραμμένη για 12χρονα. Αποφύγετε.

Little Erin Merryweather


Αυτό το μικρό (μόλις 70κάτι λεπτά) και τελείως άγνωστο έργο το πέτυχα κατά τύχη, διαβάζοντας σκόρπιες κριτικές στο imdb. Κατά καλή μου τύχη. Low budget giallo από αυτά που σκηνοθετούσε μια φορά και έναν καιρό ο Dario Argento πριν τον βαρέσει γεροντική άνοια. Στα χνάρια του The Bird With the Crystal Plumage, Tenebrae, αλλά και του πρώτου Friday the 13th. Η ασκημούλα πρωταγωνίστρια δείχνει όντως ψυχολογικά fucked up και η κιτρινισμένη φωτογραφία, η υπομονετική, αργή (αλλά και φανερά ερασιτεχνική) σκηνοθεσία και η όλη sevent-ίλα που επικρατεί φτιάχνει μια απροσδιόριστα νοσηρή ατμόσφαιρα που όσους κουβάδες αίματος και να ρίξεις δε την πετυχαίνεις. Κερασάκι στην τούρτα το artwork που περιφέρεται στα πλάνα της ταινίας και φλερτάρει με τα όρια του ιμπρεσιονισμού. Μακάρι και άλλες ερασιτεχνικές ταινίες να ήταν έτσι.

http://rapidshare.com/files/100936563/Little_Erin_Merryweather__2007_.part8.rar.html
http://rapidshare.com/files/100924394/Little_Erin_Merryweather__2007_.part7.rar.html
http://rapidshare.com/files/100914298/Little_Erin_Merryweather__2007_.part6.rar.html
http://rapidshare.com/files/100904678/Little_Erin_Merryweather__2007_.part5.rar.html
http://rapidshare.com/files/100896507/Little_Erin_Merryweather__2007_.part4.rar.html
http://rapidshare.com/files/100888259/Little_Erin_Merryweather__2007_.part3.rar.html
http://rapidshare.com/files/100880406/Little_Erin_Merryweather__2007_.part2.rar.html
http://rapidshare.com/files/100872754/Little_Erin_Merryweather__2007_.part1.rar.html

Zombies! Zombies! Zombies!

Όλοι οι zombie fans την περίμεναν με ανυπομονησία. Στο διαδίκτυο έγινε αρκετός ντόρος για χάρη της, κυρίως λόγω της περιποιημένης ιστοσελίδας της, των trailer που κυκλοφόρησαν παντού και του απενοχοποιημένοι attitude που έβγαζε η όλη φάση. Προσωπικά κάτι δε μου κολλούσε. Παραδέχομαι είμαι ολίγο συντηριτικός όσον αφορά τα θρίλερ και όλα τα προσκείμενά τους φιλμικά sub-genre. Και με τος ζομπιταινίες έχω ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο από τα εφηβικά μου χρόνια. Σαράντα χρόνια φούρναρης, ξέρω ότι με το κουφάρι που περπατεί, το γκλάμουρ δεν δένει. Ζόμπι και διαφήμιση δεν πάνε μαζί. Μια σωστή ταινία ζόμπι είναι σαν τους δίσκους των Venom – δε μαθαίνεις από πριν ότι κάποτε θα βγουν, μαθαίνεις ξαφνικά ότι ΒΓΗΚΑΝ!

Χωρίς να περιαυτολογώ, είχα δίκιο. Ξεκινά ελπιδοφόρα. Αλλά οι χαρακτήρες είναι τόσο απίστευτα ΗΛΙΘΙΟΙ που εκνευρίζουν. Η δράση είναι τραγικά σκηνοθετημένη, η όποια υπόθεση προσπαθεί να σατυρίσει τα κλισέ των ζομποταινιών αλλά παρόλα αυτά,στο τέλος τα αντιγράφει και τα προσκυνά με το χειρότερο τρόπο. Το φινάλε είναι ότι πιο ηλίθιο έχω δει ever σε μια έτσι και αλλιώς ψιλοηλίθια φιλμική σκηνή. Γενικά, βλέποντάς την, η λέξη ΗΛΙΘΙΟΣ και άλλες παραπλήσιες πολύ λιγότερο ευγενικές λέξεις, θα περάσουν αρκετά συχνά από το μυαλό σας. Γαμώ το κέρατό μου, δεν κατάφεραν να στήσουν ουτε μια αξιοπρεπή σκηνή gore. Το μόνο που κάπως σώζεται είναι τα μέτρια make-up effects και 2-3 καλές γκόμενες που δείχνουν ολίγο βυζάκι και κωλομέρι.

Μάλλον πρόκειται για (συνήθη πλέον) φάση όπου σκηνοθέτης και ηθοποιοί εντρυφούν σε άλλο είδος θεάματος (αν δεν καταλάβατε, για τσόντες μιλάω) και είπαν να γυρίσουν με τα ίδια μέσα και κάτι άλλο, έτσι για την αλλαγή και για να μας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το ψωμάκι μας να βγαίνει, στην υγειά του μαλάκα. Έτσι και αλλιώς οι fans θα τσιμπήσουν. Δεν υπάρχει πιο αξιόπιστη πηγή κορόιδων. Ρε ουστ...

Simpsons – The Movie

Είναι δυνατόν να είναι Simpsons και να μην είναι καλό? Η μακροβιότερη σειρά cartoon στην ιστορία συνεχίζει να έχει για κύριο όπλο της το καυστικό χιούμορ, την καφρίλα, τον κυνισμό και το μηδενισμό της, καλυμμένα σε ένα πέπλο “κοσμιότητας” και έχοντας ζαχαρένιο άλλοθι για τα παιδάκια τα έντονα χρώματα και τη γούτσου γούτσου γλυκάδα των χαρακτήρων της. Σενάριο για επικά γιούργια. Αυτό το ταινιάκι έχει πολλά να πει! Δείτε το, ακόμα και αν δε γνωρίζετε ή δε γουστάρετε τη σειρά.

Dark Water

Δε μιλάμε για το πρωτότυπο Ιαπωνικό αριστούργημα, αλλά για το Αμερικάνικο remake του με τη Jennifer Connely. Μετά από επισταμένη παρατήρηση αυτού του φαινομένου των remake ξενόγλωσσων ταινιών που γυρίζονται καρμπόν αλλά στα Αγγλικά, κατέληξα στα εξής συμπεράσματα – οι Αμερικάνοι δε γουστάρουν τις ξενόγλωσσες ταινίες γιατί

α) δεν ξέρουν να διαβάζουν! Ναι, καλά βλέπετε, η Αμερική έχει τεράστιο θέμα αναλφαβητισμού (επιπέδου Τουρκίας) και ας προσπαθούν να το κουκουλώσουν, ο κόσμος το'χει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι.

β) είναι υπερβολικά εθνικιστές για να δεχτούν ότι είναι δυνατόν να κυκλοφορούν εκεί έξω ταινίες και άλλων χωρών πέρα από τη δική τους. Είναι κοινό μυστικό ότι η κυκλοφορία στους σινεμάδες ξενόγλωσσης ταινίας ισοδυναμεί με εμπορική αυτοκτονία στο Αμέρικα. Αυτό γνωρίζουν καλά οι εταιρίες διανομής για αυτό και τα πρωτότυπα έργα σχεδόν πάντα βγαίνουν κατευθείαν σε dvd για τη συγκεκριμένη αγορά.

γ) βαριούνται να διαβάσουν υποτίτλους. Κάτι η τεμπελιά, κάτι που καλόμαθε η γριά στα σύκα (όπως λέμε και στο χωριό μου) πλέον ο λαός αυτός το θεωρεί απίστευτα αφύσικο να βλέπει ταινία και να εμφανίζονται κάτι γραμματάκια από κάτω.

Στο θέμα μας. Το πρωτότυπο? Απίστευτο αριστούργημα, κατά πολύ ανώτερο του περιβόητου The Ring. Τούτο δω το εργάκι? Αξιοπρεπέστατο, στέκει μια χαρά στα πόδια του και πολλά πράγματα σώζονται κυρίως χάρη στην ερμηνεία της Connely. Βέβαια η πλοκή είναι πολύ πιο απλουστευμένη και το συναίσθημα πολύ πιο επιφανειακό με μια ελαφρά τάση προς μελούρα και κροκοδείλια δάκρυα στο τέλος. Δείτε το οπωσδήποτε το πρωτότυπο, αν δε βαριέστε δώστε μια ευκαιρία και σε τούτο.

Zodiac

Άψογος David Fincher επιστρέφει καβλωμένος και φορμαρισμένος μετά από κάμποσα φιλμικά ναυάγια (βλ. Panic Room) Παιχνίδι με το συναίσθημα που όμως μένει πάντα εσωτερικό, κρυφό και ας καίει την ψυχή και τις ζωές των πρωταγωνιστών του. Ατμόσφαιρα και suspense σε μια μεγάλου μήκους (κοντά 3 ώρες) ταινία που – ΠΡΟΣΟΧΗ – δεν έχει ούτε μια σκηνή δράσης. Βαρύ και ασύκωτο, έργο που δε θα απολαύσουν όλοι, απαισιοδοξία, εμμονή και λαχταριστή εσωστρέφεια στην μεταξύ άλλων καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά της 10ετίας του ΄70 όλων των εποχών.

Wild Hogs

Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που χάνεται σε ένα μέτριο σύνολο. Ξεκινά καλά και γουστάρεις με γκάζια ροκιές και τα μυαλά στα κάγκελα. Βασικά το όλο concept της επανάστασης αυτής της μεσήλικης παρέας που καβαλάει Harley Davidson είναι αρκετά ευφυές και πρωτότυπο. Μέχρι που πλακώνουν οι politically correct συμβάσεις, τα χλιαρά αστεία, τα κλισέ που στοιχείωνουν σχεδόν κάθε Αμερικάνικη κωμωδία και η οικογενειακή μελούρα. Βρείτε κάτι καλύτερο να δείτε, δε θα δυσκολευτείτε καθόλου. Με John Travolta να πρωταγωνιστεί σε μια έτσι και αλλιώς γνωστή βετεράνικη τετράδα πρωταγωνιστών.

Sweeney Todd – The Demon Barber of Fleet Street

Ααααχ ανάμνησες... την είδα πρώτη προβολή στο Λονδίνο σε ένα από τα πολλά σινεμά του κέντρου. Μαύρη, κατάμαυρη ατμόσφαιρα. Εδώ δεν υπάρχει ούτε υποψία αισιοδοξίας, ούτε δείγμα θετικών Vibes. Ένα σκατόψυχο αριστούργημα για λίγους, καθώς δεν θα είναι πολλοί αυτοί που θα εκτιμήσουν την έλλειψη happy end... Άψογη η Helena Bonham Carter και ο Jonny Depp – για δες, ξέρει και να τραγουδάει κιόλας! Τεχνικά αγγίζει την τελειότητα με αρμονικό πάντρεμα γραφικών υπολογιστή και αληθινών πλάνων, δημιουργώντας απίστευτα σκηνικά και τοπία. Κάθε πλάνο της ταινίας είναι τόσο άρτιο που θα μπορούσες οποιοδήποτε τυχαία τραβηγμένο screenshot να το βάλεις για φόντο στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή σου και να γουστάρεις κιόλας. Φυσικά δια χειρός Tim Burton.

Transformers

Μεταφέρω ακριβώς το σχόλιο του φίλου μου του Κώστα που περιγράφει την ταινία με τον πιο σύντομο, γλαφυρό και περιεκτικό τρόπο που μπορεί να υπάρξει ever – “Καλή μαλακία ρε φίλε!!!”

