Session # 28 – ένα απόσπασμα...

(Όταν ο Dungeon Master την ακούει με Lovecraft, δίνει σε ένα κλασικό D&D campaign, απόχρωση Call of Cthulhu και στέλνει τους παίκτες του για τσάι...)

(στα υπόγεια της Spire of Long Shadows, μπαίνοντας στα διαμερίσματα του αρχιτέκτονα της Age of Worms, οι παίκτες βιώνουν άλλο ένα όραμα) ...Το δωμάτιο χάνεται από τα μάτια σας. Όλος ο κόσμος μοιάζει να εξαφανίζεται, να συστέλλεται μέσα σε έναν ορυμαγδό από αλλεπάλληλες όψεις, παράλογα γεωμετρικά σχήματα και χρώματα που δεν ανήκουν σε κανένα γνωστό χρωματικό φάσμα. Για κάποιο άγνωστο λόγο, απλά γνωρίζετε ότι η συνείδηση έχει αποσπαστεί από το σώμα σας και ταξιδεύει με ταχύτατα φωτός σε άλλους κόσμους και χωροχρονικές συνέχειες. Και όχι μόνο αυτό : βρίσκεστε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ σε πολλούς διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Βλέπετε τους εαυτούς σας, τους φίλους και τους εχθρούς που κάνατε, όλα τα πλάσματα του κόσμου ταυτόχρονα, σε όλες τις φάσεις της ύπαρξής τους. Από τη γέννηση και ακόμα πιο πριν, μέχρι τα βαθιά γεράματα, το θάνατο και την αποσύνθεση...

Βλέπετε τον κόσμο αυτόν και πολλούς άλλους να γεννιούνται, να γερνούν, τους ήλιους τους σταδιακά να να σβήνουν και μετά να καταστρέφονται. Και ξαφνικά, έτσι όπως αποσυντέθηκε η αντίληψή σας, επανασυντίθεται ξανά και αντικρίζετε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο...

... εξωγήινοι άνεμοι σαρώνουν ένα τοπίο που ποτέ σας πριν δεν είδατε κι ούτε που πρόκειται να ξαναδείτε ποτέ σας. Τρια διαφορετικά φεγγάρια δορυφόροι φωτίζουν με παράλογους, αγχωτικούς φοσφωρισμούς το τοπίο. Άγνωστοι, πρωτόγνωροι αστερισμοί κυριαρχούν στον ουρανό. Κομίτες περνούν με τις φλεγόμενες ουρές τους πάνω από τα κεφάλια σας. Η πόλη που απλώνεται στα πόδια σας είναι αχανής και απαρτίζεται από πανύψηλα, παράδοξα κτήρια. Χτισμένα σε απίθανες γωνίες και με παράλογες μη Ευκλίδειες γεωμετρίες, είναι τιτάνια κτίσματα που αψηφούν τη βατύτητα και υψώνονται στον ουρανό. Στολίζονται από παράξενα μπαλκόνια, παράθυρα και μιναρέδες και μεταξύ τους ενώνονται με υπέργειες γέφυρες. Άλλα από αυτά θυμίζουν κλιμακωτές πυραμίδες και άλλα είνα εμφανώς ναοί σε απόκοσμους, αποτρόπαιους θεούς όπως αναμφισβήτητα μαρτυρούν τα βλοσυρά αγάλματα και τα γλυπτά που κοσμούν τις προσόψεις τους.

