3D Session!

Ένα session με έναν πρωτάρη DM μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από χαμένος χρόνος, τουλάχιστον όσον αφορά έμπειρους παίκτες που καλώς ή κακώς έχουν μετρήσει πολύ περισσότερα χιλιόμετρα από τον επίδοξο νεοφώτιστο Dungeon Master. Όπως λέει και το ρητό “Καμία προσπάθεια, όσο αποτυχημένη και να είναι δεν είναι παντελώς άχρηστη. Μπορεί πάντα να χρησιμοποιηθεί σαν... παράδειγμα προς αποφυγή!” Κάπως έτσι, βρεθήκαμε την περασμένη εβδομάδα στο σπίτι του 3D Man για να παίξουμε Dungeons & Dragons, one shot session. Εγώ (γριά πουτάνα που ξυρίζει τα πόδια της!), ο Volrath (που έχει επίσης πολύχρονη εμπειρία), η Σοφία (που πλέον την εμπειρία της δεν τη λες και ευκαταφρόνητη) και η Δήμητρα, η 3D σύζυγος που έπαιζε για πρώτη φορά.

Ήταν η παρθενική εμφάνιση του 3D σαν Dungeon Master. Είχε ξαναπαίξει σαν παίκτης, κάποιες λίγες φορές στο παρελθόν υπό τη δική μου εποπτεία και υπό του Volrath, παίζει και τώρα σε ένα χαλαρό campaign ανά 15ήμερο, αλλά μέχρι εκεί. Έχουμε φτιάξει λοιπόν από πριν τους εξής χαρακτήρες :

Εγώ = Gord, human rogue
Σοφία = elf wizard
Volrath = human ranger
Δήμητρα = human druid

Σαν έναν επιπλέον επιβαρυντικό παράγοντα στο ήδη... μουδιασμένο (λόγω απειρίας του DM) κλίμα, η περιπέτεια που παίζαμε μας (σε μένα και τον Volrath) ήταν ήδη γνωστή. Ήταν το “A Dark and Stormy Knight” που μπορείς να το βρεις ακόμα στο download section της ιστοσελίδας της Wizards of the Coast. Οπότε, εν ολίγοις, η όλη φάση στα μάτια μας φάνταζε σαν κάτι χωρίς κανένα νόημα, που δεχτήκαμε να το κάνουμε καθαρά για χατήρι του φίλου μας που έκανε την πρώτη του προσπάθεια και είχε ανάγκη όση υποστήριξη αλλά και συμβουλές θα μπορούσε να αντλήσει. Αυτό που δεν λάβαμε υπόψη είναι η σοφία του ρητού που προανέφερα. Επειδή, αφενός ο 3D Man πήρε το βάπτισμα του πυρός και συνεπώς πολύτιμη εμπειρία. Αφετέρου, όλα τα (αναπόφευκτα) λάθη, οι κοτσάνες και τα παράλογα που προέκυψαν, μας θύμισαν τα αντίστοιχα δικά μας “μαργαριτάρια” όταν πρωτοξεκινούσαμε και μαθαίναμε το παιχνίδι (και που ενίοτε ακόμα κάνουμε!) Ήταν ένα μίνι ταξίδι στο χρόνο, πίσω στις αναμνήσεις τις παιδικής μας ηλικίας και των πρώτων μας sessions...

... και τρίτον και μακρύτερο, ρίξαμε το γέλιο της αρκούδας! Κάτι η όλη ιλαρότητα της κατάστασης, κάτι που βρισκόμασταν ξανά όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι μετά από τόσα χρόνια, λίγο εγώ, λίγο εσύ, λίγο και η κακιά στιγμή, μας αξίωσαν να φτάσουμε δυσθεώρητα επίπεδα απενοχοποιημένης απάλευτης χαζομάρας! Ακολουθούν κάποιες από τις χαρακτηριστικότερες (και γελοιότερες) ατάκες και φάσεις που έλαβαν χώρα :

...σε έναν έρημο δρόμο, ο DM αποφασίζει να ρίξει στο νεοσύστατο party μας μια ομάδα απαρτιζόμενη από 1 hobgoblin & 2 orcs...
DM – μιμούμενος το hobgoblin : “Εσείς! Σταματήστε για να σας αφήσουμε να περάσετε!”
rogue : “Άμα σταματήσουμε, πώς θα περάσουμε, αφού θα είμαστε σταματημένοι;...”

... αργότερα (αφού στείλαμε τους κακούς για τσάι σε 1,5 γύρο) πλησιάζοντας στο μέρος που βρίσκεται το έρημο οχηρό...
DM (περιγράφοντας) : “...ξαφνικά βλέπετε κάτι να προεξέχει στα... 40 χιλιόμετρα!!!”

... λίγο πιο μετά, ακόμα πλησιάζουμε το λόφο στον οποίο είναι το οχυρό, μετά από ένα σύντομο διάλειμα για φαγητό...
DM : “… καθώς κάθεστε και τρώτε, καταλαβαίνετε ότι αυτό που βλέπατε πιο πριν να προεξέχει ότι είναι λόφος...”
rogue : “… δηλαδή έπρεπε να φάμε πρώτα για να καταλάβουμε πως είναι λόφος!”

