Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

I Am Number Four (Είμαι το Νούμερο Τέσσερα)


Εναλλακτικός Τίτλος : ... και εμάς τα @ρχιδια μας κουνιούνται!
Μάστορας : D.J. Caruso Όπου βλέπεις σκηνοθέτη με αρκτικόλεξο, nickname και άλλες τέτοιες παπαριές πέρα από το ονοματεπώνυμό του, ένα έχω να σε πω : τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος μου!
Παίχτες : τα κλασικά σιτεμένα έφηβα που βλέπεις σε κάθε τέτοια ταινία...Alex Pettyfer, Timothy Olyphant & Dianna Agron
Με δυό λογάκια :
Άλλος ένας ασυνήθιστος έφηβος (μα, πού τους μαζέψανε όλους αυτούς τους ξεχωριστούς;!; Κάποτε θα πρέπει να γίνει μια ταινία σχετικά με έναν ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ έφηβο, έτσι για την αλλαγή!) τρέχει να ξεφύγει από κάτι κακομούτσουνους εξωγήινους εχθρούς που θυμίζουν Star Trek – στις κακές του. Γιατί όλα αυτά με λές; α, γιατί είναι και αυτός ένας εξωγήινος υπεράνθρωπος (πήξαμε στο άλιεν!) που προτού καταστραφεί ο πλανήτης του, οι γονείς του φόρτωσαν κληρονομιά τη σωτηρία του σύμπαντος. Δεν του αφήνανε καλύτερα ένα σπιτάκι στα Καμμένα Βούρλα να βλέπει λίγη θαλασσίτσα, να ησυχάζαμε κι εμείς;!;

Αναλυτικότερα :
Δηλαδή τι άλλο να πει κανείς; Καλά, είναι τόσο χάπατα οι Αμερικάνοι που μετά από έναν ήδη πολύ αποτυχημένο καλλιτεχνικά και εμπορικά “Superman” θα ψαρώσουν με το... γ' διαλογής αντίγραφό του; κατά τα άλλα, μου θέλανε να επενδύσουν και σε αυτή την παπαριά. Τρομάρα τους. Ο D.J. Caruso, είναι ένα από τα σκηνοθετικά πουλέν του Michael Bay. Οι δυο πρωταγωνιστές είναι εξίσου καυτοί στο αντίθετο φύλο (Alex Pettyfer & Dianna Agron) και φτιάξανε και μια ιντριγκαδόρικη διαφημιστική καμπάνια από trailer που τράβηξε αρκετό καιρό πριν το “I am Number 4” βγει στις αίθουσες. Το αποτέλεσμα? Μπορώ να το περιγράψω με την εξής φράση : ειναι το Twilight των ταινιών με υπερήρωες! Δηλαδή αλίμονό μας!! Ο ιός των προσβλητικά ασεβών στο είδος που τις έθρεψε, μελιστάλαχτων εφηβικών ταινιών εξαπλώνεται!

Με το Twilight μάθαμε ότι οι βρυκόλακες έχουν στο δέρμα τους... στρασάκια που λάμπουν στο φως του ήλιου! Εδώ τα στρασάκια αντικαθιστούνται από... σποτάκια! Σοβαρά τώρα, σποτάκια;!; Δηλαδή WFT??? Και μιλάμε σποτάκια κανονικότατα, σαν και αυτά που βλέπεις στις εκθέσεις επίπλου, σαν και αυτά που έβαλε ο Αλβανός στη γυψοσανίδα της θείας σου όταν ανανέωσε το σαλονάκι στο σπίτι στου χωριό! Έκλεισε λοιπόν! Οι υπερήρωες πλέον πρέπει να έχουν περασμένα στο σώμα τους... σποτάκια και να έχουν τη special ικανότητα να τα κάνουν να ανάβουν! Τι άλλο; Απαράδεκτες ερμηνείες, τίγκα προβλέψιμοι και κονσερβαρισμένοι διάλογοι, χαρακτήρες και καταστάσεις, φάτσες κουρασμένων ενηλίκων που προσπαθούν να παραστήσουν τα λυκειόπαιδα, αμερικανιά και τίγκα πόζα, κακά εφφέ υπολογιστή και ακόμα περισσότερα... σποτάκια! Αν μπορούσα να το παρομοιάσω με μια άλλη ταινία, πέρα από το Twilight (στο οποίο μοιάζει κυρίως στο στυλ) είναι το... “Percy Jackson & The Olympians: The Lightning Thief”! Τόσο καλά! Μάλιστα, εδώ οι ομοιότητες πέρα από την αισθητική είναι ενοχλητικά πολλές!

Τι άλλο; Ελάχιστη πλοκή, τραβηγμένη από τα μαλλιά, like too little butter over too much bread, υπερβολική εξάρτηση από το – υποτιθέμενο - sequel, σε σημείο που πρακτικά εδώ βλέπεις μόλις τη... μισή ταινία, την υπόλοιπη στην τάζουνε στο επόμενο! Μου θέλουνε και από τέτοιο τρομάρα τους! Ένα ξενέρωτο, χλιαρό και προσποιητό ρομάντζο “με το ζόρι” μεταξύ των πρωταγωνιστών και τελικά μια wannabe περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που καταντάει στην πορεία να μεταλάσσεται σε λογοκριμένο εφηβικό love story. O μοναδικός ΑΛΗΘΙΝΟΣ ηθοποιός του cast (δηλαδή επαγγελματίας ηθοποιός και όχι μοντέλο) είναι ο Olyphant, ο οποίος αφενός δεν καταλαβαίνω πώς συμφώνησε να παίξει εδώ, αφετέρου χρησιμοποιείται σαν κάτι τύπου... γλάστρα. Αποφύγετε εαν είστε άνω των 12 ετών.

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Βασίζεται σε εφηβική σειρά από νουβέλες που έκανε μια μετρίου βεληνεκούς επιτυχία στην Αμερική.

Πόσα πιάνει; 1,5 / 5

Δεν υπάρχουν σχόλια: