Κυριακή 29 Απριλίου 2012

A Dangerous Method (Μια Επικίνδυνη Μέθοδος)

Μάστορας : David Cronenberg
Παίχτες : Viggo Mortensen, Michael Fassbender, Keira Knightley
Με Δυο Λογάκια : 
Η ιδεολογική αλλά και προσωπική ρήξη στις σχέσεις των 2 μεγαλύτερων μορφών της ψυχιατρικής, με υπόβαθρο τη σχέση με μια κοινή τους ασθενή


Αναλυτικότερα
Περίμενα με ανυπομονησία να δω το "A Dangerous Method". Πρώτα από όλα, ο Cronenberg είναι ο άνθρωπος που έχει καταφέρει κατά καιρούς να δώσει μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες, "ενοχλητικές" και παράξενες ταινίες όλων των εποχών. Σαφέστατα έχει πλέον παρέλθει η χρυσή περίοδός του, αλλά πάντα θα υπάρχει χώρος, τουλάχιστον στο δικό μου dvd για ένα νέο αρρωστημένο αριστούργημα τύπου "Existenz" & "The Brood". Δεύτερον, μου αρέσει πολύ ο Viggo Mortensen και σέβομαι και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας. Ομολογουμένως, το cast της είναι εξαιρετικό. Τρίτον, η ταινία με ενδιαφέρει καθαρά από προσωπικής αλλά και επαγγελματικής άποψης. Για όσους δεν το ξέρουν, είμαι ειδικευόμενος ψυχίατρος, αν και ακόμα δεν έχω ξεκινήσει το ειδικό κομμάτι της ειδικότητάς μου, τελείωσα πρόσφατα το 6μηνο της παθολογίας και τώρα κάνω το χρόνο της νευρολογίας, πριν ασχοληθώ αμιγώς με την ψυχιατρική. 

Οπότε, είχα πολλούς λόγους για να είμαι πριζωμένος να δω το "A Dangerous Method" και - γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε? - να είμαι θετικά προκατειλημμένος μαζί του, πολύ προτού το δω. Και αν εδώ σχεδόν τα πάντα υπαγορεύουν στη λογική μου ότι ΠΡΕΠΕΙ να μου αρέσει αυτή η ταινία, δυστυχώς η καρδιά μου διαφωνεί. Έχουμε και λέμε. Καλές ερμηνείες, ειδικά από τους Fassbender και Mortensen που δυστυχώς του παρέχεται πολύ λιγότερος χρόνος στην οθόνη από όσο του άξιζε. Εξαιρετικοί διάλογοι , φωτογραφία και αναπαράσταση της εποχής. Αν μη τι άλλο, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο φιλμ από κάθε τεχνική άποψη...

... όμως κάπου πάσχει. Η περί ου ο λόγος "Επικίνδυνη Μέθοδος" ποτέ δεν βγαίνει στο προσκήνιο, ποτέ δεν βλέπουμε την ψυχοθεραπεία, την θεραπευτική προσέγγιση που ακολούθησε ο Carl Jung με την περιβόητη ασθενή του. Απλά η ταινία κάνει fast forward στο μέλλον και μας πληροφορεί ότι η κυρία έγινε - λέμε τώρα - καλά. Το αυτό ισχύει και με την ιδεολογική και προσωπική ρήξη στις σχέσεις των Jung & Freud που ποτέ δεν επεξηγείται επακριβώς, πέρα από κάποιες γενικότητες και μέσα από περιορισμένες αναγνώσεις αποσπασμάτων της αλληλογραφία τους. Ο γυναικείος χαρακτήρας που υποτίθεται ότι υπήρξε ο καταλύτης σε όλες τις εξελίξεις της ταινίας, από ένα σημείο και μετά απλώς ξεχνιέται, για να επανέλθει με τελείως πρόχειρο και αρπακολλατζίδικο τρόπο στο φινάλε για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα... και βασικά, δεν προσφέρεται κανενός είδους ουσιαστική πληροφόρηση σε κάποιον που δεν ξέρει ήδη, για το ποιοι ήταν βασικά οι χαρακτήρες των Jung & Freud και τι ήταν αυτό που έκανε το έργο τους τόσο σημαντικό και ξεχωριστό. 

... γενικά, η ταινία ήταν στην αφήγηση και την πλοκή της απογοητευτικά "λίγη" και - για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους - βαρετή. Φυσικά για όλα φταίει το σενάριο, που αντί να εστιάσει στο αντικείμενο του τίτλου του, αναλώνεται στο να ξετυλίξει μια αδιάφορη - αν και κάπως αντισυμβατική - ερωτική ιστορία εποχής και δεν ρισκάρει να δοκιμαστεί στα δύσκολα και να εξερευνήσει το αν μη τι άλλο πλούσιο υλικό που είχε στη διάθεσή του...

Πόσα Πιάνει; 2,5 / 5  

Δεν υπάρχουν σχόλια: