Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Winter's Bone (Στην Καρδιά του Χειμώνα)


Μάστορας : Debra Granik
Παίχτες : Jennifer Lawrence, John Hawkes and Garret Dillahunt
Με δυό λογάκια :
Μια κοπέλα πρέπει να βρει άμεσα μικροαπατεώνα τον πατέρα της. Προκειμένου να βγει σε αναστολή είχε υποθηκεύσει το σπίτι και τη γη που μένουν αυτή, η άρρωστη μητέρα της και τα μικρά αδέρφια της. Όμως αν δεν παρουσιαστεί στο δικαστήριο, θα τους πάρουν τα πάντα. Εκείνος είναι άφαντος. Πέφτει σε εκείνη το βάρος να ανακαλύψει που βρίσκεται, ή να φέρει επαρκείς αποδείξεις ότι κάτι σοβαρό του συνέβη...

Αναλυτικότερα :
Είναι φοβερά παράξενο και λιγάκι ειρωνικό να κάθομαι μέσα στο κατακαλόκαιρο και να γράφω review για μια ταινία που ονομάζεται “Στην Καρδιά του Χειμώνα”. Κατ'αρχήν, να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Επειδή πλασάρεται σαν θρίλερ από τους γιδοβοσκούς της εταιρίας διανομής : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! Βασικά, θυμάστε μια ταινία με παρεμφερή τίτλο που είχα παρουσιάσει πριν κανα 6μηνο ονόματι “Frozen River”? Ε, το “Winter's Bone” είναι σαν το “Frozen River” - αλλά όχι τόσο πολύ καλό! Κοινώς, είναι μια αμιγώς κοινωνικοδραματική ταινία, με βαρύ και ασήκωτο mood και εξέχουσα μελαγχολική ατμόσφαιρα. Ελάχιστοι διάλογοι, τα πάντα εδώ υπονοούνται και εκφράζονται μέσα από τα πρόσωπα και τα βλέμματα των ηθοποιών. Γυμνή, ρεαλιστική φωτογραφία, λιτή σκηνοθεσία, πολλή ένταση που πάντα υποβόσκει και πλήρης απουσία εκρήξεων, μελούρας και ζουμιών. Βουβό δράμα και πικρία που έχει γίνει βίωμα στους τσακισμένους περιθωριακούς χαρακτήρες που ταιριάζουν απόλυτα με το ερημωμένο τοπίο και τα παραπήγματα που είναι τα καταλύμματά τους.

Η αλήθεια καραδοκεί στο τέλος και είναι άσχημη, ωμή και βρώμικη. Και μια υποψία συγκρατημένης αισιοδοξίας στο φινάλε. Εξαιρετικό και προσεγμένο, αλλά κομματάκι στατικό για τα γούστα μου, προσωπικά θα ήθελα λίγο περισσότερη ποικιλία στις πράξεις, τα λόγια και τις περιηγήσεις της πρωταγωνίστριας. Και λίγο περισσότερη “κίνηση” στην πλοκή, τα πάντα φαντάζουν να έχουν – κυριολεκτικά – παγώσει σε σημείο που οι πιο υπερκινητικοί των θεατών θα φλερτάρουν με τον... ύπνο! Αλλά και πάλι μπορεί απλώς εγώ να γίνομαι γερογκρινιάρης.

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5

Δεν υπάρχουν σχόλια: