The Way Back

Μάστορας : Peter Weir

Παίχτες : Jim Sturgess, Ed Harris & Colin Farrell

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5

Με δυό λογάκια :

Η αληθινή ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που δραπέτευσαν από τα γκούλαγκ της Σιβηρίας και περπάτησαν 6500 χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στην Ινδία και την ελευθερία.

Αναλυτικότερα :

Εντάξει, μπορεί το όνομα του Peter Weir να μη λέει στους περισσότερους από εσάς και πολλά πράματα. Δε σας αδικώ. Πάντως, όσοι ξέρουν, γνωρίζουν ότι κάθε καινούρια του δουλειά είναι σημαντικό γεγονός. Και ότι όλες οι ταινίες που έχει προσφέρει είναι το λιγότερο άρτιες και αξιοπρεπέστατες. Από τις πιο γνωστές δουλειές του κυρίου είναι τα “Witness” και το θρυλικό “Dead Poets Society”(Ελληνιστί "Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών"). Επίσης τα “Year of Living Dangerously” και “The Last Wave”. Το “The Way Back” σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολό του έργο. Μια επική, τόσο σε scope, όσο και σε διάρκεια (δυο ώρες και ένα τέταρτο) road movie που ξεκινά από τα σοβιετικά γκούλαγκ, περνάει στην έρημο, σκαρφαλώνει πάνω στα Ιμαλάια, φτάνει στο Θιβέτ και καταλήγει στους πράσινους λόφους της Ινδίας. Είναι ένα αργό – ενίοτε κινδυνεύει να χαρακτηριστεί βαρετό – λυρικό, μινιμαλιστικό στους διαλόγους και τα συναισθήματα, βάναυσο, επιβλητικό και συνάμα πανέμορφο ταξίδι.

Το σενάριο βασίζεται στην αληθινή ιστορία, όπως τη διηγήθηκε στο βιβλίο του “The Long Walk” ο Πολωνός αξιωματούχος που κατάφερε και επιβίωσε της διαδικασίας. Η ταινία διαθέτει άψογη σκηνοθεσία και φωτογραφία και καταπληκτικές ερμηνείες. Ο Ed Harris είναι όπως πάντα πολύ καλός. Απρόσμενα καλός είναι και ο - αγνώριστος για τις ανάγκες του ρόλου του – Colin Farrell σαν Ρώσος μαχαιροβγάλτης. Η μοναδική μου ένσταση είναι το σενάριο που αφήνει υπερβολικά πολλά σημεία άγνωστα ή ανεξήγητα (ο λόγος που ο πρωταγωνιστής δεν φυλακίστηκε in the first place δεν στέκει καν λογικά) όπως και η ελλιπής ανάπτυξη των χαρακτήρων – πέρα από τους 3 πρωταγωνιστικούς βασικά δε μαθαίνουμε τίποτα άλλο σχετικά με τους υπόλοιπους, λες και τόσους μήνες στο δρόμο δεν μίλησαν μεταξύ τους ποτέ. Τέλος, απαράδεκτος είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν την αναχώρηση του Ed Harris, λες και απλά τον ξέχασαν πίσω. Αυτό βέβαια μπορεί και να οφείλεται στο ψαλίδι του μοντάζ. Αλλά όπως και να έχει, το “The Way Back” παρά τα ελαττωματάκια του είναι μια πολύ ιδιαίτερη και προσεγμένη ταινία.