The Road (Ο Δρόμος)

Μάστορας : John Hillcoat
Παίχτες : Viggo Mortensen, Charlise Theron, Robert Duvall, Kodi Smit-McPhee, Guy Pearce
Πόσα πιάνει; 4,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, ένας πατέρας με το παιδί του ταξιδεύουν προσπαθώντας να φτάσουν στο δικό τους προορισμό... όμως ο δρόμος είναι μακρύς και κρύβει απώδυνα μαθήματα, κινδύνους και εκπλήξεις για όλους...

Αναλυτικότερα :
Από το πουθενά ήρθε αυτό το μικρό έπος. Με αμεληταία προώθηση, σχετικά μικρή παραγωγή, απουσία εφφέ, εξαιρετικά μειωμένο cast (απαρτιζόμενο βασικά από... 2 άτομα) ελάχιστους διαλόγους και κορυφαίους ηθοποιούς σε λίγους και εξαιρετικά μικρούς (αλλά εξόχως καίριους) ρόλους, ένα πράγμα μονάχα μπορεί να ειπωθεί για το “The Road” : είναι ίσως η σημαντικότερη ταινία που μπορείς να δεις φέτος και σίγουρα μέσα στος 5 καλύτερες του 2010. Δεν είναι τυχαίο ότι βασιζεται στο ομώνυμο αριστουργηματικό βιβλίο. Και πρακτικά, σενάριο δε γράφτηκε. Το σενάριό του είναι απλά οι σελίδες του πρωτότυπου βιβλίου. Και πολύ καλά κάνει.

Συνήθως, ακούγοντας τον όρο μετα-αποκαλυπτικό, τείνουμε να σκεφτόμαστε “Mad Max”. Καμιά σχέση. Το “The Road” είναι μια καθαρά δραματική ταινία. Φλερτάροντας με την φαντασία, όσον αφορά το δυσοίωνο εναλλακτικό μέλλον, βλέπει τα πράγματα από μια καθαρά ανθρώπινη σκοπιά. Την πλέον ρεαλιστική σκοπιά. Ο πρωταγωνιστής δεν είναι ήρωας. Είναι απλά ένας κοινός άνθρωπος που προσπαθεί να την παλέψει, να εξασφαλίσει καθημερινά τροφή, να μην καταρρεύσει σε έναν εξαθλιωμένο, εχθρικό κόσμο. Και απλά προσπαθεί να πάει το παιδί του όσο πιο νότια και παραθαλλάσια μπορεί, για να του εξασφαλίσει κάπως πιο ευνοϊκές κλιματολογικές συνθήκες. Κάνει λάθη, παρασύρεται, ενίοτε γίνεται παρανοϊκός, τυφλά αφοσιωμένος στη μοναδική του προτεραιότητα : την αγάπη που τρέφει για το παιδί του.

Μια προειδοποίηση : δεν είναι για όλους. Το θέμα του είναι βαθιά θλιβερό και καταθληπτικό. Είναι μια βαριά, δύσπεπτη ταινία. Σίγουρα δε μπορείς να τη δεις τρώγοντας πιτόγυρα η σε φάση βαριεστημένου κωλοβαρέματος στον καναπε. Και που είσαι, έχε καλού καλού κοντά σου και κανένα χαρτομάντηλό. Όχι, δεν είναι μελούρα. Αλλά οι ερμηνείες είναι τόσο συγκλονιστικές και η ατμόσφαιρα τόσο βαθιά και υποβλητική, που παίζει σοβαρά και να σου χρειαστεί. Αποκάλυψη ο Viggo Mortensen, στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας του. Σηκώνει ολοκληρωτικά και άκρως επάξια την ταινία στους ώμους του και αποδεικνύει (μαζί με τις ερμηνείες του στα “Good” & “Eastern Promises”) το πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι. Εδώ είναι αγνώριστος, όντας άπλυτος, με τραχιά γενειάδα και αδυνατισμένος σε βαθμό λιμοκτονίας προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου. Θα είναι πραγματικά άδικο αν αυτή η ερμηνεία δε βραβευτεί στα επόμενα Oscar.

Το άριστο σύνολο συμπληρώνουν τα επιβλητικά σκηνικά που αποτελούν όλα φυσικές τοποθεσίες, ψηφιακά “πειραγμένες” ώστε να αποδόσουν το ζοφερό κλίμα του τέλους του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Κάθε σκηνή της ταινίας, μοιάζει να έχει σαν υπόβαθρο ένα μακάβριο, σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής. Ένα τεραστίων διαστάσεων μακάβριο έργο τέχνης. Οι συμπληρωματικοί ρόλοι είναι επίσης άψογοι και συνεισφέρουν καίρια στο να κάνουν την ιστορία και την απεικόνιση του κόσμου πιο ολοκληρωμένη. Και έχει τουλάχιστον μια σκηνή που συγκαταλέγεται στις πλέον ανατριχιαστικές που έχεις δει ποτέ. 'nuff said.