Κυριακή 22 Απριλίου 2012

J. Edgar

Μάστορας : Clint Eastwood
Παίχτες : Leonardo DiCaprio, Naomi Watts, Armie Hunter
Με δυο λογάκια : 
Μια ματιά στη ζωή και την προσωπικότητα του J. Edgar Hoover, του ανθρώπου που ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία του FBI και με τη δράση του άλλαξε τελείως την εγκληματική έρευνα και το πρόσωπο των μυστικών υπηρεσιών. Ο Hoover στο απόγειο της καριέρας του ήταν ένα άτομο σεβαστό και μισητό συνάμα, ικανό για ηρωικές πράξεις αλλά και για εκβιασμούς, παράνομες παρακολουθήσεις και παραποίηση της αλήθειας. 


Αναλυτικότερα
Ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι θα γίνει ταινία με τη ζωή του J. Edgar Hoover, του πιο σημαντικού ανθρώπου στην ιστορία των μυστικών υπηρεσιών. Ο ενθουσιασμός μου διπλασιάστηκε όταν έμαθα ότι ο μεγάλος  Clint Eastwood θα αναλάμβανε την σκηνοθεσία. Επιπλέον, θα είχε δίπλα του ένα επίλεκτο επιτελείο ηθοποιών και ένα σημαντικό budget (35 εκατομμύρια δολάρια) ώστε να αναπαραστήσει σωστά την ταραγμένη εκείνη ιστορική περίοδο. Βασικά, δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι υπήρχε περίπτωση να πάει κάτι στραβά σε αυτή την ταινία. 

Αγαπώ πολύ τον Clint Eastwood. Έχει γυρίσει μερικές από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες. Εδώ όμως θα διαφωνήσω μαζί του και δεν δίνω δεκάρα για τα θετικά σχόλια που απέσπασε το "J. Edgar". Και λυπάμαι πολύ, γιατί αυτή η τελευταία του ταινία που ανυπομονούσα τόσο πολύ να δω, δεν μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ. Εξηγώ. Κλασική Eastwood σκηνοθεσία, με άλλα λόγια στατική και παλιομοδίτικη μεν, αλλά λειτουργικότατη παρόλα αυτά και δίνει στο "J. Edgar" μια αίσθηση παλιού, κλασικού κινηματογράφου. Μια ένσταση όσον αφορά τα πλάνα, που αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από κοντινά, λες και δεν υπήρχε ένας γερανός στο συνεργείο για να κάνει και μια πιο μακρινή ή πανοραμική λήψη. Κακή, και όταν λέω κακή, εννοώ ΚΑΚΗ φωτογραφία με χρωματική παλέτα που περιορίζεται αποκλειστικά στο πράσινο (!!!), το μαύρο και... ολίγη από καφέ. Σαν να βλέπεις indie κουλτουριάρικο θριλεράκι. Και υπόψην, είδα την ταινία στο αυθεντικό dvd της εταιρίας και όχι σε κανένα κατεβασμένο dvdrip της πούτσας!

Δεύτερον και σημαντικότερο : είναι βαρετό. Μιλάμε για βαρεμάρα σκυλίσια. Κρατάει για πάντα (κάτι λιγότερο από δυόμισι ώρες) όπου βασικά δεν συμβαίνει τίποτα σε όλη την ταινία και απλά το μόνο που βλέπεις είναι τον DiCaprio να κοπιάρει την ερμηνεία του από τις άλλες αντίστοιχες ταινίες που έχει παίξει, μην κάνοντας τίποτα άλλο από το να τριγυρίζει από το ένα γραφείο στο άλλο και να μιζεριάζει επειδή α) τον καταπιέζει η μαμά του β) ζορίζεται κρύβοντας την ομοφυλοφιλία του που αν φανερωνόταν θα κατέστρεφε την εξωτερική του εικόνα και την καριέρα του γ) βλέπει παντού γύρω του κομμουνιστές. Δεν κάνω πλάκα. Ειδικά σε μια φάση - που προσωπικά την θεωρώ την πλέον γελοιότερη της ταινίας, ο στενότερος συνεργάτης - και αιώνια καψούρα του - κάνει μια σκηνή ζηλοτυπίας τόσο γραφική που ούτε σε Ελληνικό σήριαλ δεν θα έμπαινε!

Βασικά, η μεγαλύτερη μου ένσταση με το "J. Edgar" είναι ότι αποτυγχάνει στο να δώσει στο θεατή να καταλάβει γιατί στα κομμάτια έγινε εξαρχής μια ταινία για αυτόν τον άνθρωπο. Επί δυόμισι ώρες, βλέπουμε ένα μαραμένο, μίζερο, καταπιεσμένο, μικρόψυχο ανθρωπάκι να περπατάει από γραφείο σε γραφείο και να έχει μια φάτσα σαν να τον τάισαν ένα κουβά σκατά. Δεν γίνεται καμία ουσιαστική μνεία στο έργο, τα επιτεύγματα αλλά και τα έκτρωπά του, πλην κάποιων γελοίων αφηγηματικών μηχανισμών. Δεν σου δίνεται επ' ουδενί να καταλάβεις τι, που, πως, πότε αυτός ο άνθρωπος άλλαξε για πάντα την επιστήμη της εγκληματολογίας και τον τρόπο που θα παιζόταν το παιχνίδι στα παρασκήνια των μυστικών υπηρεσιών. Ο Hoover ήταν μια σαφέστατα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και πολλά από τα στοιχεία για τον χαρακτήρα του όπως απεικονίζονται εδώ, δεν έχω κανένα λόγο να τα αμφισβητήσω. Όμως ήταν επίσης και μια ισχυρή προσωπικότητα, ένας αληθινός larger than life χαρακτήρας, αλλιώς πολύ απλά δεν θα γινόταν ποτέ αυτό που έγινε και δεν θα πετύχαινε ποτέ τα όσα πέτυχε. Και εδώ, ο Eastwood μας τον παρουσιάζει απλά ως έναν ψιλικατζή εκβιαστή που εμπορεύεται την καριέρα του με πορνογραφικά βιντεάκια στα οποία πρωταγωνιστούν γυναίκες και γκόμενες προέδρων...

Πόσα Πιάνει : sorry Clint... αλλά 2 / 5 

Δεν υπάρχουν σχόλια: