Survival of the Dead

Μάστορας : George Romero
Παίχτες : Alan Van Sprang ,Kenneth Welsh ,Kathleen Munroe ,Richard Fitzpatrick ,Athena Karkanis
Πόσα πιάνει; 1,5 / 5 και παίζει να βάζω και πολλά...
Εναλλακτικός Τίτλος : Φαντάροι VS Καουμπόη και όλοι μαζί VS Ζόμπι

Αναλυτικότερα :
Κι όμως, ο Romero έβγαλε καινούρια ταινιά! Από πέρσι! Το ξέρατε; Όχι! Τυχαίο; Δε νομίζω!!! Και δεν τη βλέπω να έρχεται στη χώρα μας και υπάρχουν πολλοί πολλοί λόγοι για να (μην) γίνει κάτι τέτοιο. Προτού όμως πιάσω το φτυάρι, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. α) το “Survival of the Dead” αποτελεί μια “χαλαρή” συνέχεια του “Diary of the Dead” β) και συνεχίζει το hype στα πρότυπα της living dead σάγκας που πλέον απαριθμεί ούτε λίγο ούτε πολύ – εξαιρώ τα remakes κλπ – 6 ταινίες. Να αναμένουμε και άλλα εμπνευσμένα ονόματα που να είναι του τύπου “__________ of the Dead”; Εννοείται ότι στο κενό συμπληρώνετε ότι σας κάνει ευχαρίστηση. Προτάσεις από την Καμαριέρα για μελλοντικούς τίτλους : “Σεμεδάκια of the Dead”, “Death of the Dead”, “Resurrection of the Dead”, “Κωλοβάρα of the Dead” και – γιατί όχι - “Πρωτάθλημα of the Dead” - στο ποδοσφαιράκι, Street Fighter, ότινα'ναι!

Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράματα : δεν το παίζω εδώ ούτε κουλτουριάρης, ούτε γαμάτος. Μεγάλωσα με τις ταινίες των George Romero, Lucio Fulci, Dario Argento και όλων αυτών που προσπάθησαν να τους αντιγράψουν. Θεωρώ το “Night of the Livinge Dead” μια από τις σπουδαιότερες και σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών. Μια από τις αγαπημένες μου ζομποταινίες ever είναι επίσης το “Day of the Dead”. Γούσταρα τρελά (2 φορές πήγα και το είδα στο σινεμά!) το “Land of the Dead”. Και το προτελευταίο, “Diary of the Dead” (θα το βρεις στα παλιά review της Καμαριέρας) μου φάνηκε ok, αν και σαφώς κατώτερο για τα δεδομένα του δημιουργού του. Να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη (και τα ζόμπι... ζόμπι!) : το “Survival of the Dead” είναι μακράν η χειρότερη ταινία της σάγκας και ίσως μια από τις χειρότερες ταινίες του Romero (μετά από το ανεκδιήγητο “Martin” - ναι, είναι τόσο κακό!) Και με λυπεί ιδιαίτερα να βλέπω ένα από τα ινδάλματα της παιδικής μου ηλικίας να αποδομείται έτσι. Αλλά τι να κάνουμε, shit happens. Και η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα με τα σκατά...

...πρώτα από όλα επειδή δε τη λες ακριβώς ταινία, αλλά περισσότερο τηλεταινία. Οι φοβερές ελλείψεις στην παραγωγή είναι παντού έκδηλες, από τον ακατάλληλο φωτισμό, στο κακό make up, τα δευτεροκλασάτα – περασμένων 10ετιών – εφφέ. Και φυσικά, από τους κακούς ηθοποιούς. Εντάξει, είναι γνωστό ότι ο Romero δεν είναι ούτε ότι καλύτερο σαν σκηνοθέτης, ούτε και οι ηθοποιοί του είναι ότι καλύτερο. Ανέκαθεν. Και όλα αυτά, ειλικρινά, σε τελική ανάλυση δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για ταινία του είδους. Το ασυγχώρητο λάθος στο “Survival of the Dead” είναι η παντελής έλλειψη ατμόσφαιρας. Αν υπήρχε κάτι που έκανε μοναδικές τις ταινίες του Romero, αυτό ήταν η αίσθηση του επικείμενου όλεθρου. Το ότι ήξερες από πριν ότι οι πρωταγωνιστές είναι εκ προοιμίου καταδικασμένοι. Η αγωνία της επιβίωσης. Η όλη βαρύτητα και σαπίλα της ατμόσφαιρας. Ε, από όλα αυτά που σας ανέφερα, ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει εδώ. Και - εννοείται - από τρομαχτικές σκηνές δεν παίζει ούτε δείγμα. Ζόμπι υπάρχουν και πολλά μάλιστα, αλλά εξυπηρετούν απλά στην κινηματογράφιση άπειρων (και απολύτων ίδιων μεταξύ τους) σκηνών όπου δέχονται τους ίδιους πυροβολισμούς. Στο κεφάλι. Κατά τα άλλα, οι χαρακτήρες της ταινίας, δε δείχνουν να πολυαντιλαμβάνονται την ύπαρξη των ζόμπι και σε περιπτώσεις που το παίρνουν χαμπάρι, δε δείχνουν να τους πολυνοιάζει κιόλας. Απλά σπαταλούν το χρόνο τους (και μαζί και τον δικό ΣΟΥ) κάνοντας ότι βλακεία μπορούν να φανταστούν και λέγοντας ασυναρτησίες ορμώμενοι από διαλόγους που είναι ένα με τα ζεστά σκατά.

