Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Zelata – Aquilonian Noble


Conan αφιερώματος συνέχεια. Ο δεύτερος έτοιμος χαρακτήρας (οι υπόλοιποι 4 ακόμα βρίσκονται κάπου υπό μορφήν ορνιθοσκαλισμένων σημειώσεων) Μην παραλείψω να αναφέρω ότι οι εικόνες που συνοδεύουν τις βιογραφίες και των δυο χαρακτήρων προέρχονται από διάφορες πηγές από το διαδίκτυο, ενώ τα κείμενα υπογράφονται από τον yours truly.

Η Zelata είναι γόνος μιας από τις παλιότερες αριστοκρατικές οικογένειες της Aquilonia. Ανατράφηκε έχοντας δίπλα της τους καλύτερους δασκάλους που της δίδαξαν να χειρίζεται άψογα τη διπρόσωπη γλώσσα της υψηλής τάξης, να έχει βαθιά γνώση του savoir vivre της εποχής και να έχει κομψότατους τόπους και συμπεριφορά καθώς και το πώς να χρησιμοποιεί όλα αυτά τα προσόντα της για να προωθήσει τους σκοπούς της.

Επίσης διδάχτηκε την τέχνη της θεραπευτικής, μιλάει με άνεση οκτώ διαφορετικές γλώσσες και ξέρει να χειρίζεται το ξίφος με ένα επιδέξιο επιτηδευμένο στυλ που προέρχεται από τις αρχαίες ανατολικές χώρες. Παράλληλα έχει κοφτερό μάτι και ακόμα πιο κοφτερό μυαλό που λατρεύει να αποθηκεύει κάθε καινούρια φήμη και κουτσομπολιό, όσο πιο ‘πικάντικο’ και ‘ζουμερό’, τόσο το καλύτερο.

Ωστόσο, αυτός ο καιρός είναι ιδιαίτερα δύσκολος για τη Zelata. Μετά από χρόνια κακοδιαχείρησης και υπερβολών, η οικογενειακή περιουσία έχει ξοδευτεί και τα λίγα κομμάτια της που έχουν απομείνει σπαταλώνται καθημερινά για να συντηρήσουν ένα προφίλ και ένα είδος ζωής που είναι πλέον τελείως επίπλαστο και δεν αρμόζει στις καινούριες συνθήκες, αλλά και που είναι απαραίτητο για να συντηρήσει η οικογένεια τα προνόμια που της παρέχει ο τίτλος του ευγενή. Η ξεπεσμός του οίκου της Zelata είναι ήδη γνωστός στα πηγαδάκια της υψηλής αριστοκρατίας, αλλά στα μάτια του απλού κόσμου παραμένει μια αξιοσέβαστη και αξιοζήλευτη οικογένεια. Ωστόσο όλα αυτά αποκλείουν πλέον το ενδεχόμενο ενός πλούσιου γάμου με ένα γόνο βασιλικής οικογένειας ή με κάποιον ευκατάστατο ευγενή, πράγμα που πικραίνει τη Zelata ιδιαίτερα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τους πολυπληθείς καβγάδες και τη γκρίνια μέσα στην οικογένεια, αλλά και με τα ειρωνικά υπονοούμενα ‘συμπαράστασης’ και ‘συμπόνιας’ που όσο πάνε γίνονται ολοένα και πιο συχνά από τον κύκλο της, οδήγησαν τη Zelata σε μια σημαντική απόφαση.

Παίρνοντας το ετήσιο χαρτζιλίκι της και κάποια από τα πιο προσωπικά της αντικείμενα αποφάσισε να φύγει από το σπίτι και να γυρίσει τον κόσμο ψάχνοντας να βρει κάποιο τρόπο να βγάλει αρκετά χρήματα και ταυτόχρονα να επαναφέρει το όνομα της οικογένεια της στην παλιά του αίγλη. Στην πορεία της αυτή προσπαθεί ταυτόχρονα να συντηρεί την εικόνα της περιπλανώμενης πλούσιας κληρονόμου, φροντίζοντας από την προνομιακή θέση που της παρέχει το όνομά της να κάνει διάφορες ‘δουλειές’ και ‘χάρες’ σε κόσμο με επιρροή, όπως το να φροντίσει να φτάσει κάποια φήμη στα σωστά αυτιά ή να βοηθήσει με διάφορους τρόπους να καλυφθούν διάφορα μυστικά αριστοκρατών που αν μαθευόταν θα αμαύρωναν ανεπανόρθωτα το όνομά τους.

Μέχρι τώρα, τα έχει καταφέρει αρκετά καλά ώστε να εξασφαλίσει από διάφορες πηγές ένα αξιοπρεπές ετήσιο εισόδημα. Με αυτό έχει μισθώσει κάποια άτομα που δουλεύουν για αυτή σαν σωματοφύλακες αλλά και που τη βοηθούν να φέρει σε πέρας κάποια από τις πιο δύσκολες ‘αποστολές’ της.

Η μικροκαμωμένη, αναιμική και εύθραυστη φιγούρα της δεν αφαιρεί πόντους από την ιδιαίτερα εντυπωσιακή εξωτερική της εμφάνιση. Η Zelata είναι ομολογουμένως μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα με λεπτή φιγούρα και εντυπωσιακές καμπύλες, το γνωρίζει και ξοδεύει αρκετά χρήματα και χρόνο ώστε να ενισχύσει ακόμα περισσότερο αυτή την εντύπωση.

Κάποιος που δεν τη συμπαθεί θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κακομαθημένη, ωραιοπαθή και αδίστακτη γυναίκα που χρησιμοποιεί τη διπλωματία και την εξωτερική της εμφάνιση με σκοπό να εκμεταλλευτεί τους άλλους. Η αλήθεια είναι ότι η Zelata απλώς προσπαθεί να επιβιώσει με τα όποια εφόδια της δόθηκαν, σε έναν κόσμο στον οποίο το πάνω χέρι το έχει αυτός που κραδαίνει το σπαθί και διαθέτει χρήματα και στρατό για να υποστηρίξουν τους σκοπούς και τις φιλοδοξίες του.

Τις στιγμές που θυμάται ότι είναι απλώς ένα νέο κορίτσι με πολλά προβλήματα, ότι τα χρόνια της περνούν και κάνουν το ενδεχόμενο ενός καλού γάμου ολοένα και πιο δύσκολο, αλλά και μια παλιά αγάπη που ποτέ δεν άνθισε επειδή μπήκαν στη μέση συμφέροντα και συκοφαντίες και όταν τη συνεπαίρνει η θλίψη και η νοσταλγία για την οικογένειά της και την παλιά της ζωή, η Zelata τις περνάει μόνη της, κρύβοντας τα δάκρυά της από τα μάτια των άλλων μέχρι να συνέρθει και να φορέσει ξανά το προσωπείο της φινετσάτης αυτοπεποίθησης με το οποίο αντιμετωπίζει τον κόσμο. ‘Ποτέ μην τους αφήσεις να σε δουν να λυγίζεις’ έχει γίνει το σύνθημα που προσπαθεί να θυμίζει κάθε τόσο στον πληγωμένο εγωισμό της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: