Resident Evil : Afterlife (Ελ. Υπότιτλος : Resident Evil : Τρισδιάστατη Απόδραση)

Εναλλακτικός Τίτλος : Ζόμπι, τώρα και σε 3D
Μάστορας : ο ίδιος με τα προηγούμενα, Paul Anderson
Παίχτες : η μόνη που μας νοιάζει είναι η Milla Jovovich. Πρέπει να παίζουν και κάποιοι άλλοι...
Πόσα πιάνει; 2 / 5

Ένα θα σας πω. Έχω δει την ταινία εδώ και 3 εβδομάδες και ακόμα βαριέμαι να γράψω το review. Και ναι, αυτό είναι ΠΑΝΤΑ κακό σημάδι. Γιατί; Γιατί βασικά η ταινία είναι μια τεράστια αποτυχία σε κάθε τομέα. Να πω για το σενάριο; Στην κυριολεξία είναι “ότι να'ναι”. Συνεχίζοντας από το ανεκδιήγητο σενάριο του τρίτου “Resident Evil” αλλά ταυτόχρονα προσπαθώντας να “θυμίζει” το τελευταίο παιχνίδι της σειράς και να χώσουν μέσα ότι υπόλοιπο μπορούν από το σύμπαν του Resident Evil, έχουν φτιάξει έναν άνευ προηγουμένου αχταρμά, που βασικά λειτουργεί σαν άσχετα μεταξύ τους συρραμένα κομμάτια σεναρίου. Γεμάτο με μουγγούς, αδιάφορους χαρακτήρες που δεν προσφέρουν τίποτα, και δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης πέρα από το γεγονός το ότι κάποτε βρέθηκαν σε ένα resident evil παιχνίδι ή ταινία. Και κάπου εκεί κατάφεραν να στριμώξουν αεροπλάνα του α'παγκοσμίου, κλώνους (κλόουνς;) της Milla Jovovich με psionics, τους Majini του RE 5, το τάνκερ από το Resident Evil Dead Aim, ολόκληρες σκηνές copy / paste από το RE 5, κινέζους μισθοφόρους με submachine guns και τον Albert Wesker σε... gay εκδοχή.

Ναι πω για την ηθοποιία; Απλά δεν παίζει. Αλλά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, πώς να υποκριθείς αξιοπρεπώς όταν σου δίνουν κουραδένιους διαλόγους και σενάριο; Ακόμα και η Milla Jovovich, η κατεξοχήν ατραξιόν των ταινιών, εδώ είναι πιο αδιάφορη και κουρασμένη από ποτέ. Να πω για την σκηνοθεσία; Απόλυτα διεκπαιρεωτική, αφάνταστη με ένα ψευδο-βιντεοκλιπίστικο στυλ. Το αυτό ισχύει και για την φωτογραφία που αλλάζει τουλάχιστον 3 διαφορετικά στυλ κατά τη διάρκεια της ταινίας. Και τα όσα λίγα καλά σημεία της, πνίγονται από τον χείμαρρο των εφφέ υπολογιστή, που πέραν από υπερβολικά πολλά, είναι και – παραδόξως – αρκετά χαμηλής ποιότητας, τόσο ώστε κάθε φορά να κάνουν μπαμ ότι είναι πρόσθετα και φτιαχτά στοιχεία. Κάποιες σκηνές (ειδικά η μάχη με τον executioner majini) μπορώ να φανταστώ ότι θα έδειχναν καλά σε μια τουμπανιστή 3d κινηματογραφική προβολή με τα γυαλάκια και το dolby να σε βαράει από κάθε μεριά. Αλλά στο οικιακό σου blu-ray (και ούτε καν να σχολιάσω το dvd!) το όλο οπτικό αποτέλεσμα φαντάζει τραγικά ανεπαρκές και “ντεμέκ”.

Προσπαθώ να βρω να πω κάτι καλό για την ταινία και... δυσκολεύομαι. Τα τέρατα έχουν αποδωθεί γραφικά σωστά. Και αν είσαι από τους φανατικούς με το lore των ταινιών, ακολουθεί πιστά την πλοκή του προηγούμενου, “Resident Evil Extinction”. Και... αυτά...

Splatter / Gore :
Κι όμως, ουδέν! Το αίμα πήγε περίπατο και τα όσα – ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ - gore / splatter effects επέζησαν, αφορούν αποκλειστικά τα CGI πλάσματα...

Ρεζουμέ :
Δεν είναι απλά μια κακή ταινία – είναι μια πρώην ταινία για ενήλικες, σε ευνουχισμένη βερζιόν για να μαζέψει και φράγκα από το προ-εφηβικό κοινό. Και κάτι που μονάχα το "Afterlife" καταφερε : είναι η μοναδική ταινία με ζόμπι χωρίς... ζόμπι! Καθώς τα συμπαθέστατα όσο και κινηματογραφικά πολύπαθα undead πλάσματα εδώ χρησιμοποιούνται μονάχα για ντεκόρ... Ειλικρινά, δε μπορώ να καταλάβω πώς μπόρεσαν σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια να βγουν τόσο φάουλ. Ήθελα πολύ να μου αρέσει, γούσταρα τα 2 πρώτα έργα, βλέπω ευχάριστα το τρίτο και είμαι άρρωστος με τα βιντεοπαιχνίδια της σειράς. Αλλά τούτο δω το sequel, δεν παλεύεται...