Spider Man 3

Ο gay Peter Parker κλαίγεται, η ξινή γκόμενά του (Τελικά είναι? Δεν είναι? Μας τα 'πριξαν...) πάλι δεν ξέρει είντα θέλει από τη ζωή της, όλοι σε αυτή την ταινία για κάποιο λόγο έχουν τα ψυχοτραυματικά τους και ο Sam Raimi μας προσφέρει το χαιρότερο Spider Man όλων των εποχών. Δεν καταφέρνει ούτε να αγγίξει το επίπεδο των προηγούμενων ταινιών του και για κάποιο λόγο κοπιάρει μανιαμούνικες ρομαντικές εφηβικές σειρές της τηλεόρασης τύπου Dawson's Creek. Μας μένει μια καλή σεκάνς δράσης και ένα έξυπνα πετυχημένο αστείο στιγμιότυπο από ένα βούρκο μετριότητας και βαρεμάρας. Ούτε για ενοικίαση.

. 45 (Point 45)

Γουστάρω κάργα να βλέπω τη Milla Jovovich. Όπου και αν εμφανίζεται. Αυτό το ταινιάκι είναι πολύ πονηρό. Ξεκινά σαν κλώνος ταινίας του Guy Ritchie (ξέρετε εσεις, υπόκοσμος φάση τύπου Two Smoking Barrels) αλλά καταλήγει σε κάτι τελείως διαφορετικό. Τόσο σε υπόθεση, όσο και σε φιλμικό genre. Η Milla πάλι μας το δείχνει και πολύ χαιρόμαστε. Μωρό μου εσύ. Είμαι σίγουρος ότι φοράς στριγκάκια από καραμέλα... παραλογίζομαι...

Shrek 3

Καταπληκτικός ο πρώτος Shrek, Θεός ο δεύτερος, μάπα το καρπούζι ο τρίτος. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη... με χλιαρό, politically correct χιούμορ τύπου οικογενειακού sitcom προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη μπάζα. Πάντως επιτυχία έκανε, θα δούμε και τέταρτο μάλλον. Λείπει ο Μάρτης από τη σαρακοστή? (πάω παρακάτω γιατί το γάμησα με τις παροιμίες... )

Shooter

Καλή πολεμική ταινία με το Mark Whalberg να υποδύεται το ρόλο ενός ελέυθερου σκοπευτή των ειδικών δυνάμεων που τον προδίδει το ίδιο του το κράτος και οι συνάδελφοί του και προσπαθεί μόνος του να βγάλει μιαν άκρια. Θα με πείτε, δεν είναι και ότι πιο πρωτότυπο για σενάριο. Ναι, αλλά ποτέ κανείς δεν παραπονέθηκε για την έλλειψη παρθενογένεσης σε ένα πολεμικό έργο, έτσι? Εκτός και αν είναι καθυστερημένος. Και το σενάριο στη συνέχεια φτιάχνει, έχει ψωμί. Κάποιες πατριωτικές κορώνες προς το τέλος θα μπορούσαν να λείπουν, αλλά είντα να κάνουμε, φίλε μου Αμερικάνε, άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει....

Shoot 'em Up

Γαμεί και δέρνει ο Clive Owen σε ρόλο που του ταιριάζει γάντι. Σενάριο γιουργια, συνοψίζεται στον τίτλο της ταινίας. Πιστολίδι και άγιος ο Θεός. Γκαζωμένη άμυαλη διασκέδαση στα καλύτερά της. Λίγδα υποκόσμου, ατσάλινες φάτσες και (most importantly) ατσάλινα κουμπούρια. Ωραίοι χαρακτήρες και φάσεις ανθολογίας. Και έχει και Monica Belucci. Τι άλλο να ζητήσετε από τη ζωή σας?

Ratatouille

Στα Ελληνικά αποδώθηκε “Ο Ρατατούης” Θρυλικά ηλίθια επιλογή, γιατί αν οι υποτιτλιστές είχαν μπει στον κόπο να δουν πιο πριν την ταινία, θα διαπίστωναν ότι αφενός χαρακτήρας με τέτοιο όνομα δεν υφίσταται (το όνομα του ποντικούλη πρωταγωνιστη είναι Remi) αφετέρου, Ratatouille είναι ένα από τα φαγητά που μαγειρεύουν οι ήρωες. Πανέμορφα γραφικά και παραμυθένια χρώματα, ειδικά στο πρώτο μέρος της ταινίας. Στο σύνολό του είναι ένα άκρως χορταστικό και διαστεδαστικό cartoon που θα γουστάρουν τόσο τα παιδιά, όσο και τα ενήλικα μέλη της οικογένειας. “Καταβροχθήστε” το αλύπητα.

Pirates of the Caribbean 3 – At World's End

Γιατί τόσο χρόνια έγινε τόσος σάλος για αυτή την παπαριά? Το πρώτο μέρος κάπως τρωγόταν, μετά τους παράσυρε το ρέμα. Προειδοποίηση – η ταινία αυτή ΔΕΝ είναι αυτοτελής, πρέπει να έχετε δει οπωσδήποτε το Dead Man's Chest για να καταλάβετε τι γίνεται εδώ. Που δε θα καταλάβετε. Έχει τόσους πολλούς χαρακτήρες το σενάριο, που σύντομα θα χάσετε το μέτρημα από τα ονόματα και τις διαφορετικές ετερόκλητες φάτσες. Αξίζει να μπείτε σε τέτοιο κόπο? Κατά την ταπεινή άποψη του γραφόντος, όχι. Προσωπικά την πάλεψα διαβάζοντας πριν να τη δω το adaptation της σε comic που είχε μπροστά παράρτημα με το ποιός είναι ο καθένας που εμφανίζεται και είντα καπνό φουμάρει. Η τρίτη επανάληψη της καρικατούρας του Jack Sparrow κυμαίνεται από σαχλή ως ενοχλητική. Το σενάριο είναι τελείως γιούργια και οι χαρακτήρες στο σύνολό τους, τόσο επιφανειακά σκιτσαρισμένοι, μονοδιάστατοι και αδιάφοροι που απλά από ένα σημείο και μετά απλά δε σε νοιάζει τι θα γίνει παρακάτω. Ακόμα και το μανάρι Kirra Neightley εδώ σε ξενερώνει. Να προσθέσω εδώ ότι η ταινία διαρκεί πάνω από δυόμιση ώρες. Τόσο καλά.

Ocean's 13

H dream team του σύγχρονου hollywood επιστρέφει για νέο γύρο εισπράξεων, τόσο από το φιλοθεάμον κοινό, όσο και από τα πολυτελή καζίνο που τόσο αρέσκονται να ξαφρίζουν. Εδώ με υποψήφιο θύμα τον Al Pacino που δε πείθει και σύμμαχο τον παλιό “κακό” Andy Garcia. Καλύτερο από το ανεκδιήγητο δεύτερο μέρος της σειράς, δεν φτάνει όμως στο επίπεδο του πρώτου.

Number 23

Έξω από τα νερά του ο Jim Carrey παίζει σε αυτό το παράξενο εργάκι που ταινία τρόμου να το πεις, δε το λες, μυστηρίου να το πεις, δε το λες, έτσι το λες απλώς παράξενο. Καλή ατμόσφαιρα και suspense αλλά όλο κάπου δείχτει να το πάει το έργο ο ποιητής, αλλά δε φτάνει ποτέ. Πάντως ο Carrey στέκει αξιοπρεπέστατος σε πρωτόγνωρα για αυτόν υποκριτικά μονοπάτια και αυτό είναι άξιο θαυμασμού και δείχνει ότι είναι μεγάλος ηθοποιός και ότι μπορεί να παίξει τα πάντα. Το εργάκι βλέπεται, αλλά οι άπειρες τρύπες στην υπόθεση, οι συνεχείς ανατροπές που συνεχώς αναιρούν τα όσα έχουν ππροηγηθεί και η παρατεταμένη χρονική διάρκεια, περιορίζουν τον παράγοντα της διασκέδασης.

No Reservations

Γλυκειά γαστριμαργική κομεντί με την Catherine Jeta Jones. Να χέσω τη μαγειρική της, χίλιες φορές πιο καλά να “έτρωγα” την ίδια. Αν ο Ρατατούης ήταν κανονική ταινία και όχι cartoon, θα έπαιζε και αυτός εδώ. Αγαπησιάρικη, ταμάμ για να τη δείτε στις γιορτές με την καλή σας και μετά να παραγγείλετε κάτι απέξω να ρημαδοφάτε γιατί και η λιγούρα θα σας πιάσει, και αν περιμένεις πλέον απο γυναίκα σήμερα να σου μαγειρέψει, σώθηκες. Συγχήστικα πάλι.

No country for old men

Η ταινία που έκανε όλο το hollywood να παραμιλά, τους σινεκριτικούς (μη χέσω) σε όλο τον κόσμο να τραβάνε τα βυζιά τους, που έχρισε τον Havier Bardem σύμβολο του σεξ (τόσο αγάμητοι είναι εκεί πέρα προφανώς) και του χάρισε και γκόμενα θεά (Penelope Cruz) που ούτε στον ύπνο του δε θα του καθόταν του βλαχαδερού, είναι ένα απλά καλό b – movie των αδερφών Coen που παρά τις παπαριές που μας έχουν σερβίρει τόσα χρόνια, εντούτοις το όλο σύστημα τους πάει και τους προωθεί. Δε λέω ότι δεν είναι καλό το εργάκι. Είναι. Αλλά δεν πρόκειται ούτε για την κινηματογραφική αποκάλυψη που μας πουλάνε, ούτε για κάτι που δεν έχουμε ξαναδει πολύ καλύτερα στις παλιές ταινίες του αείμνηστου Charles Bronson.

National Treasure 2

Εδώ τους χάλασε το γλυκό. Κινείται πιστά στα βήματα του πρώτου έργου αλλά οι εφηβικά cool ατάκες είναι πλεόν πάρα πολλές, η υπόθεση τελείως κουφή και οι σκηνές της εξερεύνησης θυμίζουν αυτή την παλιά σειρά της τηλεόρασης που έδειχνε πριν κάτι χρόνια το Star με τη θεά Tia Carrerre που παρίστανε το θηλυκό (και τι θηλυκό...) Indiana Jones. Καρφί στο φέρετρο της ταινίας τα guest με τα κινηματογραφικά πεθερικά του Nicholas Cage που μετατρέπουν την ταινία σε οικογενειακή κομεντί.

National Treasure

Εφηβική περιπετειούλα της Disney που μοστράρει λαμπερά ονόματα στην πρώτη γραμμή (Nicholas Cage, Diane Kruger – το μαναράκι που έπαιξε την Ελένη της Τροίας ), δυνατά guest, πιασάρικη δράση που θα ήθελε, αλλά δε θα μπορούσε να είναι Indiana Jones και κάποια ζηλιάρικα λοξοκοιτάγματα σε μυστικά παπατζηλίκια τύπου Da Vinci Code. Καλό το κοκτέιλ, εδώ έδεσε και έκανε και καλή επιτυχία στους σινεμάδες παγκοσμίως με το σικουελ να ακολουθεί κατα πόδας περίπου ένα χρόνο μετά. Παραδόξως η απόλυτη εξάλειψη κάθε σκηνής βιας και ερωτισμού (μένουμε στο πλατωνικό flirt μεταξύ των πρωταγωνιστών) – στο κάτω κάτω για ταινία της Disney μιλάμε – καθώς και οι διάφορες τρύπες στο σενάριο, εδώ δεν ενοχλούν. 2 ώρες από τη ζωή σου θα περάσουν άνετα με μπόλικο pop corn. Θα το γουστάρει και η κοπέλα σου.

License to wed

Καλός όπως πάντα ο Robin Williams, εδώ υποδύεται έναν καθολικό ιερέα που κάνει δύσκολη τη ζωή ενός ζευγαριού προκειμένου να δειχτέι να ευλογήσει το γάμο τους. Πολύ καλή ιδέα που πέφτει στην πορεία θύμα των κλισέ, της μελούρας και της χολυγουντιανής μανίερας των οικογενειακών ταινιών που πρέπει σώνει και καλά να έχουν όλες την ίδια βασική πλοκή προκειμένου να πουλήσουν. Μα καλά, δε βαρέθηκαν τόσα χρόνια να βλέπεουν το ίδιο έργο οι Αμερικάνοι, με το μόνο που αλλάζει στο ενδιάμεσο να είναι τα σκηνικά, οι αφορμές και τα ονόματα για τους κατά βάση ίδιους χαρακτήρες και την ίδια καρμπόν - εξέλιξη?

Halloween

Μιλάμε για το remake του πρωτότυπου έργου του John Carpenter από το Rob Zombie. Γουστάρω τον Zombie (είναι δυνατόν να μη γουστάρεις κάποιον τύπο με αυτό το επώνυμο?) και πιστεύω ότι είναι μεγάλος σκηνοθέτης, με νεύρο, καινούρια οπτική και όραμα, αλλά δεν έχει βρει ακόμα για τα καλά το δρόμο του. Το πρόβλημα σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες του είναι ότι κατά βάθος είναι γυρισμένες σε ένα εναλλακτικό σύμπαν, αυτό που βρίσκεται κλειδωμένο μέσα στο κεφάλι του δημιουργού. Το οποίο όμως, στην περίπτωση του Zombie είναι αρκετά ξένο και απρόσιτο για το μέσο θεατή, θέλει να αποκρυπτογραφηθεί και να υποστεί μια επεξεργασία πρώτα, αλλά κάτι τέτοιο δε δείχνει να είναι στις προθέσεις του δημιουργού που απλά φιλμάρει για τον εαυτό του ταινίες που γουστάρει ο ίδιος να βλέπει, τις προσφέρει χύμα και όποιοι πιστοί προσέλθετε. Εδώ γίνονται κάποια βήματα σε μια πιο σωστή κατεύθυνση και ο Zombie μοιάζει πιο ήρεμος και κατασταλαγμένος. Τουλάχιστον λιγάκι, μη περιμένετε και θαύματα. Άψογη φωτογραφία και άρτια σκηνοθετική οπτική, με σεβασμό στο πρωτότυπο. Αλλά πάλι το όλο εγχείρημα κολλάει στα προσωπικά κολλήματα του σκηνοθέτη. Η ακατάσχετη seventy – λα που επικρατεί τόσο στην παιδική ηλικία του Michael Meyers, όσο και στην ενήλικη ζωή του δείχνει στοπανί παράδοξη. Και οι συνεχείς και άσκοπες βωμολοχίες κουράζουν, εκνευρίζουν και χαλάνε την όλη θριλεριάρικη ατμόσφαιρα. Μα είναι δυνατόν να δε κυνηγά ένας δίμετρος μανιακός με χασαπομάχαιρο για να σε σφάξει στο γόνατο και εσύ να κάθεσαι και να τον μπινελικιάζεις όπου βρείς αφορμή? Πρέπει να ακούσαμε εκατοντάδες διαφορετικά λεκτικά παράγωγα του fuck και εκατομμύρια asshole. Πάντως παρά τα ελαττώματά του είναι ένα αξιοπρεπέστατο θριλεράκι που αποτίει σωστά φόρο τιμής στον προκάτοχό του και αξίζει αν μη τι άλλο, τουλάχιστον να το νοικιάσεις σε dvd.

Knocked Up

Μεγάλη επιτυχία της χρονιάς που μας πέρασε και στο Ελληνικό Box Office (κυκλοφόρησε με τον Ελληνικό Υπότιτλο “Με την πρώτη”) Το γιατί η τόση επιτυχία δεν κατάλαβα. Μιλάμε για μια half εφηβική, half οικογενειακή κωμωδία που ΔΕΝ είναι κωμωδία (απουσιάζει και το παραμικρόδείγμα χιουμοριστικού στιγμιότυπου) Χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είχαν ενδιαφέρον, αν ο σκηνοθέτης εστιαζόταν στις επιμέρους διαφορές τους, σου γίνονται στο τέλος αντιπαθείς (ειδικά ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας, σε ορισμένες φάσεις είναι τόσο κακομαθημένη που χρήζει μπουκέτων, ασχέτως αν εγκυμονεί) Κατά τα άλλα αυτό το εργάκι – που και πολύ το τραβάει και σε διάρκεια – σε τελική ανάλυση κρύβει μέσα του άλλη μια γκομενοταινία από τις τόσες του σορού, αλλά δεν έχει καν τη σπιρτάδα, την τσαχπινιά ή τη μελούρα των ταινιών του είδους του για να εκτιμηθεί αρκετά, έστω από ένα γυναικείο κοινό που κανονικά του αρμόζει.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

The Castlevania D20 Project


Επισήμως πλέον ξεκίνησα τις εργασίες για ένα project που έχω πολύ καιρό στο μυαλό μου αλλά οι συγκυρίες των τελευταίων αρκετών μηνών δε μου εβγαιναν.

Ταξιδέψτε λίγο πίσω, στο παρελθόν. Πιτσιρικάδες, θυμάστε μια κακάσχημη παιχνιδοκονσόλα που έμοιαζε με γκρίζο βίντεο και μεσουρανούσε στο στερέωμα των παιδικών μας φαντασιώσεων? Μιλάω για το Nintendo Entertainment System, γνωστο και ως NES.

Τώρα προσπαθείστε να θυμηθείτε λίγο καλύτερα... Ποιό ήταν το παιχνίδι (μετά από τον αυτοκράτορα Mario) που έκανε τα NES να πουλάνε καλύτερα και από ζεστά ψωμάκια? Με αυτό τον κοτσωνάτο τύπο που ήταν ντυμένος στα καφέ και κράταγε ένα μαστίγιο, με το οποίο κατέστρεφε ζομπι, σκελετούς και άλλα τόσα?

Το Castlevania απέκτησε με τον καιρό τη δική του ιστορία και μια μοναδική μυθολογία που επεκτείνεται σε πάνω από 25 παιχνίδια που βγήκαν από τότε μέχρι σήμερα και ακόμα συνεχίζουν να βγαίνουν με μεγάλη επιτυχία και εμπορική αποδοχή. Λόγω έλλειψης σχετικού συγγράματος - πράγμα περίεργο, καθώς έχει βγει πλέον ό,τι να΄ναι σε rpg, και παρά την αυξημένη ζήτηση στα απανταχού forums - o υποφαινόμενος αποφάσισα να κάνω τη δικιά μου συνεισφορά στο είδος με το The Castlevania D20 Project.

Το σύγγραμα θα είναι γραμμένο σύμφωνα με το D20 σύστημα της Τρίτης Έκδοσης του Dungeons & Dragons, στην Ελληνική γλώσσα (για την ώρα) και τα αποσπάσματά του θα αναρτηθούν σε αντίστοιχα post στη diethni kamariera.

Η πρώτη απόπειρα θα κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο Castlevania D20 και θα είναι η μεταφορά σε pen 'n' paper rpg της πρώτης, ομώνυμης περιπέτειας του Simon Belmont στο αντίστοιχο παιχνίδι του NES. To σύγγραμα θα απαιτεί μονάχα το Player's Handbook για να παιχτεί αλλά κατά τα άλλα θα είναι πλήρως αυτοτελές και προσαρμόσιμο σε οποιονδήποτε Campaign κόσμο. Για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις, τονίζω ότι θα είναι απλά μια αυτοτελής περιπέτεια και δεν θα περιέχει σχεδόν καθόλου campaign υλικό, παρά μονάχα το module και κάποιους gameplay μηχανισμούς για να αποδωθούν στο σύστημα d20 τα διάφορα χαρακτηριστικά του κόσμου του Castlevania (όπλα, κλάσεις και Races χαρακτήρων, monster manual, κλπ...)

Για ό,τι νεότερο προκύψει θα ενημερώνεστε και κάθε ολοκληρωμένο κομμάτι αυτής της προσπάθειας θα αναρτάται σε αντίστοιχα post. Ήδη ο χάρτης για το κάστρο του Δράκουλα είναι έτοιμος και τα πράγματα δείχνουν ιδιαίτερα ευνοικά και υποσχόμενα.

Wish me luck και ας ευχηθούμε ότι αυτό τουλάχιστον το project δε θα καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων, μαζί με τόσα άλλα του παρελθόντος. Αναμένω Feedback και προτάσεις από εσάς. Καλές μάχες!!!

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Σφηνάκια - Blood & Chocolate, The Heartbreak Kid, Bourne Ultimatum, Death Proof, Planet Terror

Death Proof

Και τις μπάλες ρε φίλε!!! Grindhouse αριστούργημα από τον Quentin Tarantino. Ο άνθρωπος εκτός από κάργα λωλός, ταλαντούχος και κολλημένος, είναι και καλοδιαβασμένος. Αν ήταν τόσο καλά έτσι εξαρχής τα έργα στα οποία αποτίει εδώ φόρο τιμής, τότε ποτέ δε θα έφταναν πλέον στο σημείο να θεωρούνται γραφικά μουσειακά δείγματα. Γυναικάρες, 70-ίλα, γκάζια, το καλύτερο soundtrack που γράφτηκε ποτέ και ο Kurt Russell με το ίδιο (μάλλον) eyepatch που φόραγε στο Escape from New York. Είντα άλλο να ζητήσετε από τη ζωή σας ωρέ?

Planet Terror

Το έτερο grindhouse ξαδερφάκι είναι μια χορταστικότατη ταινία ζόμπι με τα όλα της. Πεθαίνω για τη Rose McGowan, η κυρία είναι άρρωστη και γουστάρει. Στη σκηνή του φασώματος, αν δεν "έλιωνε" πρώτο το φιλμ (δείτε το για να καταλάβετε) θα έλιωνα εγώ ο ίδιος! Απίστευτη guest περατζάδα από Bruce Willis & Tarantino. Προσκύνημα.

Blood & Chocolate

Low Budget ταινιούλα με λυκάνθρωπες, που δεν είναι ακριβώς λυκάνθρωπες δηλαδή αλλά κάτι τέτοιο τελωσπάντων... Το χρονικό του απαγορευμένου έρωτα μιας λυκανθρωπίνας με έναν κοινό θνητό. Και'μας τα αρχ&#%@ μας κουνιούνται. Άχρωμο, άοσμο, αδιάφορο. Μόνο οι άρρωστα κολλημένοι με World of Darkness και κάτι καημένες καταθλιπτικές Goth-ούδες μπορεί να βρουν κάποιο ενδιαφέρον εδώ. Προσπεράστε.

The Heartbreak Kid

Περίμενα πολύ περισσότερα και από τον Ben Stiller, και από τους αδερφούς Farelli. Χασμουρητό και διάρκεια που θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 45 λιγότερη, ώστε να κουκουλωθεί κάπως η έλλειψη ιδεών.

Bourne Ultimatum

Τελευταίος Bourne για να κλείσει η τριλογία. Χαρακτήρας από τα βιβλία του Robert Ludlum. Άξιος, αλλά πρέπει να έχετε δει πρόσφατα και τα προηγούμενα για να την καταλάβετε καλύτερα.

Σφηνάκια - Rambo, Beowulf, Black Sheep, 30 Days of Night, Mr. Brooks

Rambo
Και τις μπάλες. Μην ακούτε παπαγαλάκια και φλώρους κρυπτοομοφυλοφιλους κουλτουριάρηδες σινεκριτικούς. Αυτό είναι το καλύτερο Rambo της σειράς. Κλασικό παλιομοδίτικο πολεμικό έργο από αυτά που δε βγαίνουν πια. Γαμεί.

Beowulf

Καλός ο Beowulf. Παλικάρι από τα λίγα. Σενάριο γιούργια. Ούτε για δείγμα. Αλλά η ταινία είναι υπερθέαμα, ειδικά σε 3d. Χαλάλι τα 15 ευρώ που χρέωνε το Village για την προβολή. Γιατί φτάνουμε στο αμήν για να δούμε τη βυζάρα της Angelina Jolie (έστω, επεξεργασμένη με γραφικά υπολογιστή) και τελικά μένουμε με τη χαρά? Ε?

Black Sheep

Καλή ιδέα που εξαντλείται στον τίτλο της. Ζόμπι πρόβατα!!! Μη χαίρεστε, δεν είναι ακριβώς ζόμπι... αλλά είναι ακρίβώς πρόβατα!!! Μπερδευτήκατε, ε? ΧΕΣΤΗΚΑ!!! Πάντως έκανε επιτυχία.

30 Days of Night

Παρτούζα από θριλεράκι και action flick. Τρομερό το σκηνικό της ιστορίας. Βασισμένο στο ομώνυμο κόμικ. Καλές ιδέες, καλή ταινία, αλλά έχουμε δει και καλύτερες. Τσεκάρετέ το
or
Password: download

Mr. Brooks

Άχρωμος, άοσμος και αδιάφορος ο Kevin Costner σε αυτό το ταινιάκι που πολύ θα το'θελε να είναι θρίλερ. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ας έμενε σπίτι καλύτερα να έκανε swing-άκια με τη γυναίκα του. Χασμουρητό στο repeat.

Σφηνάκια - The Mist, Balls of fury, Diary of the Dead, Before the Devil Knows You're Dead, Jumper


The Mist

'Οοοοοοολα τα λεφτα. Frank Darabont στα καλύτερά του. Μετά από ένα σερί αριστουργημάτων (The Green Mile, Shaoshank Redemption) επιστρέφει ξανά ποντάροντας στον Stephen King. Αυτή τη φορά σειρά έχει η ομόνυμη νουβέλα του συγγραφέα από τη συλλογή διηγημάτων Skeleton Crew. Λίγες, πολύ λίγες είναι οι φορές που παραδέχτηκα ότι το κινηματογραφικό adaptation βιβλίου ξεπερνά σε ποιότητα το πρωτότυπο. Δηλαδή στο HellRaiser, από τη νουβέλα του Clive Barker, The HellBound Heart και εδώ. Το άτομο μεταμορφώνει μια απλώς καλή ιστοριούλα - φόρο τιμής του King στον H.P. Lovecraft, σε απίστευτο φιλμικό έπος. Μακράν η καλύτερη Call of Cthulhu ταινία που υπάρχει εκεί έξω. Ειδικά το τέλος (που δεν έχει καμια σχέση με αυτό του βιβλίου) είναι ΣΚΑΤΟΨΥΧΟ!!! Η καλύτερη ίσως ταινία του 2007.

Balls of fury

Μετριότητα που πνίγεται στα κλισέ των ταινιών του είδους. Εδώ προσπαθούν να "παντρέψουν" το ping pong με τις πολεμικές τέχνες. Τόσο καλά. Ήθελα να ήξερα, αυτού του είδους τους σεναριογράφους, τους βάζουν και ένα πιστόλι στον κρόταφο ώστε με το ζόρι να κατεβάζουν ιδέες? Κάποιες καλές στιγμές χάνονται στο βαρετό σύνολο. Καρικατούρα του εαυτού του ο Christopher Walken

Diary of the Dead

Κάτι ξέρει ο παππούς... Μετά το πολύ καλό Land of the Dead ξαναχτυπά. Εδώ η διήγηση ξετιλύγεται μέσα από μια ερασιτεχνική "και καλά" κάμερα. Όπως στο Cloverfield & στο Rec - βλ. σχετικό review στην kamariera. Μονόπλανα, πολλά. Χύμα, φυσικά πλάνα, χωρίς σκηνοθετικά ακροβατικά. Σκούρα χρώματα, σχεδόν ασπρόμαυρη φωτογραφία. Αρρωστίλα. Τα ζόμπι έρχονται σχεδόν ως φυσικό επακόλουθο. Πιο χαλαρός από τις προηγούμενες ταινίες του, εδώ δεν έρχεται για να διδάξει, ούτε για να μας επιπλήξει για το μαλακισμένο τρόπο ζωής μας και τη σκάρτη μας φύση. Απλά φιλμάρει, αυτή τη φορά για τη δική του και μόνο απόλαυση, μια ταινία που ανήκει σε ένα κινηματογραφικό είδος που αυτός "ανέστησε". Γιατί όχι? Εντάξει, δεν είναι η καλύτερή του ταινία. Ε, και? Παππού, μακάρι να ζήσουμε να φτάσουμε και μεις στην ηλικία σου και να'χουμε το 1/10 από τη ζωντάνια, τη σπιρτάδα και το νεύρο σου.

Before the Devil Knows You're Dead

Συναίσθημα, βάθος, ερμηνείες, ανάλυση χαρακτήρων. Μαύρο απαισιόδοξο ταινιάκι, δυσνόητο και δυσκολοχώνευτο. Απαισιοδοξία κάργα. Λίγοι θα το απολαύσουν.

Jumper

Πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μια ταινία που φέρει τον τίτλο ... Πηδηχτούλης? Παρλαπίπα της σειράς. Ο Heyden Christensen (δηλαδή ο Anakin Skywalker από την τελευταία 3λογία Star Wars) εδώ... τηλεμεταφέρεται, απλώς επειδή μπορεί. Γιούργια σενάριο, ερμηνείες και φτηνές ατάκες. Πάρε εφφέ υπολογιστή να'χεις. Είναι δυνατόν να μπορέσεις να μπεις έστω και λίγο στο πετσί μιας ταινίας, όταν όλοι οι χαρακτήρες σου είναι τόσο αδιάφοροι? Ερμηνευτικά, το παλικάρι δε στέκει να παίξει ούτε σε τσόντα. Ο Samuel Jackson τι δουλειά έχει εδώ? Και γιατί έβαψε τα μαλλιά του ΑΣΠΡΑ? Το μόνο καλό στην ταινία είναι ότι κρατάει λίγο.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Σφηνάκια - The Ruins, 300, Dungeon Siege, Michael Clayton, Be Kind Rewind


The Ruins

Καλή b-movie! Θριλεράκι χαμηλού budget μεν, αλλά το λέει η καρδούλα του. Από τις καλές εκπλήξεις. Δείτε το

http://rapidshare.com/files/106070221/cjs-tr.avi.part1.rar
http://rapidshare.com/files/106071915/cjs-tr.avi.part2.rar
http://rapidshare.com/files/106097778/cjs-tr.avi.part3.rar
Password: kukacz

300

Ξεσήκωσε και ανακάτεψε εθνοπατέρες, εκπαιδευτικούς, ιστορικούς, αδερφές και παλικάρια.
Πολύ κακό για το τίποτις. Η πάσα αλήθεια σε 2 γραμμές - για να πας στο σινεμά με τους κολλητούς σου, να ρεύεσαι και να κλάνεις φωνάζοντας ΑΟΥ! και παράλληλα να μασαμπουκιάζεις delicatessen, καλό είναι, την κάνει τη δουλειά του. Αλλά για να το δεις στην τηλεόραση με την ησυχία σου, φιλοδοξόντας να δεις και να ευχαριστηθείς μια καλή ταινία δεν παίζει. Τι μένει? Πολλά κοντινά πλάνα λες και η ταινία γυρίστηκε σε γκαράζ. Ανύπαρκτοι χαρακτήρες που χάνονται πίσω από τα ουρλιαχτα του Leonidas. Και εν τέλει το ολίγον awkward συναίσθημα ότι μόλις παρακολούθησες ένα soft porno προορισμένο για γυναικείο κοινό.

Dungeon Siege

ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ! Γιατί αυτή η Γερμανική καπότα γυρίζει ακόμα ταινίες? Εδώ με τους Jason Statham & Ron Pearlman που απορώ είντα βρισκόταν στο μυαλό τους τη στιγμή που αποφάσισαν να συμμετάσχουν σε αυτή την ταινία. Μάλλον ο σκηνοθέτης τους πέτυχε σε φάση προχωρημένου πιώματος πριν τους βάλει να υπογράψουν. Ορκ με αποκριάτικες μάσκες (τις τραγικές, από τα αποκριάτικα του Φουσφούκα) έχετε ξαναματαδει? Όλοι εδώ βαριούνται τόσο πολύ που αδιαφόρησαν ακόμα και να βαφτίσουν τον πρωταγωνιστή! Άκου τρελή σκέψη που έκαναν οι αθρώποι - Επειδή στην ταινία, είναι γεωργός, τον ονομάτισαν... FARMER!!! Θέτε και άλλα?

Michael Clayton

Πλασαρίστηκε σαν το διανοουμενίστικο αριστούργημα του 2007. Με George Clooney. Μαλίστα. Εγώ θα πω ένα πράμα - ο πρωταγωνιστής εδώ είναι δικηγόρος. Ειλικρινά, μπορείτε να φανταστείτε ταινία που να αφορά τη ζωή ενός δικηγόρου και να είναι παράλληλα και ενδιαφέρουσα? Χασμουρητό.

Be Kind Rewind

Γουστάρω πολύ τον Jack Black και περίμενα με αγωνία τη νέα του ταινία. Εκ πρώτης όψεως το σενάριο τα σπάει - δυο χαζούληδες κολλητοί φίλοι δουλεύουν σε συνοικιακό video club. Από την κουλαμάρα του ο ένας παθαίνει ηλεκτροπληξία και "μαγνητίζεται", καταστρέφοντας παράλληλα τις ευαίσθητες βιντεοκασέτες. Προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή της επιχείρησης οι 2 κάγκουρες αποφασίζουν να ξαναγυρίσουν μόνοι τους όλες τις ταινίες από την αρχή... Καλή αρχή, αλλά τα αστεία σύντομα στερεύουν. Στο τέλος το σώζει, βάζοντας μερικές πινελιές συγκίνησης και νοσταλγίας για όλα τα χαζά πράματα που μας μεγάλωσαν, για την ευδαιμονία του παλιμπαιδισμού. Καλό αλλά μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

Σφηνάκια - Indiana Jones 4, Hancock, The Happening, Superhero Movie, Meet the Spartans


Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull

Ειλικρινά ήθελα πολύ να μου αρέσει αυτή η ταινία. Γαμώ το κέρατό μου, στο κάτω κάτω σε ταινίες σαν τα παλιά Indiana Jones οφείλω το κόλλημά μου με το σινεμά και εμμέσως πλην σαφώς και τη δημιουργία της diethnis kamarieras. Βρίσκομαι λοιπόν σε ιδιαίτερα δεκτική κατάσταση να δεχτώ αδιαμαρτύρητα ό,τι κουλαμάρα έχει ο George Lucas να πετάξει προς τη μεριά μου. Ποιό το αποτέλεσμα? Μέτριες ως αδιάφορες ως και γελοίες σκηνές δράσης. Κάκιστα CGI - αυτές τις ψηφιακές μαιμούδες και τον απαράδεκτο τελείως φτιαχτό κυκλώνα του φινάλε τι το ήθελαν? - Γερασμένος - ακόμα πιο πολύ από ότι περίμενα - ο Harrison Ford. Η Marion δίπλα του πλέον δε στέκει ούτε σα γλάστρα. Ο διάδοχος καλός. Η Kate Blanchett καρικατούρα. Η σκηνοθεσία του George Lucas όπως πάντα αδιάφορη. Ειδικά οι σκηνές της εξερεύνησης μέσα στα ερείπια θυμίζουν επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς. Αν θέλετε απεγνωσμένα να σκοτώσετε δυο ώρες και δεν βρίσκετε τι άλλο να κάνετε ή απλά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους, για να λέτε ότι έχετε δει όλα τα έργα της σειράς. Κρίμα.

Hancock

Ελληνιστί Χειρόπουτσος?
Απορώ με τον κόπο και τα έξοδα της εταιρίας διανομής να διαφημίσει παντού αυτό το ταινιάκι. Ξεκινά πολύ καλά και δίνει αρκετές υποσχέσεις στον θεατή. Μετά το πρώτο μισάωρο πέφτει θύμα των χιλιοειπωμένων κλισέ που υποτίθεται ότι ανατρέπει. Κατάφεραν ακόμα και τη θεά Charlize Theron να την κάνουν να δείχνει αδιάφορη! Μόνο δυνατό χαρτί της ταινίας ο Will Smith, στο όνομα του οποίου ποντάρισαν τα πάντα εδώ. Εμπορικά το στοίχημα κερδίθηκε. Καλλιτεχνικά όχι.

The Happening

O Shyamalan από το πιο καυτό όνομα στο χώρο με τις ταινίες - έπη 6th sense & Unbreakable, πλέον θεωρείται καμμένο χαρτί για το Χόλυγουντ. Τούτη εδώ είναι άλλη μια απόπειρα για να αποκαταστήσει ξανά το όνομά του στο χώρο. Το αποτέλεσμα καλό αλλά ήθελε και άλλο. Καλό suspense και μερικές καλές τρομακτικές σκηνές. Σκηνοθεσία αλφάδι, ζυγισμένη & στοιχιμένη. Βασικό πρόβλημα το σενάριο. Όλα μαρτυρούν ότι ο σκηνοθέτης είχε μια πολύ καλή ιδέα που... δεν ηξερε πως να την τελειώσει. Και το άφησε έτσι, χωρίς τέλος, χωρίς καμιά εξήγηση για το θεατή. Για ενοικίαση και αυτό. Πάμε παρακάτω...

Meet the Spartans

Αρπαχτή με πρόφαση τη σάτυρα για να βγάλουν κανα φράγκο από τη διάσημη ταινία του Zakk Snyder. Τι στον πούτ%@& , μαζική παραγωγή κάνουν οι Αμερικάνοι αυτές τις μαλακίες? Αστειάκια που βασίζονται περισσότερο σε show της τηλεόρασης, παρά στην ταινία. Χιούμορ που βόσκει στον πάτο του καζανιού της ηλιθιότητας και αστεία "της κλανιάς" (Ελληνιστί fart jokes) To μόνο καλό σε αυτή την ταινία είναι το τρέιλέρ της όπου εξαντλούνται οι - όσες - καλές φάσεις υπάρχουν σε αυτή. Καλό χαρτί θα μπορούσαν να είναι οι άπειροι guest stars που περελάζουν από εδώ, αν δεν "καιγόντουσαν" στην όλη ηλιθιότητα της φάσης. Δείτε το τρέιλερ από το YouTube και θεωρείστε ότι καθαρίσατε με την ταινία.

SuperHero Movie

Παρλαπίπα ίδια και χειρότερη από την προηγούμενη. Ειλικρινά, μπορεί κάποιος να γελάσει με σκηνές σαν αυτή που ξεφτιλίζει τον Stephen Hawking επειδή... είναι ανάπηρος? Ναι, τα άτομα είναι ΤΟΣΟ μαλάκες. Κάπου πριν το τέλος νομίζω ότι δεν άντεξα και την έκλεισα.

Μποναμάς - The Mist, The Orphanage & Inside


Δε σας χάλασε.
Τα 3 καλύτερα θρίλερ της χρονιάς που οσονούπω μας αποχαιρετά.
Για σας δουλεύω βρε !

Για το Inside χτυπήστε τα παρακάτω λινκ

Subs:
http://rapidshare.com/files/109162443/inside.frag.subs.rar

http://rapidshare.com/files/109162307/inside.frag.part1.rar
http://rapidshare.com/files/109162375/inside.frag.part2.rar
http://rapidshare.com/files/109162467/inside.frag.part3.rar
http://rapidshare.com/files/109162255/inside.frag.part4.rar
http://rapidshare.com/files/109162335/inside.frag.part5.rar
http://rapidshare.com/files/109162408/inside.frag.part6.rar
http://rapidshare.com/files/109162209/inside.frag.part7.rar
Password: http://irfree.com

Για το The Mist χτυπήστε ετούτα τα λινκ

http://rapidshare.com/files/103350426/T.M.07.imdb.tt0884328.part1.rar
http://rapidshare.com/files/103358092/T.M.07.imdb.tt0884328.part2.rar
http://rapidshare.com/files/103366346/T.M.07.imdb.tt0884328.part3.rar
http://rapidshare.com/files/103374302/T.M.07.imdb.tt0884328.part4.rar
http://rapidshare.com/files/103380830/T.M.07.imdb.tt0884328.part5.rar
http://rapidshare.com/files/103387628/T.M.07.imdb.tt0884328.part6.rar
http://rapidshare.com/files/103394629/T.M.07.imdb.tt0884328.part7.rar

Για το The Orphanage χτυπήστε τα παρακάτω λινκ

http://rapidshare.com/files/98232282/The_Orphanage__DvdRip_By_terikay.part1.rar
http://rapidshare.com/files/98238616/The_Orphanage__DvdRip_By_terikay.part2.rar
http://rapidshare.com/files/98244460/The_Orphanage__DvdRip_By_terikay.part3.rar
http://rapidshare.com/files/98246942/The_Orphanage__DvdRip_By_terikay.part4.rar

Password: rmvboard.pl

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά


Το χάσανε οι αθρώποι. Κάποιοι χαλασμένοι εκεί στο χόλυγουντ το έχουν βάλει αμέτι μουχαμέτι να επαναφέρουν ξανά στη μεγάλη οθόνη όλες τις Γκουφοταινίες που μας ανέθρεψαν κατά τα δύσκολα χρόνια της 10ετίας του '80.

Φυσικά κάτι τέτοιο προσωπικά δε με χαλάει καθόλου. Τώρα, για το αν αυτοί κλαίνε μετά τα λεφτά τους, είναι αλλονού παπά Ευαγγέλιο. Κανένα άλλο σχόλιο. Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Σφηνάκια - HellBoy 2, Iron Man, Dark Knight, Incredible Huk, X-files 2


HellBoy 2
Έχω άπειρη εκτίμηση για τον Guillermo Del Toro. Εδώ με απογοήτευσε. Μακρυα από το παραδοσιακό ύφος των comics HellBoy αλλά και από την πρώτη ταινία. Το χιούμορ εδώ βγαίνει σαχλό, οι σκηνές δράσης από ανεπαρκείς εως (στην καλύτερη των περιπτώσεων) βαρετές. Θυμάστε ένα campaign setting που είχε βγάλει κάποτε η Wizards of the Coast για να προωθήσει το d20 Modern, το Urban Arcana που είχε πάει άπατο? Ε, αυτό μου θύμισε η ταινία αυτή. Elf, troll και goblins να περπατούν δίπλα σε ανθρώπους (και αυτοί να μη παίρνουν χαμπάρι), elementals να βολοδέρνουν στη Νεα Υόρκη και δε συμμαζεύεται. Not good enough.

Iron Man
Υπερθέαμα για pop corn. Τούμπανο τα οπτικά εφφέ. Ο Robert Downey Jr άψογος στο ρόλο του, η Gwyneth Paltrow πανέμορφη γλάστρα δίπλα του. Ήθελε περισσότερη "πραγματική" δράση. Προς το τέλος κουράζει. Πολύ καλό και πρωτότυπο το κλείσιμο της ταινίας.

Dark Knight
Θεωρητικά μιλάμε για τη μεγαλύτερη επιτυχία του 2008. Πολύ καλό πραγματικά, αλλά λίγο υπερεκτιμημένο. Αποκάλυψη ο Heath Ledger, στον καλύτερο - και τελευταίο - ρόλο της καριέρας του. Προς το τέλος κουράζει, μπορούσε κάλλιστα να λείπει το τελευταίο μισάωρο της ταινίας και κανένας να μην έχει πάρει χαμπάρι. Μιλώ για το sub-plot με τον Harvey Dent και τη μετάβασή του σε Two-Face. Το ζόρισαν για να βγει. Περίσσευε. Η ταινία μας είχε δώσει ήδη πάρα πολλά. Πάντως δείτε το.

The Incredible Hulk
Θυμάται άραγε κανείς το προηγούμενο "τραγικό" HULK του και καλά κουλτουριάρη Ang Lee? Μάλλον όχι, και καλύτερα. Τούτο εδώ είναι πολύ καλύτερο, αλλά είχε ακόμα περιθώριο για βελτίωση. Σπάνιο δείγμα ταινίας που ενώ ξεκινά ψιλοαδιάφορα, όσο περνάει η ώρα γίνεται και πιό καλύτερη. Η τελευταία μάχη μεταξύ Hulk και Abomination πραγματικά εντυπωσιακή. Τα σπάει το φινάλε.

The X-files 2 - I Want to Believe
Και εγώ θέλω να πιστέψω, αλλά δυσκολεύομαι. Η πρώτη ταινία ήταν ένα υποδειγματικό - και πολύ αδικημένο - sci-fi flick που έχτιζε και έδενε αρμονικά με τη μυθολογία της σειράς. Τούτο εδώ καμία σχέση. ΣΚΑΤΑ σενάριο, τηλεοπτική σκηνοθεσία. Στο τέλος ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην αναρωτηθείτε - μα καλά, αυτό ήταν? Εϊναι σπουδαίο να βλέπεις ξανά τους Fox Mulder (David Duchovny) και Dana Scully (Gillian Anderson) μαζί και η περίφημη μεταξύ τους χημεία ακόμα υπάρχει, βγάζει σπίθες και αποτελεί το καλύτερο σημείο της ταινίας. Αλλά δεν αρκεί. Το σενάριο τα χαλάει όλα. Εγκληματικά άδικη προσπάθεια για τη σειρά και τους οπαδούς της.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Review - Doomsday


Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια ταινία που λεγόταν Escape from Los Angeles. Παρεούλα με το deluxe remake της, το Escape from New York, παρτουζώθηκαν ασύστολα με το Mad Max 2 - The Road Warrior. Στο όλο εγχείρημα έβαλαν το χεράκι τους - και όχι μόνο - τα Resident Evil, Ghosts of Mars, Assault on Precinct 13. Μετά από λίγο καιρό γεννήθηκε ο καρπός της αγάπης αυτής της ένωσης. Ήταν ένα βλάσφημο μωρό, με κοφτερά νύχια και δόντια, μικρά κερατάκια που προεξείχαν στο κούτελό του και μια αγκαθωτή ουρίτσα να φυτρώνει ανάμεσα στα παχουλά του κωλομέρια. Και το όνομα αυτού DoomsDay!!!

Τo DoomsDay είναι για τις b-movies δράσης ό,τι ήταν το BrainDead για τις ζομποταινίες. Μια αυθάδικη κλωτσιά στα οπίσθια ενός κουρασμένου, κορεσμένου genre. Με άγριο, αλήτικο "και τις μπάλες" attitude, χωρίς περιττές καινοτομίες και ακροβατικά, απλά παίρνει τα καλύτερα χαρακτηριστικά του κινηματογραφικού έιδους που υπηρετεί, τα δουλεύει, τα ραφινάρει και τα αναδυκνείει σε αυτό που ανέκαθεν έπρεπε να είναι. Μια top ταινία του είδους που ξεχωρίζει για αυτή ακριβώς την ποιότητα και τη συνέπειά της, διανθισμένη με μαύρο χιούμορ και αυθάδικη καφρίλα (που ποτέ δεν ξεπέφτει στην ηλιθιότητα)

Την πρωταγωνίστρια Rhona Mitra την έχεις ξαναδεί. Είναι το μανάρι που πόζαρε πριν κάτι χρόνια σε κάθε αντρικό περιοδικό φορώντας μικροσκοπικά σορτσάκια, τοπ και σημαδεύοντας το βλέμμα σου με δυο 45αρια. Ήταν τότε η επικρατέστερη υποψήφια για το ρόλο της Lara Croft στην ταινία Tomb Raider και πάνω στην τελευταία στροφή έχασε άδικα το ρόλο από την Angelina Jolie. Τα αποτελέσματα τα είδαμε μετά στις οθόνες. Όμως σε αυτή τη ζωή κανένα καλό παιδί δε πάει χαμένο. Έτσι και η Rhona αντί να κάτσει να σκάσει έγινε μια μικρή βασίλισσα δεκάδων b-movies δράσης και τρόμου.

Εδώ είναι πιο sexy και κεφάτη από ποτέ. Παρά τα χρονάκια της. Θυμίζει λίγο την άλλη θεά, την Kate Beckinsale από το Underworld (χάθηκε και αυτό το κορίτσι...)

Τι άλλο μας μένει? "Καρπεντερική" σκηνοθεσία. Έντονη δράση, δυνατή μουσική που γουστάρεις, καφροχιούμορ, gore σε μπαμπάτσικες δόσεις, μαύρο χιούμορ, σκηνές-homege σε παλιότερα "κλασικά" αριστουργήματα του είδους. Θέλετε τίποτα περισσότερο για να περάσει γαμάτα ένα 2ωρο από τη ζωή σας?

Εναλλακτικός Τίτλος - The Paoksians part2 - Ούτε στην Τούμπα τέτοια σκηνικά
Είδος Ταινίας - action, sci-fi
Πότε? - το 2008 αποφάσισε να βγει από το χρονοντούλαπο της 10ετίας του '80
Πόσο? - όσο πρέπει
Μαχαλάς - η καρδούλα του πάντως είναι Βρετανική μέχρι τα μπούνια
Μάστορας - Neil Marshall (το παλικάρι που έκανε τα Dog Soldiers & Descent)
Παίχτες - Rhona Mitra, κάποιοι άλλοι και special έκπληξη guest star Malcom Mc Dowell
Βαθμολογία - 4 /5

Review - Quantum of Solace


Άλλο πράκτωρ, άλλο εισπράκτωρ. Ο σωστός πράκτορας δεν κόβει ποτέ εισητήρια. Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια που ονομάζεται έρωτας με τον Bond. Μόλις πέρσι είχα ξαναμπεί στη διαδικασία να δω πάλι από την αρχή όλες τις ταινίες το περιβόητου πράκτορα.

Τώρα θα με πείτε - και με το δίκιο σας - "καλά, εσύ, ένας καταξιωμένος, κοσμογυρισμένος λόγιος ταινιοκριτικός, σινεφιλ και Dungeon Master, γυμνασμένος ξανθός γαλανομάτης, είναι δυνατόν να βλέπεις 007?" Ε, ναι ρε, βλέπω! Τι δηλαδή, εσείς δεν έχετε καμια ένοχη απόλαυση στη ζωή σας? Γουστάρω Bond κάργα. Βλέπω ΤΩΡΑ, άμεσα, οποιο από τα έργα του θέλετε. Ακόμα και τα χαζά του, π.χ. A View to a Kill. Ακόμα και το ανεκδιήγητο In the Majesty's Secret Service. Τόσο καλά.

Στο θέμα μας. Το Casino Royale τα'σπαγε. Το είδα πρεμιέρα στο σινεμά. Το νοίκιασα (2 φορές) για να το ξαναδώ. Και τελικά το αγόρασα σε dvd. Και όταν θα πάρω το ρημάδι το Blue Ray που'χω βάλει στο μάτι, πάλι θα το ξαναγοράσω. Εντάξει, ο Daniel Craig έχει φάτσα Αλβανού γαλατά. Έχει και αλβανικά αυτιά. Από τα πεταχτά. Αλλά με την άπαιχτη ερμηνεία του έδωσε στον 007 το φιλί της ζωής, επανέφερε τη φρεσκάδα που τόσο έλειπε από τις τελευταίες του ταινίες. Είναι και ο σκηνοθέτης. Marc Forster. Παλικάρι από τα λίγα. Παπάδες έκανε πίσω από την κάμερα. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, ταινία του 007 θυμήθηκε ότι απευθύνεται σε κοινό και όχι μόνο σε χορηγούς. Η συνέχεια γνωστή. Το Casino Royale έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών για τον Bond. Και ο πήχης μπήκε ψηλά. Πολύ ψηλά. Το sequel εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά ήταν επιβεβλημένο. Πίσω από το τιμόνι, το ίδιο επιτυχημένο team. Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις. Σωστός.

Το βρεγμένο απόγευμα της προηγούμενης Παρασκευής με βρήκε έξω από το συνοικιακό μου Ster στον Άγιο Ελευθέριο. Αναψυκτικό γίγας στο ένα χέρι, ταψί ζεστά nachos με διπλό cheddar cheese στο άλλο. Πάνω στο κεφάλι μου να ισορροπεί ένα μπουκάλι νερό και ανάμεσα στα δόντια μου πιασμένα τα εισητήρια. Κάτι πρέπει να γίνει επειγόντως με αυτά τα multiplex μοντέρνα στέκια της παγκοσμιοποίησης. Δε χωρούν πια τις καταναλωτικές μας ανάγκες, θέλουμε και άλλο χώρο για τα ψώνια. Εξάλλου, λεφτά δεν έχουμε? Νομίζω ότι ένα καλάθι της νοικοκυράς ή ένα τροχήλατο καροτσάκι τύπου super market είναι πια επιβεβλημένο για κάθε πελάτη του κυλικείου του σινεμά.

Καθόμαστε στις θέσεις μας. Τα φώτα χαμηλώνουν, το show αρχίζει. Στο καπάκι τίτλοι αρχής. Χωρίς διαφημίσεις. Άτιμη οικονομική κρίση. Χωρίς το χαρακτηριστικό σποτάκι - σήμα κατατεθέν. Ξέρετε, αυτό που παρακολουθούμε τον Bond μέσα από την κάννη ενός όπλου να περπατάει, να γυρνάει ξαφνικά και να πυροβολεί προς το κοινό. Μετακόμισε για αυτή τη φορά στους τίτλους τέλους. Οι τίτλοι αρχής έχουν παρόμοια τεχνοτροπία με αυτούς του Casino Royale. Αδιάφοροι. Κάπου ανάμεσα σε κάτι μπλε και πράσινα CGI σκάει και ένα ζευγάρι βυζάκια. Δε μας χάλασε. Το τραγούδι ίσως το χειρότερο από κάθε άλλη ταινία του. Είντα Jack White & Alicia Keys μας διαφήμιζαν... μάπα το καρπούζι. Κουβάς το στοίχημα.

Πάμε παρακάτω. Ξεκίνημα απότομο με δράση. Της πουτάνας γίνεται. Ο σκηνοθέτης πρέπει να έβγαλε τα μάτια του παρακολουθώντας όλες τις ταινίες δράσης των τελευταίων 10 ετών και να ξεσήκωσε τα καλύτερα κόλπα από όλες. Ο Craig ξανά υπόδειγμα. Αγέρωχος, ανέκφραστος εξωτερικά, αλλά από μέσα του βράζει. Πιό τσαλακωμένος από παλιά. Πιο φονιάς. Χτυπάει, πληγώνεται, ματώνει. Κάνει λάθη, σφάζει τους εχθρούς του στο γόνατο εις βάρος της αποστολής. Χαρακτηριστική η ατάκα της "Μ" (δε θα σας την πω) που εκπλήσσεται όταν ο Bond αφήνει επιτέλους κάποιον να ξεφύγει από τα χέρια του ζωντανός.

Η Olga Kurylenko μανάρι σωστό. Σωματάκι για γλύψιμο από πάνω μέχρι κάτω. Ωραία σαν Τσέχα αεροσυνοδός. Και τα λέει κιόλας. Πολύ ευχάριστη έκπληξη. Τη θέλαμε κι άλλο. Ωραίες και οι στιγμές-φόρος τιμής σε προηγούμενες ταινίες. Η εγκληματική οργάνωση Quantum δεν είναι άλλη από το σύγχρονο ανάλογο της Spectre των παλιών ταινιών 007. Η σκηνή με τη νεκρή κοπέλα στο κρεβάτι του Bond παραπέμπει απροκάλυπτα στην αντίστοιχη στο Goldfinger. Μόνο που εδώ η κοπέλα είναι βαμμένη με πετρέλαιο. Nice touch. Έχει και άλλα τέτοια.

Η ταινία τελειώνει αφήνοντας μας να απορούμε πώς πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα. Επειδή περάσαμε καλά. Αλλά η γεύση που μένει είναι γλυκόπικρη. Το Casino Royale ήταν καλύτερο. Τούτο εδώ ήταν... λιγότερο Bond από κάθε άλλο έργο. Δεν είναι κακή η ταινία. Κάθε άλλο. Είναι μια κορυφαία σύγχρονη ταινία δράσης. Αλλά τα έργα του 007 ήταν ανέκαθεν κάτι πολύ παραπάνω από απλές ταινίες δράσης. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που οφείλει να έχει κάθε ταινία του Bond, εδώ σερβίρεται σε πολύ μικρές ποσότητες. Η ίντριγκά του είναι ισχνή. Το όποιο μυστήριο διαλύεται πολύ γρήγορα. Ο κακός της ταινίας δεν είναι αρκετά... κακός. Οι σκηνές δράσης έχουν λίγο παραπάνω ζογκλεριλίκι απ'ότι χρειαζόταν. Ειλικρινά, το Quantum of Solace μου θύμισε περισσότερο τα Mission Impossible 2&3 ή μια από αυτές της τριλογίας του Jason Bourne.

Τα επιμέρους υλικά είναι κορυφαία, αλλά τελικά το γλυκό δε δένει και τόσο καλά αυτή τη φορά. Ίσως να είναι που ο πήχης στήθηκε τόσο ψηλά. Ίσως γιατί ο Bond έχει πια παγιωθεί τόσο στη συνείδηση του κοινού που πλέον δεν ανήκει πουθενά αλλού, σε κανένα σκηνοθέτη, κανένα παραγωγό, κανέναν αστραφτερό πρωταγωνιστή. Μόνο στον κόσμο. Όπως και κάθε άλλη ιδέα που με την αγάπη του κοινού γιγαντώνεται, γίνεται τόσο μεγάλη ώστε να ξεφύγει από τα όρια του δημιουργού της.

Δείτε το. Πληρώστε τα 8 ευρώ που στοιχίζει πλέον το εισητήριο του σινεμά αγνοώντας τις επιταγές της οικονικικής κρίσης. Τουλάχιστον, σε σχέση με τόσο κινηματογραφικό σκουπίδι μου μαζεύτηκε εκεί έξω, τούτο δω τα αξίζει. Αλλά στο τέλος κάτι θα σας λείπει...

Εναλλακτικός τίτλος - Μερτικό στην παρηγόρια
Πότε? - φέτο, δηλαδή ένα χρόνο μετά από πέρσι
Πόσο? - κάπου τόσο...
Βαθμολογία - 3,5 / 5

Review - Images in a Convent


Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια μπαμπάτσικια nunsploitation τριλογία (Images in a Convent, Malabimba & Behind the Convent Walls) και είπα να αδράξω την ευκαιρία να εντρυφήσω σε μια άλλη, περασμένη, μαγική εποχή που οι άνθρωποι ήταν πιο απλοί, χύμα και μερακλήδες και οι όροι bikini wax, brazilian και τα σχετικά, ήταν παντελώς άγνωστοι, τουλάχιστον στη Γηραιά Ήπειρο.

Από τις παραπάνω ταινίες, μόνο η πρώτη ήταν άξια λόγου και με αυτή θα ασχοληθούμε εδώ. Όπου exploitation flicks εννοούμε ταινίες συνήθως χαμηλού budget και ποιότητας με σχηματικό, αν όχι ανύπαρκτο σενάριο που στοχεύουν συνήθως στα κατώτερα ένστικτα του θεατή σχετιζόμενες με διάφορα ταμπού-θέματα. Έτσι υπάρχουν οι κλασικές exploitation που συνήθως ξεχειλίζουν από βία και μοβόρικα μοτίβα (όπως οι ταινίες του αείμνηστου Charles Bronson)
Blacksploitation που είναι το ίδιο αλλά με μαύρους (π.χ. η σειρά ταινιών Shaft που σχετικά πρόσφατα γυρίστηκε και remake με πρωταγωνιστη τον Samuel Jackson ) που σφάζονται και ενίοτε βγάζουν και τα μάτια τους (όχι κυριολεκτικά...) και τελικά nunsploitation που πρακτικά είναι soft porno ή σεξοθρίλερ με καλόγριες.
Για το μάστορα πίσω από αυτό το αριστούργημα Joe 'D Amato ότι και να πεις είναι λίγο. Ειλίκρινά σέβομαι και πάω με χίλια περισσότερο από κάθε άλλο (και ομολογουμένως ζηλεύω) αυτή τη γενιά τρελιάρηδων σκηνοθετών που γύριζαν ότι γούσταραν και όταν τα έβρισκαν στενά στο οικονομικό το γύριζαν στις τσόντες για να τα φέρουν βόλτα. Και με τα φράγκα που βγάζανε στην άκρη γύριζαν ξανά μανά τα δικά τους. Joe 'D Amato, Jess Franco, Jean Rolin, Roger Corman και τόσοι άλλοι. Και μη νομίζετε ότι κάτι τέτοιο δε γίνεται στις μέρες μας. Πάρτε παράδειγμα τον μεγάλο Guillermo Del Toro. Το άτομο όταν ξεμείνει από ρευστό γυρίζοντας παραισθησιογόνα αριστουργήματα όπως The Devil's BackBone, Pan's Labyrinth, το γυρίζει στο mainstream και το παίζει καλό παιδί στο Hollywood φτιάχνοντας για την πλάκα του ταινιάκια όπως Blade 2, HellBoy 1&2. Και βάζοντας τα λεφτά στην άκρη ξανά προς τη δόξα τραβά και τώρα γυρίζει το The Mountains of Madness του H.P.Lovecraft (και αν δεν ξέρετε ποιός είναι ο εν λόγω κύριος, εύχομαι ο Μεγάλος Κθούλου να σας κάψει το βίντεο και να κάνει το σκυλί σας να ψοφήσει από βλενόρροια). Γκέγκε?


Υπόθεση - στο μοναστήρι γίνεται χαμός. Μοντέλες καλόγριες (κάπου έχει και ένα μπάζο έτσι για ξεκάρφωμα) ξαναμμένες και τρελαμένες από την απομόνωση και το Κύριε Ελέησον, έχουν λαλήσει και τα έχουν δει όλα κολυόμενα. Εντάξει, δε φταίνε μόνο αυτές. Κάπου στον κήπο του μοναστηριού δεσπόζει έναμυστηριώδες άγαλμα μιας Διονυσιακού τύπου θεότητας (το μοναστήρι είναι χτισμένο πάνω σε παλαιό μέρος παγανιστικής λατρείας καλε...) που θεωρείται η πηγή του κακού και ασκεί επιρροή αρνητική μεν για τις καλόγριες, ιδιαιτέρως θετική δε για το μάτι μας. Και τι δεν παίζει εκεί μέσα. Αρχίζουμε με το μαλακό με απανωτούς αυνανισμούς. Περνάμε σε straight, gay και λεσβιακά ενσταντανέ. Κάπου σκάει μύτη ένας ξύλινος δονητής (ελπίζω λακαρισμένος και χωρίς σκλήθρες από το ξύλο αλλιώς... ΑΟΥΤΣ!) που αποδεικνύει την εφευρετικότητα και την οξύνοια των ανθρώπων μιας εποχής χωρίς λιπαντικά λαδάκια και ζελέ, δαχτυλίδια πέους, γούνινες χειροπέδες και λοιπά φλώρικα. Συνεχίζουμε με τον ομαδικό βιασμό (στα όρια του παρτουζώματος) μιας που ξεπόρτισε από το μοναστήρι, μπας και τη γλιτώσει από τις τρελαμένες συμβίες της, από κάτι σεξουαλικά πεινασμένους, τσομπάνηδες δημοσιογραφίσκους... εεε ληστές ήθελα να πω. Ας πρόσεχε. Αποκορύφωμα με το ομαδικό "ξεπαρτάλιασμα" του εξορκιστη που ηρθε μπας και συνεφέρει τις κουζουλές. Μεγαλες στιγμές. Κερασάκι στην τούρτα το εξαιρετικό και πολλά υποσχόμενο φινάλε. θέλετε και τίποτα άλλο?

Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Το Images in a Convent είναι αυτό που υπόσχονται τα προιόντα ξυρίσματος γνωστής εταιρίας - ό,τι καλύτερο για τον άντρα.

Εναλλακτικός τίτλος - Γυναίκες καβλωμένες ποτέ νικημένες
Είδος ταινίας - απερίγραπτο
Πότε? - 1979
Πόσο? - καλέ ούτε που θα καταλάβετε για πότε τελείωσε
Μαχαλάς - Ιταλία φυσικά, πού αλλού?
Μάστορας - Joe D'Amato
Παίχτες - Paola Senatore, Marina Hedman, Paola Maiolini, Marina Ambrosini, Angelo Arquilla και τα περισσότερα κουνελάκια του Playboy της εποχής
Βαθμολογία - Υπεράνω

Review - The House


Μπράβο πούτσα το μυγάκι!!!
Ασφαλώς και γνωρίζετε το παλιό ανέκδοτο που τελειώνει με την παραπάνω φράση την οποία ενθουσιασμένος αναφώνησα βλέποντας την ταινία.
Τεφαρίκι από την Ταυλάνδη και μάλιστα χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να κρύψει την "ταπεινή" καταγωγή της.
Δίχως να έχω άλλο δείγμα γραφής από τη συγκεκριμένη χώρα, κρίνοντας και μόνο από αυτή την ταινία, μπορώ να εξάγω άμεσα το συμπέρασμα ότι αν μη τι άλλο οι άνθρωποι αυτοί φιλμάρουν πολύ καλύτερα από ότι μαγειρεύουν.
Χαίρομαι που η αισθητή απουσία καλών και πρωτότυπων ταινιών τρόμου από το Hollywood ενεργοποίησε μικρές ανεξάρτητες ομάδες κινηματογραφιστών που είναι προπάντως fans και γυρίζουν γαμάτα ταινιάκια από αυτά που θα ήθελαν, αλλά δε βλέπουν πια στις σκοτεινές αίθουσες. Χωρίς budget, χωρίς εταιρίες-αφέντες πάνω από τα κεφάλια τους, χωρίς καβάτζα καμιά.
Να μου το θυμηθείτε - από αυτές τις μικρές σκόρπιες ομάδες, τις εταιριούλες-φαντάσματα, τους ταλαντούχους μερακλήδες ερασιτέχνες θα προκύψουν τα μεγάλα ονόματα του μέλλοντος. Το Τούρκικο Musallat σάρωσε τα βραβεία παγκοσμίως. Το σκηνοθετικό δίδυμο του Inside (βλ. σχετικό παλιότερο review στην "kamariera") αυτή τη στιγμή γυρίζουν το remake του πρώτου HellRaiser με τις ευλογίες του ίδιου του Clive Barker! Οι τρελιάρηδες Αυστραλοί που μας έδωσαν το Black Sheep ακόμα γυρίζουν όλο τον κόσμο και αποθεώνονται στα φεστιβάλ. Οι δικοί μας που έφτιαξαν το Θεικό Το Κακό γυρίζουν τώρα sequel με τα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας Showbiz. Είδατε δόξες?
Η επανάσταση ενάντια στη βλακεία και τη μετριοπάθεια του κατεστημένου θα ξεκινήσει από τα υπόγεια και τις σκοτεινές γωνιές αυτού του κόσμου. Και πού είστε ακόμα. Ακόμα στην αρχή είμαστε, τίποτα δεν έχουμε δει.
Στο θέμα μας. Το ταινιάκι ανήκει καθαρά στην κατηγορία Japanese horror flick. Ξέρετε τώρα, τύπου The Ring, The Grudge, κλπ. Δε σας χάλασε.
Ολίγα για την υπόθεση. Μαναράκι μικρούλα δημοσιογράφος θέλει να κάνει ένα ρεπορτάζ σχετικά με ένα σπίτι με "αμαρτωλό" παρελθόν που φημολογείται ότι είναι στοιχειωμένο κιόλας. Το τι πρόκειται να ακολουθήσει... έλα μου τώρα που δεν ξέρετε... (πάνω κάτω...)
Σκοτεινή φωτογραφία ,ζοφερή ατμόσφαιρα, πολύ πολύ suspense. Διάσπαρτα σποτάκια-φόρος τιμής σε διάφορους γνωστούς ή μη "μεγάλους" που ενέπνευσαν τα παιδιά. Από τους δικούς τους Γιαπωνέζους (άμα δε στηρίξεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει) στον Cronenberg, στο Silence of the Lambs, στον Wes Craven και άλλους. Respect.
Πολύ ευχάριστη έκπληξη το ταινιάκι, θα κάνει τους απανταχού θριλεράκηδες να ακονίζουν χαρούμενοι τα μαχαίρια τους πλέοντας σε πελάγη ευδαιμονίας. Ναι, είναι λίγο μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε. Ναι, έχουμε δει και καλύτερα και η κατάχρηση των CGI ειδικά προς το φινάλε "χαλάει" λίγο τη συνταγή και δε συνάδει με την εσωστρέφεια της ταινίας.
Σίγουρα δεν είναι η κινηματογραφική αποκάλυψη, το the next big thing. Είναι όμως ένα τίμιο Horror Flick φτιαγμένο με μεράκι ,ψημένο σε ξυλόφουρνο με καθαρό ελαιόλαδο και αγνα υλικά της μεσογειακής παράδοσης και διατροφής που εγγυάται να κάνει την αδρεναλίνη σας να κυλά γρηγορότερα, ειδικά αν το απολαύσετε με φώτα κλειστά κάποια μεταμεσονύκτια ώρα...

Εναλλακτικός Τίτλος - Το πουλάω το σπίτι
Είδος - Από τούτες που έχουνε αδύνατα spooky κοριτσάκια με μακριά μαύρα μαλλιά να βολοδέρνουν από δω και από κει
Βαθμολογία - 3/5

http://rapidshare.com/files/122566440/TheHouse.rar.part01.rar
http://rapidshare.com/files/122601426/TheHouse.rar.part02.rar
http://rapidshare.com/files/122612802/TheHouse.rar.part03.rar
http://rapidshare.com/files/122573251/TheHouse.rar.part04.rar
http://rapidshare.com/files/122620519/TheHouse.rar.part05.rar
http://rapidshare.com/files/122628160/TheHouse.rar.part06.rar
http://rapidshare.com/files/122580567/TheHouse.rar.part07.rar
http://rapidshare.com/files/122637052/TheHouse.rar.part08.rar
http://rapidshare.com/files/122646534/TheHouse.rar.part09.rar
http://rapidshare.com/files/122661408/TheHouse.rar.part10.rar
http://rapidshare.com/files/122677391/TheHouse.rar.part11.rar
http://rapidshare.com/files/122691347/TheHouse.rar.part12.rar
http://rapidshare.com/files/122701873/TheHouse.rar.part13.rar
http://rapidshare.com/files/122711976/TheHouse.rar.part14.rar
http://rapidshare.com/files/122721500/TheHouse.rar.part15.rar
http://rapidshare.com/files/122605668/TheHouse.rar.part16.rar
Password:deSPIRIA

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Review - The Mutant Chronicles


Από το πουθενά μου προσγειώθηκε στο κεφάλι αυτή η ταινία. Μιλάμε για τον ορισμό του άξαφνου. Και πολύ χάρηκα. Εξηγώ. Το The Mutant Chronicles είναι παλιό Σουηδικό pen & paper rpg που μεταφέρθηκε και στο χώρο των miniature games με την ονομασία Warzone. Μάλιστα πιτσιρικάς είχα πάρει ένα starter πακέτο που είχε κυκλοφορήσει τότε και έπαιζα για ένα φεγγάρι! Τόσο το πακέτο με τις μινιατούρες, όσο και αντίτυπα του rpg βιβλίου μπορείτε ακόμα να βρείτε κοψοχρονιά στο καλάθι με τις προσφορές στα απανταχού μαγαζιά της επικράτειας που ασχολούνται με αυτά τα παιχνίδια.

Το παιχνίδι - ειδικά το rpg - ήταν αξιολογότατο με μεγάλη ιστορία και special feel. Δυστυχώς ήταν καταδικασμένο να βρίσκεται συνεχώς υπό τη σκιά της παντοκρατορίας του WarHammer 40,000 και για τους περισσότερους από εμάς που ήμασταν στην απέξω, δεν ήταν κάτι παραπάνω από το "φτωχό ξαδερφάκι" του 40Κ. Ετσι άδοξα, αποσύρθηκε από την αγορα. Εξ'ου και το άξαφνο αυτής της ταινιούλας. Κάποιος πήρε έμπνευση από την ιστορία ενός "τελειωμένου" franchise και με κάποιο θαυματουργό τρόπο κατάφερε να πείσει τους Αμερικάνους παραγωγούς να του σκάσουν και φράγκα για να τη γυρίσει σε ταινία. Από μόνο του κάτι τέτοιο φαντάζει αρκετά μεγάλο κατόρθωμα.

Στο ζουμί. Το σενάριο διαδραματίζεται - για όσους ξέρουν - στη χρονική περίοδο της Μεγάλης Εξόδου του ανθρώπινου γένους από τη Γη. Από μια γη που οι τέσσερεις υπερ-εταιρίες που την κυβερνούν (Bauhaus, Capitol, Mashima, Imperial) έχουν μετατρέψει σε ένα ερείπιο με την εκτεταμένη καταστροφή του περιβάλλοντος και με τους συνεχείς μεταξύ τους πολέμους. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, από ατύχημα ξεθάβουν μια εδώ και χιλιετίες κρυμμένη και ανενεργή μηχανή που τίθεται πάλι σε λειτουργία και παράγει με τα μιλιούνια φονικούς μεταλλαγμένους (εδώ το σενάριο της ταινίας διαφοροποιείται αρκετά με το αντίστοιχο του παιχνιδιού.)

Μια τεράστια επιχείρηση Εξόδου του ανθρώπινου γένους ξεκινά και μόνο οι πλούσιοι και προνομιούχοι μπορούν να πάρουν μέρος, αφήνοντας δισεκατομμύρια πληβείων του πλανήτη να ψοφήσουν σα σκυλιά. Σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, βάσει μιας προφητείας, ένας καρδινάλιος της κραταιάς θρησκείας αποφασίζει να οργανώσει μια αποστολή αυτοκτονίας - να μαζέψει λίγους εκπρόσωπους από όλες τις φυλές της γης και να μπουκάρουν στο φρούριο των κακών για να καταστρέψουν τη μηχανή που φτιάχνει μεταλλαγμένους. Από το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους εξαρτάται η τύχη την εναπομείνασας ανθρωπότητας...

Ναι, θα ήθελα οι μεταλλαγμένοι να μοιάζουν περισσότερο με τους Undead Legionnaires του παιχνιδιού. (γιατί προφανώς, για αυτούς πρόκειται) Ναι, το τέλος θα έπρεπε να είναι λίγο πιο θεαματικό με την εμφάνιση ενός Napharite, ή κάποιας τέτοιας αοτρόπαιας σποράς του Χάους τέλωσπάντων. (όλη η ταινία εκλιπαρεί για κάτι τέτοιο)

Ωστόσο, αν προθυμοποιηθείτε να αγνοήσετε τις μέτριες ερμηνείες, τις τρύπες στην υπόθεση και τις παραφωνίες σε σχέση με το πρωτότυπο σενάριο, θα διασκεδάσετε με αυτή την καλή low budget B-movie που παντρέυει το starship troopers με τον α' παγκόσμιο πόλεμο και με σκηνικά (ειδικά η σκηνή της "εργοστασιακής" μετατροπής σε μεταλλαγμένους) που θυμίζουν Quake 4. Καλή παλιομοδίτικη γνήσια δράση επιτέλους, χωρίς Matrix χορογραφίες, όμορφα χρώματα, (η ταινία έχει υποστεί ολοκή ψηφιακή επεξεργασία) κόκκινο, κατακόκκινο αίμα που μοιάζει να έχει βγει από το Vampire - the Masquerade, άφθονο gore. Ο Roger Corman αν μπορεί να βλέπει από καμιά γωνιά, σίγουρα θα είναι υπερήφανος για τα πνευματικά παιδιά του.

Μερακλήδες της δράσης και του cyberpunk - επιτέλους το Hollywood έβγαλε κάτι και για εσάς.

Εναλλακτικός Τίτλος - Ούφο είσαι και φαίνεσαι!
Είδος Ταινίας - χύμα sci - fi
Μαχαλάς - ΗΠΑ
Πότε? - φέτο και αυτή
Πόσο? - όσο πρέπει
Μάστορας - Simon Hunter
Παίχτες - Thomas Jane, Ron Perlman, John Malcovich
Βαθμολογία - 3/5

Υ.Γ. πολλά ευχαριστώ στον Κώστα από τη Θεσσαλονίκη που μου συνέστησε αυτό και το προηγούμενο (the machine girl) φιλμ.

Review - The Machine Girl


Υπάρχουν κάποιες ταινίες που υφίστανται μόνο σε πλαίσιο καφροσύναξης. Με πίτσα, (του Νικολή στη Χίο!!!) μπυρόνια, κάφρους φίλους και προχώ διάθεση για ιλαρότητα. Versus, Zombie Strippers, BrainDead (ο βασιλιάς του είδους!!!) Undead, Ricky-OH, Monty Python's Holy Grail, Life of Brian και τόσες άλλες.

Στο πάνθεο αυτών των ιερών τεράτων το φιλμάκι αυτό προσπαθεί να στριμωχτεί κάπου και να βρει μια θέση στην άρρωστη διεστραμμένη, κάφρικη καρδιά και μυαλό μας. Τα καταφέρνει. Σαφώς υπάρχουν και καλύτερα του είδους. Αλλά δε μπορείς παρά να λατρέψεις (μετά το τέταρτο ιούσκι βέβαια...) τους χύμα ό,τι να'ναι διαλόγους, την τρελή άμυαλη βια, τις επιτηδευμένα κακές ερμηνείες.

Τα παλικάρια εδώ ξέρουν τι κάνουν. Απλή γνήσια καφρίλα που δεν ευτυχώς δεν υποπίπτει στο ατόπημα να πάρει τον εαυτό της στα σοβαρά. Ακολουθεί δείγμα δωρεάν για να τη σακουλευτήτε καλύτερα -

Σε μια απίστευτη σκηνή μάχης μεταξύ του διδύμου των πραταγωνιστριών και τεσσάρων Νιντζα που για κάποιο άγνωστο λόγο φοράνε κόκκινες μαιμού φόρμες γυμναστικής adidas. (αλλά με δυο ρίγες!!!) Η μικρούλα Ami (το machine girl του τίτλου) αδειάζει μια γεμιστήρα από το chaingun που φυσικά έχει εφαρμόσει στο κομμένο δεξί της χέρι (ένας φόρος τιμης από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλιου στο Army of Darkness?) στο πρόσωπο του ενός από αυτούς, point blank. Η λήψη της κάμερας αλλάζει και βλέπουμε ότι ο νίντζα πλέον έχει αποκτήσει μια διαμπερή τρύπα στο κεφάλι, αντί για πρόσωπο. Ωστόσο ακόμα καταφέρνει με κάποιο τρόπο να ουρλιάζει με πόνο και αγωνία!!! Γίνεται να μη το λατρέψεις?

Η υπόθεση (όχι ότι έχει σημασία αλλά λέμε τώρα...) -
Η μικρούλα Ami με τη σχολική στολή της και το υπέροχο άσπρο βρακάκι της μετατρέπεται σε μια νύχτα από μαθητριούλα / υγρή manga φαντασίωση σε μανιακή δολοφόνο. Ο λογος? Ένα κωλόπαιδο και η συμμορία του βασανίζουν και σκοτώνουν για κανένα απολύτως λόγο τον αγαπημένο αδερφό της.

Ωστόσο η εκστρατεία της μικρούλας για εκδίκηση διακόπτεται νωρίς. Βλέπετε, το εν λόγω κωλόπαιδο είναι ο μοναχογιός ενός κεφαλιού της Ιαπωνικής Yakuza που τυγχάνει να είναι και πρώην νιντζα!!! Και που είστε ακόμα, το καλύτερο τώρα αρχίζει. Ο κύριος νιντζα και η νίντζα οικογένειά του βασανίζουν τη μικρούλα μας και της κόβουν στην αρχή τα δάχτυλα και τελικά το δεξί της χέρι από τον αγκώνα. Αφού βεβαια την έχουν τουλουμιάσει πρώτα στο ξύλο.

Τελικά η Ami δραπετεύει (φυσικά) και ενώνει τις δυνάμεις της με τους φαναρτζήδες γονείς ενός άλλου παιδιού που το σκότωσε η Yakuza και πέρα από το πένθος τους και πολλά μπουζιά να φτιάξουν, έχουν και ένα μεράκι με τα κάθε είδους τεχνητά μέλη και τη ρομποτική. Επίσης ο σύζυγος είναι και γιατρός και η σύζυγος νίντζα (και αυτή!!!) Έτσι η Ami αναρρώνει από της πληγές της σε μια περίπου ημέρα, αποκτά μια γκάμα από φονικά πρόσθετα μέλη για το κουλό χέρι της, μεταξύ άλλων ένα chaingun και ένα αλυσοπρίονο. Ακόμα μαθαίνει και πολεμικές τέχνες. Ακολουθεί ο χαμός. Γιούργια στα κουλούρια!!!

Εναλλακτικός Τίτλος - Τη μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας
Είδος Ταινίας - άστα να πάνε
Μαχαλάς - Τζαπάν
Πότε? - φέτο
Πόσο? - ενάμισι κιλό, να το αφήσω?
Μάστορας - δεν άκουσα? Πως είπατε?
Παίχτες - ορίστε?
Βαθμολογία - για καφροπροβολή 4/5, μόνος και μεθυσμένος 3,5 / 5, μόνος και sober 2,5 / 5, με τη γυναίκα στο πλάι και sober, διαζύγιο δαγκωτό. Τέλος!