... έχοντας φτάσει στην είσοδο του φρουρίου. Είναι σφραγισμένη και από την κάτω γωνία της νερό τρέχει, σαν από λούκι από μέσα προς τα έξω, περνώντας μέσα από μια μικρή τρύπα...
ranger : “… δε μπορούμε να βάλουμε μέσα στην τρύπα τον αετό (το pet της druid μας) να ρίξει μια ματιά;”
DM : “η τρύπα είναι χαμηλά...”
ranger : “ε, δε μπορεί να περπατήσει ο αετός;”
DM, προφανώς ξαφνιασμένος : “... όχι!”
Rogue : “ε, δεν καταλαβαίνεις ρε κεφτέ; (με φωνή όπως ο... Τσάκωνας στην “Μεγάλη Απόφραξη”) ΜΟΝΟ ΠΕΤΑΕΙ Ο ΑΕΤΟΣ!!!”
... το session για τα επόμενα 15 λεπτά ήταν αδύνατο να συνεχιστεί από τα γέλια και τις χαζομάρες που πετούσαμε...

... ακόμα πιο μετά. Ο DM βλέποντας ότι δε σοβαρευόμαστε με τίποτα, αποφασίζει να κάνει την πόρτα (με την επίμαχη τρύπα) να ... καταρρεύσει πάνω στους χαζούς, ανάξιους χαρακτήρες μας!
DM, αφού μας έχει ανακοινώσει ότι η πόρτα πέφτει, σταματάει για λίγο για να ανατρέξει στις σημειώσεις του “... λοιπόν... είπαμε η πόρτα πέφτει ε;”
ranger : “... εμάς ρωτάς;”

… η πόρτα έπεσε, ένα σμήνος από αρουραίους βγήκε από το άνοιγμα, το οποίο ηρωικά το ξεπαστρέψαμε. Αλλά ο ranger του party έχει ακόμα το παράπονο
“... ρε μαλάκα, έχω handle animal! Μήπως να το χρησιμοποιήσω για να μάθω τον αετό να... περπατάει;...”

Πιο μετά. Μέσα στο σκοτεινό οχυρό, ενώ ο rogue πάει να ανοίξει μια πόρτα, παίζει ταυτόχρονα με τα νεύρα του DM...
DM : “...δοκιμάζεις την πόρτα και αυτή ανοίγει...”
rogue : “… ανοίγει προς τα μέσα η πόρτα ή προς τα έξω;”
DM : (σκέφτεται) “... ανοίγει προς τα μέσα...”
rogue : “... ανοίγει προς τα μέσα από τη δικιά μας μεριά, ή προς τα μέσα από τη δικιά τους μεριά;...”
DM : (προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του) “... η κλειδαριά είναι προς τα ΔΕΞΙΑ...”
rogue : “... προς τα δεξιά όπως μπαίνεις ή προς τα δεξιά όπως βγαίνεις;;;”

… πολεμώντας goblins σε έναν σκοτεινό διάδρομο...
wizard : (προφανώς κάνοντας metagame thinking) “... καλά τώρα, τα goblins βλέπουνε;”
rogue : “Κοίτα. Άμα τα δεις και φοράνε μαύρα γυαλιά και να κουβαλάνε ακορντεόν, ε, μάλλον δε βλέπουνε!”
… αυτή η ατάκα έμελλε να στοιχειώσει το session μέχρι το τέλος του, όντας αφορμή για πάσης φύσεως γελοιότητα όπως :

wizard : (κοιτώντας τα φύλλα χαρακτήρων των υπολοίπων μας) “α, έχουν 80 gp!”
druid : “Ποιοί; Τα goblin;”
wizard : “Όχι! Εμείς!”
ranger : “...προφανώς βγάζουνε πολλά από το ακορντεόν...”

… ή ...
druid : “κάνω επίθεση στο goblin!”
DM : “Ποιό από όλα;”
ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ : “...αυτό με το ακορντεόν!”

... ή ...
ranger : “... εγώ κάνω loot αυτό με το ακορντεόν!”

... ή ...
DM : “... βρίσκετε 2 studded leather πανοπλίες και... (ψάχνοντας στις σημειώσεις του)...”
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ : “... και ένα ακορντεόν!...”

... ή ...
DM : “... η γιγάντια αράχνη στέκεται μπροστά σου και σου παίζει...” (σημείωση : η Χιώτικη έκφραση “σου παίζω μια...” θα πει “σε χτυπάω”)
ranger, διακόπτωντάς τον : “... μαντολίνο!”
ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ : “...όχι ρε, ακορντεόν!”

DM : (περιγράφοντας) “... το ζόμπι σας επιτίθεται! Κρατάει... (κοιτώντας τα stats) ... ένα morning star... μια light wooden shield... και ένα shortshord...!!!”

DM : (περιγράφοντας) “...το πλάσμα σηκώνεται από τον τάφο και σας λέει...” (ψάχνει τις σημειώσεις του)
DM : “... σας λέει...” (εξακολουθώντας να ψάχνει στις σημειώσεις του...)
DM : “... σας λέει...” (επιτέλους το βρίσκει! Στο σενάριο, το πλάσμα είναι ένα mindless zombie και φυσικά δεν κάθεται να μιλήσει με τους χαρακτήρες!)
DM, φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη : “ΜΟΥΑΡΓΚΧΧΧΧΧΧ!!!”
rogue : “ε, πέστο για! Έτσι εξηγούνται όλα!!!”