Και αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο αμάρτημα του “Survival of the Dead”. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιστορία και ότι απομένει είναι τόσο ασυνάρτητο και απλά ΒΛΑΚΩΔΕΣ που πραγματικά απορείς τι σκεφτόταν ο Romero γράφοντάς το (είναι επίσης υπέυθυνος και για το σενάριο, όπως σε όλες τις Living Dead ταινίες). Μια ιστορία που ξεκινά σαν φτηνή απομίμηση ενός έτσι και αλλιώς μέτριου έργου (Diary of the Dead) καταλήγει να μετατρέπεται σε... κάτι τύπου western. Και σαν τσόντα στο ενδιάμεσο, βάζουνε τα ζόμπι. Κάπου προς το τέλος προσπαθεί να χώσει και ένα ηθικό δίδαγμα που από μόνο του δεν είναι άσκημο (μαζί με την ικανοποιητική σκηνή στο φινάλε), αλλά όταν επί μιάμιση ώρα βλέπεις παπαριές, δε σου είναι και πολύ εύκολο να το εκτιμήσεις.

Ένα ακόμα τελείως αψυχολόγητο στοιχείο της ταινίας, είναι η εισαγωγή χιουμοριστικών σκηνών σε σημεία που δεν ταιριάζουν καθόλου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με σκηνές τύπου να ανατινάζεται εκ των έσω το κεφάλι ενός ζόμπι επειδή... το τάισες αφρό από τον πυροσβεστήρα (!) με αποτέλεσμα οι αφροί να βγαίνουν από τα αυτιά και να κάνουν τα μάτια του να... ξεκολλάνε από το κρανίο (!!). Ή με το να αναφλέγεται (με κάκιστα γραφικά υπολογιστή) το κεφάλι ενός ζόμπι επειδή το πυροβόλησαν με ένα flare gun στην... κοιλιά (!!!) Όλες αυτές οι σκηνές σε μια καφροκωμωδία τύπου “Return of the Living Dead” - είναι ο αυθεντικός τίτλος του θρυλικού “Τα Ζόμπι δεν είναι Χορτοφάγα” ή τύπου “Braindead” λειτουργούν μια χαρά. Αλλά όταν προσπαθείς να φτιάξεις ένα – και καλά – σοβαρό έργο τίγκα στο ηθικό δίδαγμα και στην καυστική κοινωνική κριτική και ταυτόχρονα κάνεις πλακίτσες, ε, κάπου το γλυκό δε δένει.

Splatter / Gore :
Όλα να έχει ο μπαξές – αλλά φαντάζουν ίδια και χιλιοπαιγμένα. Άπειροι πυροβολισμοί στο κεφάλι, με ζουμιά να εκτοξεύονται προς τα πίσω. Και δυο αρκετά αξιόλογες (προς το τέλος της ταινίας) σκηνές διαμελισμού. Σε αυτό τον τομέα, ο παππούς το'χει ακόμα. Sweet!

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Άφαντα. Δε βλέπεις γυμνό κρέας ούτε καν από ζόμπι. Όχι βέβαια ότι αυτό είναι κακό πράμα, αλλά λέμε τώρα... ΟΛΕΣ ΟΙ ΖΟΜΠΟΤΑΙΝΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΟΠΟΥ ΜΙΑ ΘΕΑ ΞΑΝΘΙΑ ΝΑ ΔΙΑΜΕΛΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΝΕΚΡΟΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΟΥΣ! Και να φαίνονται και βυζά και κωλαράκι και “θάμνος!” - ΠΡΟΣΟΧΗ – όχι ξυρισμένο! Θάμνος!!! Οι ζομποταινίες είναι καλλιτεχνικό προϊόν που ανδρώθηκε τη 10ετία του '80 και έτσι πρέπει να φέρονται σε ΟΛΕΣ τις απόψεις! Απλά τα πράματα! Οι πιο ανωμαλιάρηδες από εσάς, μπορει να τη βρουν στις σκηνές που απεικονίζεται ένα γυμνό... άλογο. Προφανώς, επειδή δυσκολεύονταν να το ντύσουν κι αυτό.

Ρεζουμέ :
Απόλυτα απογοητευτικό, μια αποτυχία σε όλα του. Και είναι πραγματικά κρίμα και άδικο για το όνομα του δημιουργού του. Ο George Romero πρέπει να βγει στη σύνταξη και να μην κάνει ταινίες απλά για να τις κάνει. Έχει προσφέρει ήδη πολλά. Δε χρειάζεται στο τέλος της ζωής του να εξευτελίσει το όνομά του. Ως γνωστόν, είναι η τελευταία γεύση που απομένει στη μνήμη και καμιά φορά φτάνει για να επισκιάσει ένα έργο ζωής...