The Troll Hunter (αυθεντικός τίτλος : Trolljegeren)

Μάστορας : André Øvredal

Παίχτες : Otto Jespersen, Robert Stoltenberg & Knut Nærum

Με δυο λογάκια :

Μια ομάδα φοιτητών εξερευνεί μια σειρά μυστηριωδών φόνων στα περίχωρα της Νορβηγίας που αποδίδονται σε αρκούδες. Σύντομα, το μονοπάτι τους θα διασταυρωθεί με έναν μυστηριώδη άντρα που ισχυρίζεται ότι είναι κυνηγός τρολλ.

Αναλυτικότερα :

Τα αδέρφια μας οι Vikings αποφάσισαν να βουτήξουν γενναία στα παγωμένα νερά της μυστηριακής μυθολογίας τους και να φτιάξουν μια ταινία που να ζωντανεύει στο σήμερα τους παλιούς θρύλους. Θυμίζω : Τρολλ = πλάσμα της μυθολογίας των βορειοευρωπαϊκών λαών, υποτίθεται ότι είναι ένας αδηφάγος αιμοδιψής γίγαντας που κρύβεται σε σπηλιές στα βουνά και καταστρέφεται στο φως της ημέρας. Η βασική ιδέα της ταινίας είναι ένα ψευδοντοκυμαντερίστικο στυλ που υποτίθεται ότι είναι μονταρισμένα πλάνα που τράβηξαν οι φοιτητές, πλάνα που βρέθηκαν και βγήκαν στη δημοσιότητα μυστηριωδώς, καθώς οι δημιουργοί τους εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος.

Και εντάξει, ξέρω τι σου ήρθε τώρα στο μυαλό. 3 λεξούλες : Blair Witch Project. Και δικαίως. Βασικά, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι το Trollhunter προσπαθεί φιλότιμα να γίνει το Blair Witch Project της εποχής μας. Και εν μέρει το καταφέρνει. Ωστόσο, η πλήρης έλλειψη θριλερικής έντασης, αγωνίας και ανάπτυξης χαρακτήρων, το εμποδίζει. Και εκεί που το ντοκυμαντερίστικο στυλ απογείωνε το Blair Witch Project και το έχριζε σαν μια από τις πιο πρωτότυπες και επιβλητικές ταινίες της γενιάς του, το ίδιο ακριβώς στυλ αποστασιοποιεί τον θεατή από τα όσα συμβαίνουν στο TrollHunter.

Όχι ότι η ταινιούλα δεν έχει κάποια δυνατά ατού. Το παγωμένο νορβηγικό τοπίο πείθει αβίαστα σαν αυθεντικός τόπος διαμονής των μυθολογικών γιγάντων. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ουσιαστικά ο τόπος είναι ο αληθινός πρωταγωνιστής της ταινίας. Τα νυχτερινά πλάνα εντυπωσιάζουν και η αναπαράσταση των τεράτων είναι πειστική και πραγματοποιείται με απροσδόκητη τεχνική αρτιότητα. Οι ερμηνείες είναι καλές, ειδικά αυτή του κυνηγού, που απεικονίζεται όχι σαν ένας cool κομιξάδικος ήρωας με αμερικανίζουσες ατάκες και εντυπωσιακές σκηνές μάχης / μπαλέτου, αλλά σαν ένας κουρασμένος υπάλληλος που απλά του έλαχε αυτή η σκατοδουλειά και την κάνει για να ζήσει, χάνοντας τον εαυτό του στην πορεία. Αν λιγάκι ανέβαζαν τους θριλερικούς τόνους και δεν υπήρχε το απαράδεκτο φινάλε, θα μιλούσαμε για ένα ακατέργαστο διαμάντι. Αλλά ως έχει, το TrollHunter είναι μια πολύ άρτια μεν ταινία που απλά δεν πείθει.

Πόσα πιάνει; 3 / 5