Το τοπίο είναι κάθε άλλο παρά έρημο ή στερημένο ζωής. Πλάσματα πλάσματα πετάνε, έρπονται, αιωρούνται σε αυτό. Προσπαθείτε να συγκρατήσετε μια πνευματική εικόνα, μια ανάμνηση από το παρουσιαστικό των πλασμάτων αυτών και διαπιστώνετε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Αντί μιας συγκεκριμένης εικόνας, αποτυπώνεται στο μυαλό σας μια συνεχώς εναλασσόμενη σειρά από μορφές. Ερπετοειδή, παράξενα οστρακόδερμα, γιγάντια έντομα, ανθρωποειδείς φιγούρες... μέχρι που συνειδητοποιείτε την αλήθεια. Τα παράξενα αυτά πλάσματα είναι, υπήρξαν και θα είναι όλες αυτές οι ετερόκλητες μορφές – και ακόμα περισσότερες – σε διαφορετικές όμως χρονικές περιόδους ανά τους ατέλειωτους αιώνες. Και αυτό επειδή η αληθινή τους φύση έχει προ πολλού παρέλθει των περιορισμών της σάρκας και έχει ανέλθει στο ανώτερο επίπεδο μιας ασώματης συνείδησης που μπορεί να ταξιδεύει στο χωροχρόνο, παρατηρώντας, μαθαίνοντας και καταγράφοντας άλλους κόσμους και εποχές. Επιπλέον, έχουν την ικανότητα να καταλαμβάνουν τα σώματα των κυρίαρχων μορφών ζωής του κάθε κόσμου και να αναμειγνύονται με αυτές, συνομοτώντας, ελέγχοντας και τροχοδρομώντας γεγονότα και καταστάσεις κρυμμένοι στα παρασκήνια προκειμένου να επιτεύξουν τέτοιες χωροχρονικές συγκυρίες που να εξυπηρετούν τους στόχους και τα σχέδιά τους.

Η όψη του σακατεμένου εξωγήινου πλανήτη που απλώνεται στα πόδια σας, των σβησμένων ήλιων και των φεγγαριών που τρεμοπαίζουν ασθμαίνοντας στο τελευταίο τους φεγγοβόλημα, σας προσφέρει κατανόηση στην εσώτερη αλήθεια του σκοπού αυτής της πανάρχαιας φυλής. Ο πλανήτης τους πεθαίνει – ο πλανήτης τους έχει ΗΔΗ πεθάνει – εδώ και αιώνες αμέτρητους. Παρά την υπέρτατη νοημοσύνη, την αξεπέραστη στο σύμπαν τεχνολογία τους και την άνευ προηγουμένου γνώση της μαγείας και της εφαρμογής των αληθινών νόμων που διέπουν την Δημιουργία, εντούτοις δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν την καταστροφή του κόσμου και του συνόλου της φυλής τους. Και όταν το Τέλος ήλθε, τους παρέσυρε όλους στη λήθη, σβήνοντας τον πολιτισμό και τα επιτεύματά τους από κάθε Ιστορία. Μονάχα ελάχιστοι επιστήμονες εκείνης της σπουδαίας φυλής επιβίωσαν της καταστροφής και υιοθετώντας την όψη άλλων κάθε φορά πλασμάτων συνεχίζουν να ταξιδεύουν στο χρόνο και στις διαστάσεις προσπαθώντας να βρουν τον τρόπο να ανατρέψουν το χωροχρονικό συμβάν που εξάλειψε τον κόσμο τους ή να βρουν έναν άλλο κόσμο ο οποίος αν προετοιμαστεί σωστά θα γίνει καταλληλος για εποίκιση και κυριαρχία από τα εναπομείναντα μέλη της φυλής τους...

... με αυτή την τελευταία σκέψη νιώθετε ξανά το νου σας να επιστρέφει στο σώμα σας. Το δωμάτιο με την εξωγήινη διαμόρφωση, κάτω από την πυραμίδα όπου ο Kyuss αποθεώθηκε, γίνεται ξανά ορατό. Μέσα σας, τηλεπαθητικά μια φωνή προστάζει... “... ανακαλύψαμε μια θαυμαστή ράτσα όντων που ζουν σε απόκρυφα μέρη κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη σας. Η μοναδική τους φυσιολογία τα καθιστά τελείως ανεπηρέαστα από τις επιδράσεις των υπηρετών του Kyuss. Και αυτό ήταν πάντα το ζητούμενο, ο εντοπισμός ενός ξενιστή που θα είναι απόλυτα άφθαρτος στο σκουλήκι, το πρωταρχικό σκουλήκι στο οποίο Εκείνος βάσισε την αυτοκρατορία, τη δημιουργία των απέθαντων πλασμάτων και τη θεοποίησή του. Επειδή το πρωταρχικό σκουλήκι είναι δική μας ανακάλυψη και δώρο σε Εκείνον προκειμένου εν αγνοία του να προετοιμάσει κατάλληλα τον κόσμο να δεχτεί την έλευσή μας...”

... στο βάθος του σκοτεινιασμένου δωματίου ξεπροβάλλει ο μοναδικός του κάτοικος... (η συνέχεια επί του gaming table...)