Μάστορας : Takashi Miike
Παίχτες : Ryo Ishibashi, Eihi Shiina & Tetsu Sawaki
Με δυο λογάκια :
Ένας χήρος κανονίζει με έναν φίλο του
που δουλεύει στην βιομηχανία του κινηματογράφου να ενορχηστρώσουν μια… μαϊμού οντισιόν
για νεαρές κυρίες, προκειμένου να του βρουν… καλή νύφη! Το κόλπο πετυχαίνει, ο τύπος
γνωρίζεται με μια πολύ όμορφη και συνεσταλμένη κοπέλα που όμως κουβαλάει τα δικά
της πολύ σκοτεινά μυστικά…
Αναλυτικότερα :
Τούτο εδώ υποτίθεται ότι ανήκει στην κατηγορία
Art-house horror flick και όποιος κατάλαβε από τα συμφραζόμενα
έχει καλώς. Όμως, αναμφισβήτητα έχει τις αρετές του. Όμορφα σκηνοθετημένο και φωτογραφημένο,
το ταινιάκι ζωγραφίζει στα πλάνα του με άνεση το πένθος του τραγικού ήρωα, το αμφιλεγόμενο
(σε τελική ανάλυση) του χαρακτήρα του και το γενικότερο κλίμα του «κάτι-δεν-πάει-καλά-εδώ».
Το μυστήριο χτίζεται συμμετρικά και ομαλά και η κορύφωση του είναι ένα torture porn από τα λίγα, που τη χάρη και την βαναυσότητα
μόνο οι άρρωστοι γιαπωνέζοι θα μπορούσαν να πετύχουν!
Τώρα, το πώς μια ταινία μετατρέπεται από
στυλ «Sense and Sensibility» σε “SAW” και βάλε είναι άλλο θέμα. Και μάλιστα,
η μετάβαση γίνεται τόσο φυσικά που δεν σου κάνει καν εντύπωση. Το ‘παμε, μόνο ο
γιαπωνέζος μπορεί να κάνει τέτοια λογικά και αισθητικά άλματα. Και το Ôdishon είναι
μια ταινία που δεν θα μπορούσε με τίποτα να ξαναγυριστεί από τους Αμερικάνους
και με διαλόγους στα Αγγλικά. Αυτό και μόνο ξέρω ότι είναι λόγος για πολύ κόσμο
να ψάξει και να δει το Ôdishon. Και είναι κρίμα που το πλασάρουν
σαν άλλον ένα κλώνο τύπου SAW γιατί είναι πολύ πολύ παραπάνω. Εντάξει, σαφέστατα έχει τις ελλείψεις
του και όπως κάθε γιαπωνέζικο έργο που σέβεται τον εαυτό του, δεν παίρνει τον
θεατή από το χέρι, δεν του προσφέρει μασημένη τροφή, ούτε του τα κάνει όλα λιανά
και κατανοητά. Όμως, από άποψη ατμόσφαιρας είναι ένα μικρό αριστούργημα.
Πόσα πιάνει;
3,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου