Paranormal Activity 2

Μάστορας : Tod Williams
Παίχτες : Katie Featherston, Micah Sloat & Ephraim
Πόσα πιάνει; 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Ένα ζευγάρι, με τα παιδιά τους μετακομίζουν σε ένα καινούριο σπίτι. Σύντομα, αρχίζουν να βιώνουν ανησυχητικά φαινόμενα – μεταξύ των οποίων μια διάρρηξη χωρίς φαινομενικό κίνητρο - που τους ωθουν να... σπείρουν όλους τους χώρους του σπιτιού με κάμερες ασφαλείας. Όμως, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο και αρχίζουν να πείθονται όλο και πιο πολύ ότι τα ανεξήγητα φαινόμενα που τους ταλαιπωρούν μπορεί να οφείλονται στην ύπαρξη ενός κακόβουλου πνευματος.

Αναλυτικότερα :
Το πρώτο “Paranormal Activity” ήταν μια σφόδρα υπερεκτημημένη ταινία. Εντάξει, δεν ήταν και τόσο κακό όσο ισχυρίζονται οι πολέμιοί του, αλλά σαφέστατα δεν ήταν και η ταινιάρα. Ή το αγαπάς, ή το μισείς. Προσωπικά με είχε αφήσει αδιάφορο, για αυτό και του έβαλα μια... αδιάφορη βαθμολογία (2,5 / 5) στο αντίστοιχο review. Στο δια ταύτα. Κατά κανόνα, τα sequel γίνονται για την εξτρά κονόμα. Και κατά κανόνα είναι κατώτερα του ορίτζιναλ. Συνεπώς, μαζί με το δισκάκι του “Paranormal Activity 2” είχα υπό μάλλης και τα... γάντια του μποξ και ψυχολογικά ετοιμαζόμουν να το κοπανήσω αλύπητα στην κριτική. Χαίρομαι πολύ που οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν. Αυτό το... τύπου sequel /prequel σηματοδοτείται από αλλαγή σκηνοθέτη. Και πολύ καλά κάνει. Ποιοτική σκηνοθεσία, πολύ καλές και απρόσμενα φυσικές ερμηνείες και το έξυπνο σεναριακά τέχνασμα των πολλών καμερών ασφαλείας – που συνεπάγονται πολλά και ποικίλα πλάνα – δίνουν στο “Paranormal Activity 2” ένα σαφέστατο ποιοτικό ατού, καθώς το κάνουν να μοιάζει πολύ περισσότερο με “αληθινή” ταινία σε σχέση με τον προκάτοχό του.

Επιπλέον, αν γούσταρες το πρωτότυπο, αυτή εδώ η ταινία πολύ απλά φτιάχτηκε για σένα. Το δεύτερο μέρος χτίζει πάνω στις βάσεις του πρώτου, εμπλουτίζοντας το ισχνό σενάριο που είχε με μια απλή μεν, αλλά μεστή και πιασάρικη ιστορία. Επιπλέον η όλη φάση sequel / prequel – πρακτικά το δεύτερο μέρος απαρτίζεται από όσα συνέβησαν ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ το πρώτο – είναι αρκετά πρωτότυπη και ιντριγκαδόρικη προκειμένου να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Για κακή του τύχη, σχεδόν το 90% της ταινίας, αναλώνεται προκειμένου να “χτίσει” κλίμα αγωνίας και suspense για το μεγάλο φινάλε. Πράγμα που κανονικά θα ήταν πολύ θετικό και φανερώνει αν μη τι άλλο καλές προθέσεις. Αλλά εδώ, η σκηνοθεσία απλά “δεν το έχει” και πέφτει θύμα των περιορισμένων δυνατοτήτων της, που παρόλα αυτά δίνουν ένα αξιόπρεπές (αλλά όχι τόσο καλό) τελευταίο μέρος που σχεδόν θυμίζει (ειδικά στις σκηνές στο υπόγειο του σπιτιού) και λιγάκι από “REC”. Αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, βλέπουμε επί μιάμιση ώρα ατέλειωτα επαναλαμβανόμενα πλάνα του σπιτιού (νομίζω ότι το σπίτι αυτό πλέον το γνωρίζω περισσότερο και από... το δικό μου σπίτι!) στα οποία δε συμβαίνει (συνήθως) τίποτα.

Τέλος, οι εγγενείς αδυναμίες των “Paranormal Activity” σαφέστατα παραμένουν, παρά το ότι το δεύτερο μέρος είναι σαφέστατα πιο σενιαρισμένο και κινηματογραφικό. Κοινώς, η συνταγή με τις ταινίες τύπου ντοκυμαντέρ έχει μπαγιατέψει εδώ και 15 χρόνια από τότε δηλαδή που προβλήθηκε το 'The Blair Witch Project'. Εν ολίγοις, αν σου άρεσε το πρώτο μέρος, θα σου αρέσει και αυτό εδώ το sequel. Αν δε σου άρεσε, το πιθανότερο είναι να μην ασχοληθείς ούτε και με αυτό. Είναι καλύτερο από το πρώτο, αλλά μοιραία χάνει το στοιχείο του αιφνιδιασμού που το είχε κάνει να σημειώσει τόση επιτυχία.