Μάστορας : Wes Craven
Παίχτες : Max Thieriot, John Magaro and Denzel Whitaker
Πόσα πιάνει; μέχρι να καταλάβεις ότι σε δουλεύουν ψιλό γαζί 3,5 / 5. μετά... φάε σπόρια να σου φύγει η στεναχώρια!
Με δυό λογάκια :
Ένας κατά συρροήν δολοφόνος επιστρέφει σε μια μικρή πόλη για να καταδιώξει τα 7 παιδιά του γεννήθηκαν τη στιγμή του... θανάτου του.
Αναλυτικότερα :
Μισό να το καταλάβω. Δηλαδή ο σφαγέας του Riverton επιστρέφει στην 16η επέτειο του (υποτιθέμενου) θανάτου του για να σφάξει τα 7 παιδιά που γεννήθηκαν τη στιγμή που πέθανε (ΑΝ πέθανε, επειδή παίζει και μυστήριο σχετικά με αυτό). Γιατί; επειδή οι... 7 προσωπικότητές του ΜΑΛΛΟΝ έχουν μπει στο καθένα από αυτά. Αλλά, είπαμε, όλα αυτά ΑΝ έχει πεθάνει. Γιατί άμα δε έχει, ε τι σκατά; και γενικά, οι 7 προσωπικότητες που μπουκάρισαν (ΑΝ μπουκάρισαν) μέσα στα βλαμμένα, γούστο τους και καπέλο τους! Τι του φταίξανε; αυτά και άλλα τόσα παράλογα και ανεξήγητα συμβαίνουν στην τελευταία ταινία του Wes Craven. Μετά από ένα δυνατό πρόλογο που θυμίζει τις παλιές καλές εποχές του σκηνοθέτη, όλα μεταπίπτουν σε ρυθμούς... slow motion. Με ξεθωριασμένη φωτογραφία, περιορισμένη παραγωγή (αυτό το σχολείο δεν πρέπει να είχε πάνω από... 15 μαθητές!) και γενικά, εφηβική αισθητική και διαλόγους. Δίχως αληθινό suspense, με “στεγνές” αναίμακτες σκηνές θανάτου και απανωτά σεναριακά κενά και αντιφατικά σημεία, το “My Soul to Take” παρόλα αυτά καταφέρνει να σε ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ ότι κάτι καλό παίζει με αυτό. Επειδή μπαίνεις στη διαδικασία να στίψεις το μυαλό σου να βγάλει την άκρια μέσα στο όλο μπάχαλο. Μέχρι να καταλάβεις ότι δε φταις εσύ που δε βρίσκεις νόημα. Φταίει το ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ νόημα.
Βασικά, είναι ένα συνοθύλευμα από άσχετες μεταξύ τους ιδέες (οι περισσότερες από αυτές είναι επιπλέον ανολοκλήρωτες ή μισο-συνειδητοποιημένες) που τις σύρραψαν όλες μαζί με το ζόρι. Από την υποτιθέμενη εκδίκηση που ζητά ο δολοφόνος (γιατί άραγε;) μέχρι το συμβολισμό με τον κόνδορα που δεν κολλάει πουθενά. Για να μην πιάσω καν τα φιλοσοφικά. Μιλάμε για πολλαπλές προσωπικότητες, για possession από κάποιο πνεύμα ή απλά για έναν φρενοβλαβή; Μάλλον τίποτα συγκεκριμένο, αλλά και ολίγη από... όλα αυτά! τόσο καλά. Προσπαθούν να ξεχωρίσουν οι ερμηνείες των Max Thieriot and John Magaro που ομολογουμένως τους άξιζε ένα πολύ καλύτερο σενάριο για να εκφραστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου