Allods' Epilogue

Allods, the Legendary!

Το κύμα πάφλαζε και χάιδευε ρυθμικά την ακτή. Ένα σιγανό αεράκι τραγουδαγε στα αυτιά και παρέσερνε λυτά μαλλιά, κορδέλες και ψάθινα καπέλα. Ήταν μια παραλία εξωτική, με γαλαζοπράσινα νερά, πλαισιωμένη από κοκοφοίνικες που έριχναν πλούσια σκιά και δρόσιζαν την αμμουδιά που απλωνόταν από κάτω τους. Το μάτι ενός προσεκτικού παρατηρητή, θα μπορούσε να διακρίνει δυο λεπτοκαμωμένες φιγούρες ξαπλωμένες σε σκοινένιες αιώρες, αγκαλιασμένες. Και αν κατάφερνε κανείς να τους πλησιάσει αθέατος, θα μπορούσε ίσως και να κρυφακούσει τον μεταξύ τους διάλογο...

(αγόρι)“- Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί την κοπανήσαμε έτσι... τώρα όλοι θα γιορτάζουν, θα δοξάζονται και θα κολυμπούν στο χρήμα. Μόνο εμείς μείναμε πάλι ταπί χωρίς να βγάλουμε τίποτα...”

(κορίτσι)”- Δε γινόταν αλλιώς. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα με σένα όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Όλα όσα έχουν συμβεί σε έχουν ήδη κάνει υπερβολικά γνωστό. Αυτό έπρεπε να διορθωθεί. Η Οργάνωση δε θα μπορούσε με τίποτα να σε χρησιμοποιήσει έτσι.”

(αγόρι) “- Μα, δεν πρόλαβα καν να πω στους φίλους μου ένα αντίο, να τους ενημερώσω τι παίζει για να μην στεναχωριούνται! Τώρα όλοι νομίζουν ότι είμαστε νεκροί, θα μας κάνουν κηδείες, μνημόσυνα και δε συμμαζεύεται...”

(κορίτσι) “- Χαλάρωσε και απόλαυσέ το! Και άμα γουστάρεις, θα σε πάω να παρακολουθήσουμε μαζί, κάπου κρυμμένοι, την κηδεία μας! Θα είναι και γαμώ τις φάσεις! Σοβαρά τώρα, αν θέλεις τη γνώμη μου, πιστεύω ότι τους φίλους σου θα τους συναντήσεις ξανα στο μέλλον – αν και προφανώς τις περισσότερες φορές κάτι τέτοιο θα είναι τελείως εν αγνοία τους...”

(αγόρι) “... εντάξει... Τώρα λοιπόν, θα μου πεις επιτέλους περισσότερα για την Οργάνωση που δουλεύεις;...”

(κορίτσι, διακόπτοντας τον) “...που δουλεύουμε θέλεις να πεις!”

(αγόρι) “ε, ναι, αυτό...”

(κορίτσι, αγκαλιάζοντάς τον ) “Είναι η πιο γαμάτη φάση που υπάρχει! Πίστεψέ με : τώρα αρχίζει το καλό πράμα...”