Skyline

Μάστορας : Colin Strause, Greg Strause

Παίχτες : Eric Balfour, Donald Faison & Scottie Thompson

Με δυό λογάκια :

Μυστηριώδεις λάμψεις από μπλε φως πέφτους σε διάφορα σημεία της πόλης και απαγάγουν τον κοσμάκη. Ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο εμφανίζεται μεταξύ νεφών και καταλαμβάνει τον ουρανό. Παράξενα σκάφη και αποτρόπαια πλάσματα περιφέρονται και απαγάγουν όσους δεν ρούφηξε ο μπλε σίφουνας. Δηλαδή, άλλη μια συνηθισμένη μέρα με εξωγήινους εισβολείς στο LA!

Αναλυτικότερα :

Η τελευταία φορά που ασχολήθηκα με τους αδερφούς Strause ήτανε για να τους σκυλοβρίσω επειδή μετέτρεψαν το πιο φιλόδοξο franchise του hollywood (ναι, μιλάω για το Alien vs Predator) σε ένα μείγμα εφηβορομαντικοθρίλερ τύπου “Ξέρω τι Έκανες Πέρσι το Καλοκαίρι”. Την ταινία τη βίασαν μιλάμε. Από κώλο. Και μετά της βάλανε δάχτυλο ασάλιωτο και με χαλίκι. Και σε ότι περίσσεψε, κατούρησαν, χέσανε και μας σέρβιραν στις αίθουσες αχνιστά κινηματογραφικά σκατά. Τελικά έχω θέμα με όσους δεν κάνουν την ορίτζιναλ δουλειά τους. Ειδικά στον κινηματογράφο. Έκαστος στο είδος του. Και όπως λέμε και στο χωριό μου : “ξέρει η πάπια που 'ν η λίμνη και βουτά και πα' και πίνει”. Οι Strause είναι κορυφαίοι ειδικοί στα CGI effects. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ! Τέλος! Τουλάχιστον, δεν είναι κατάλληλοι για να αναλαμβάνουν τόσο βαριά και ιστορικά projects που να φέρνουν στον τίτλο τους λέξεις όπως “Alien” ή “Predator”. Τέλωσπάντων, όπως και να έχει, δεν έχει νόημα να θρηνώ για μια κατεστραμμένη ταινία. Απεναντίας, σε sci fi b-movies όπως το “Skyline”, τα παιδιά βρίσκονται στο στοιχείο τους. Εδώ, μάλιστα.

Εντάξει, μη φανταστείς ότι το “Skyline” είναι και η ταινιάρα. Είναι ένα καλό στανταράκι στο είδος του. Και μια χαρά μου κάνει για καλοκαιρινή βαριεστημένη προβολή. Κατά τα άλλα, έχει όλα όσα αγαπάμε να μισούμε στις αμερικανιές. Ωραία νέα παιδιά στους ρόλους. Στερεότυπους χαρακτήρες και διαλόγους, καρμπόν / κονσέρβα ίδιους με όλες τις άλλες ταινίες του είδους. Τσιχλόφουσκα σενάριο. Καταπληκτικά εφφέ υπολογιστή. Μια καλή ιδέα σαν πρόφαση και – τεχνικά τουλάχιστον – αξιοπρεπή εκτέλεση του υλικού του. Όλα αυτά, ας τα λέμε καλά. Τι με χαλάει : α) είναι κατάλληλη για 13 ετών και πάνω. Πράμα που σημαίνει, κομμένα τα αίματα, κομμένες οι καφρίλες, κομμένη η άμεση γραφική βία. Σε μια ταινία με εξωγήινους σφαγείς που μας κάνουν ντου. Χαζό, έτσι; β) ένα απαράδεκτο σενάριο που δεν σου εξηγεί τίποτα όσον αφορά τι σκατά και κυρίως ΓΙΑΤΙ λαμβάνουν χώρα όλα αυτά τα εντυπωσιακά που βλέπεις. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι το σενάριο είναι γραμμένο από την μεριά των πρωταγωνιστών – θυμάτων οι οποίοι δεν έχουν ιδέα τι τους ήβρε. Αλλά, ρε παιδιά έλεος, ο θεατής έχει το ατού και την ποιητική αδεία να γνωρίζει τρια πράματα και από την άλλα μεριά! Εκμεταλλευτείτε το! Πώς ήταν το (πολύ υπερεκτημημένο) Cloverfield? Ε, ακριβώς έτσι, όσον αφορά το σενάριο τουλάχιστον. Τέλος, γ) ένα κουραδένιο φινάλε. Δηλαδή, WTF? Ειλικρινά, πίστεψε ποτέ κανείς ότι θα αρέσουν σε κανέναν τα τελευταία 5 λεπτά της ταινίας; Πάντως, από το “Independence Day” μια φορά, καλύτερο είναι...

Πόσα πιάνει; 2,5 / 5