Μάστορας : Phyllida Lloyd
Παίχτες : Meryl Strip,
Με
δυο λογάκια :
Τα έργα και οι ημέρες της σιδερένιας κυρίας της
Βρετανίας, ιδωμένα μέσα από μια πολύ ιδιαίτερη ματιά.
Αναλυτικότερα
:
Ότι
και να ακούσετε σχετικά με την ερμηνεία της Meryl Streep
σε αυτή την ταινία είναι αληθινό :
πρόκειται για την καλύτερη ερμηνεία της χρονιάς και άξιζε 100% το όσκαρ και όλα
τα βραβεία που πήρε. Αυτός είναι ίσως ο καλύτερος ρόλος της μεγάλης ηθοποιού
και σηκώνει το 100% του βάρους της ταινίας. Κατά τα άλλα, η ταινία είναι τόσο
περίεργη και αντισυμβατική στη ματιά της, που και μόνο για αυτό αξίζει να τη
δεις. Οι σκηνές με τη σχιζοφρένεια των γηρατειών της παλαι ποτέ σιδηράς κυρίας,
προκαλούν συγκίνηση και συναισθηματικό σφίξιμο. Η αφήγηση της καριέρας της γίνεται με
ιδιαίτερα αφαιρετικό, απόμακρο αλλά και αντιπροσωπευτικό τρόπο. Και – ευτυχώς –
αποφεύγει πλήρως τους διδακτισμούς, τις ηρωοποιήσεις και την υπερβολική
δραματικότητα και τη μελούρα.
Σίγουρα,
όσον αφορά το θέμα της αντικειμενικότητας, ή της πληρότητας της αφήγησης το «The Iron Lady» υπολείπεται. Δεν έχει καμία
σχέση με την τυπική βιογραφική ταινία. Μάλλον περισσότερο επικεντρώνεται σε
συγκεκριμένες περιόδους κλειδιά της διάσημης πολιτικού, όπως έρχονται στη μνήμη
της, συχνά χρησιμοποιώντας αυθεντικές σκηνές και πλάνα από δελτία ειδήσεων της
εποχής. Παρόλα αυτά, όλο αυτό το σύνολο στιγμών είναι τόσο προσεκτικά
διαλεγμένο που με κάποιο παράδοξο τρόπο λειτουργεί άψογα και δίνει στον θεατή
μια πολύ καλή εικόνα, όχι τόσο για την αξία ή μη του έργου της Margaret Thatcher – κάτι τέτοιο
εξάλλου δεν είναι το ζητούμενο της ταινίας – αλλά για το τι υπήρχε μέσα στο
κεφάλι της, για τα καλά και τα τρωτά στοιχεία του χαρακτήρα της. Το φινάλε δεν
προσφέρει κανένα έτοιμο συμπέρασμα, παρά ότι σχηματίσει ο θεατής και μπολιάζει
την εμπειρία με ένα συγκινητικό και λυπηρό συναισθηματικό φορτίο. Και αν δεν
τέλειωνε τόσο απότομα και – τρόπον τινά - «άδοξα» θα μιλούσαμε για μια πολύ
ανώτερη κινηματογραφική εμπειρία απ’ όσο το «The Iron Lady» αναμφισβήτητα ήδη είναι.
Πόσα
πιάνει; 4 / 5
2 σχόλια:
εμπιστευομαι review γιατι πολλοι το θαψαν αλλα θα το δω τελικα!
εντάξει, πολιτική ταινία, δεν υπήρχε περίπτωση να μη φάει θάψιμο, ειδικά για τόσο πρόσφατα γεγονότα κ για ένα άτομο τόσο αμφιλεγόμενο. Και βασικά, οι Άγγλοι πλέον δεν την έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη τη Thatcher, οπότε οτιδήποτε θα μπορούσε να εκληφθεί ως θετικά κείμενο προς αυτή δεν θα ελάμβανε και τις καλύτερες κριτικές. Προσωπικά ασχολήθηκα μονάχα με την κινηματογραφική αξία της ταινίας επειδή με το πολιτικό κομματι δεν είμαι πολύ εξοικειωμένος
Δημοσίευση σχολίου