Vanishing on 7th Street (Απόλυτο Σκοτάδι)

Μάστορας : Brad Anderson

Παίχτες : Heyden Christensen, Thandie Newton, John Leguizamo

Με δυο λογάκια : 

Μυστηριώδεις διακοπές ρεύματος κατακλύζουν την Νέα Υόρκη. Κάπου μέσα στις σκιές, κάτι παραμονεύει και εξαλείφει τους ανυποψίαστους κατοίκους, μετατρέποντάς την σε λίγες μόνο μέρες σε πόλη φάντασμα. Τέσσερις επιζώντες προσπαθούν να επιβιώσουν...

Αναλυτικότερα : 

Αν μη τι άλλο, ερωτεύτηκα το πρώτο κομμάτι της ταινίας! Παρά το ότι πρωταγωνιστεί σε αυτήν ο επαχθής για μένα Heyden Christensen, ο οποίος κατέστρεψε - μεταξύ άλλων - το ρόλο του πιο εικονικού κακού στην ιστορία του κινηματογράφου (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μιλάω για τον Darth Vader) με την ερμηνεία του στις 2 τελευταίες Star Wars ταινίες. Λοιπόν, το "Vanishing..." τα σπάει... στο πρώτο μισάωρο. Ωραία σκηνοθεσία και φωτογραφία που παίζει άριστα με τις σκιές και το φως, εφέ υπολογιστή που ΔΕΝ βγάζουν μάτι και συμπαθής ερμηνεία του ακατανόμαστου, όλα αυτά συνθέτουν ένα άκρως γοητευτικό, μυστηριώδες και σκοτεινό σύνολο, που περιλαμβάνει τουλάχιστον 2 σκηνές που θα σε κάνουν να σου φύγει ο σκάτος...

... δυστυχώς όμως, παραμένει εκεί, χωρίς την παραμικρή απόπειρα να εξερευνήσει καλύτερα το σενάριό του επειδή ουσιαστικά... δεν υπάρχει σενάριο από ένα σημείο και πέρα! Η προσθήκη των υπολοίπων χαρακτήρων, δεν προσθέτει στην ταινία τίποτα άλλο, παρά γκρίνια. Το αίτιο του κακού, η φύση των σκιών που κατέκλυσαν τον κόσμο, από που / γιατί ήρθαν, τι σκατά θέλουν κλπ δεν αναφέρεται πουθενά, δεν υπαινίσσεται καν. Εντάξει, δεν είμαι Αμερικανάκι για να τα θέλω όλα μασημένα και ευκολονόητα, και Cronenberg έχω δει και από David Lynch έχω περάσει, ακόμα και τον Lars Von Trier γούσταρα για ένα φεγγάρι, τότε που έβλεπα μεταξύ άλλων κάτι γιαπωνέζικα τσοντοanime με πλοκάμια και μαθητριούλες με κοντές φουστίτσες... τέλωσπάντων! Αλλά εδώ, πέρα από όσα βλέπεις, δηλαδή πλάνα από σκιές φτιαγμένες με γραφικά υπολογιστή να κατακλύζουν τα σκηνικά και να κυνηγάνε τους ανθρώπους, δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ, ΣΤΑΛΙΑ, ΜΠΙΤ για μπιτ πράμα!

... αποκορύφωμα το εξίσου ανεξήγητο και "ξεκάρφωτο" φινάλε που δεν στέκει πουθενά και φυσικά, όπως και όλη η υπόλοιπη ταινία, αγνοεί οποιαδήποτε λογική εξήγηση και ερμηνεία. 

Πόσα πιάνει : μόνο και μόνο για την καλή ατμόσφαιρα και το εκπληκτικό πρώτο μέρος, 3 / 5. Και επειδή είμαι καλός άνθρωπος. Κατά βάθος. Αν μπορούσα κιόλας να βρω που στα κομμάτια έχω καταχωνιάσει εκείνες τις τσόντες με τα πλοκάμια...