Superman Returns, Whisper, The Messengers

Superman Returns

Ο πιό gay υπερήρωας όλων των εποχών επιστρέφει. Γιατί άραγε? Ποτέ δεν κατάλαβα σε τι οφείλεται η τεράστια και παγκόσμια αναγνώριση του Superman. Ίσως να φταίει το κολάν, δε ξέρω. Τρια τα πιο πρόσφατα κινηματογραφικά πονήματα του σκατίφλωρα ήρωα, έλαβαν χώρα εντός της 10ετίας του '80 με τον συχωρεμένο Christopher Reeve στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σεβαστή η επιτυχία που έκαναν τότε, αν και σαν ταινίες δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Τέσπα, υποθέτω ότι ο κόσμος εντυπωσιαζόταν περισσότερο και παραμυθιαζόταν καλύτερα τότε, οπότε και έτρεξε στα ταμεία. Σήμερα?

Το νέο παλικάρι που έβαλαν για να φορέσει το μυθικό γαλάζιο πυρέξ κολάν στέκει στις απαιτήσεις του ρόλου του αξιοπρεπέστατα. Είναι και αρκετά νόστιμο αγόρι (υποθέτω), προκειμένου να τρέξουν τα κοριτσάκια να τον δουν στα ταμεία. Η ιστορία όσον αφορά το background είναι ολίγον τι αχταρμάς, γιατί δεν ακολουθεί επακριβώς την ήδη παγιωμένη μυθολογία που έχει σχηματιστεί γύρω από το πρόσωπο του ήρωα, σύμφωνα με τα όσα έχουν διαδραματιστεί στη σειρά SmallVille (Ελλ. Υπότιτλος : Superman – Τα χρόνια της νιότης) παρά το ότι αυτή αποτελεί επίσημο μέρος της ιστορίας του Superman, τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενα των παραγωγών. Η ταινία μάλλον τα αγνοεί όλα αυτά και επιστρέφει σε πιο βασικό σεναριακό επίπεδο, προφανώς για να μπορέσουν να την παρακολουθήσουν και οι πιο “άσχετοι” όσον αφορά το μύθο του Superman (π.χ. Εγώ)

Σύμφωνα με το σενάριο, ο Superman έχει τα ψυχοτραυματικά του για αδιευκρίνιστους λόγους και αποφασίζει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση για αρκετά χρόνια, σε ένα γειτονικό γαλαξία όπου κάθεται και πλέκει εργόχειρο. Όταν όμως η γη απειλείται, ένα πουλάκι του το λέει και έτσι ο πιο τρανός γαλαξιακός gay αποφασίζει να κάνει το μεγάλο comeback. Η τύχη του εργόχειρου αγνοείται.

Σαν ιδέα είναι καλύτερο από ότι το περίμενα. Η επιστροφή του Superman τον βρίσκει αντιμέτωπο με ένα κόσμο που είναι τελείως διαφορετικός από εκείνον που άφησε πίσω τόσα χρόνια πριν. Βρίσκει τον εαυτό του ίσως για πρώτη φορά σε μειονεκτική θέση γιατί πλέον τα δεδομένα έρχονται και φεύγουν με ταχύτητα μεγαλύτερη και από τη δική του υπερ – ταχύτητα. Η Lois Lane είναι παντρεμένη με παιδί και δείχνει να τον έχει ξεπεράσει, ενώ η δικιά του καψούρα παραμένει. Όταν όμως αρχίζουν (χωρίς λόγο) να πέφτουν τα αεροπλάνα, να εκτροχιάζονται τα τρένα, να πολλαπλασιάζονται ραγδαία οι γιαγιάδες με parkinson που θέλουν συνοδεία για να περάσουν το δρόμο, τότε δίνεται ξανά η ευκαιρία για το αστέρι του ήρωά μας να λάμψει. Προφανώς, μέσα στο χαμό κανείς δε σκέφτηκε ότι από τη στιγμή που όλες οι θεομηνίες αρχίζουν με την επιστροφή του, ότι υπάρχει μια καλή πιθανότητα ο “αγαπημένος” υπερ-ήρωας να είναι επίσης και υπέρ-γκαντέμης. Και μετά έρχεται ο Lex Luthor που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο σαν... μεσίτης (εδώ ΔΕΝ κάνω πλάκα) και επακολουθεί (χωρίς λόγο) ακόμα περισσότερος χαμός.

Μεταφράζω, για όσους δεν “'επιασαν” το υπονοούμενο από όλα τα παραπάνω. Το ταινιάκι ξεκινά καλά και με αρκετό ενδιαφέρον. Όταν όμως πλακώνουν όλες οι κλισαρίες που αναπαράγονται σε βαθμό copy / paste από τις παλιότερες ταινίες του franchise, το λίγο σενάριο που υπάρχει πάει περίπατο. Η παρουσία του Kevin Spacey στο ρόλο του κακού αποσκοπούσε στο να δανείσει κύρος στην ταινία, όμως η ρηχή ερμηνεία του αποτελεί το πιό αδύνατο σημείο της. Ακολουθούμενη φυσικά από το ό,τι να'ναι σενάριο, τους ημιτελείς χαρακτήρες, τις τεράστιες σεναριακές τρύπες και κάποια απίστευτα παράλογα στιγμιότυπα.
Αν ο μόνος σκοπός πίσω από τη δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν η έυρεση ενός νέου προσώπου που θα φορέσει αξιοπρεπώς τη στολή του Superman, τότε αυτός ο σκοπός επετεύχθη. Οστόσο, η ταινία αποτυχαίνει σε όλους τους άλλους τομείς, καθώς δεν κατορθώνει να σταθεί αξιοπρεπώς ούτε καν σαν απλή ταινία δράσης.

Whisper

Μια συμμορία από μικροαπατεώνες αποφασίζουν να απαγάγουν ένα πλουσιόπαιδο προκειμένου να βγάλουν γρήγορα, εύκολα λεφτά. Οστόσο ο μπόμπιρας δείχνει να ξέρει υπερβολικά πολλά και μάλλον είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που δείχνει...

Άγνωστο σε μένα ταινιάκι, κυριολεκτικά το πέτυχα στην τύχη, ξεχασμένο σε ένα ράφι του βιντεοκλάμπ. Καλή μου τύχη. Η μουντή φωτογραφία, οι καλές ερμηνείες, η low profile σκηνοθεσία φτιάχνουν τη σωστή θριλερική ατμόσφαιρα. Το σενάριο όσο πάει γίνεται καλύτερο και κορυφώνεται κλιμακωτά για να φτάσει στο φινάλε. Άψογη δουλειά. Είχα πολύ καιρό να δω σε ταινία του είδους τόσο καλή δουλειά όσον αφορά τους χαρακτήρες. Εδώ οι πρωταγωνιστές δεν είναι τα καλά παιδιά, αλλά βασανισμένοι άνθρωποι που έφτασαν στο έγκλημα επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή. Όχι λόγω γκαντεμιάς, αλλά λόγω των δικών τους κακών επιλογών στη ζωή. Όλοι έχουν τη δική τους μοναδική προσωπικότητα, τις μεταξύ τους διαφορές, τα ελαττώματα, τα μυστικά τους. Μυστικά σκέτο φαρμάκι. Όλοι έχουν απολέσει προ πολλού την αθωότητά τους, όλοι έχουν βρωμιά, λέρα στην ψυχή τους. Και η μεγαλύτερη λέρα από όλους είναι ο πιτσιρικάς!

Πρωτότυπο και αληθινό, σε κάποιες στιγμές θα σας θυμίσει την αυθεντική “Προφητεία”! Μιλάμε για τέτοιο επίπεδο. Δε λέω περισσότερα για να μη σας χαλάσω την απόλαυση από τη θέαση αυτής της ταινίας. Απλά μη διανοηθείτε να το χάσετε.

http://rapidshare.com/files/54554449/Silence.part1.rar
http://rapidshare.com/files/54558878/Silence.part2.rar
http://rapidshare.com/files/54562972/Silence.part3.rar
http://rapidshare.com/files/54567702/Silence.part4.rar
http://rapidshare.com/files/54571443/Silence.part5.rar
http://rapidshare.com/files/54574858/Silence.part6.rar
http://rapidshare.com/files/54578353/Silence.part7.rar
http://rapidshare.com/files/54579104/Silence.part8.rar

The Messengers

Ιδού το τελευταίο πόνημα των αδελφών Pang. Είναι τα παλικάρια που σκηνοθέτησαν το πρωτότυπο αλλά και το remake του “The Eye” και που κάποτε υπήρξαν η ελπίδα για το μέλλον του Japanese Horror. Όλα αυτά δηλαδή προτού τους πάρει είδηση το Hollywood και αποφασίσουν να την κάνουν από τη σκηνή που τους ανέδειξε με ελαφρά πηδηματάκια. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Και πιο συγκεκριμένα, είναι πολλά και προέρχονται από τον Wes Craven, ο οποίος δείχνει (για δικό του καλό) να έχει συνειδητοποιήσει ότι η σκηνοθετική του καριέρα έχει λάβει οριστικά τέλος και πλέον δραστηριοποιείται σχεδόν αποκλειστικά από την καρέκλα του παραγωγού, βγάζοντας φράγκα με το να βάζει διάφορους να ξαναγυρίζουν στα Αγγλικά ό,τι Γιαπωνέζικη ταινία κάνει εκεί έξω κάποια επιτυχία. Χωρίς πλάκα, είναι ο κύριος υπέυθυνος για σχεδόν όλα τα remake Ιαπωνικών ταινιών που κυκλοφόρησαν την τελευταία 10ετία. “Τα ρεζιλίκια τους ήταν, μου τα΄παν, και τσολιαδάκια made in Japan” που λέει και ο ποιητής. Τέσπα, προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο στο να ξέρεις να βγάζεις φράγκα. Έστω και με λαμογιές. Είναι και αυτό μια τέχνη, σύμφωνα με τον Andy Warhol. Τέχνη του μέλλοντος, θα προσθέσω εγώ.

Να πω την πάσα αλήθεια, δε γνωρίζω αν το συγκεκριμένο εργάκι προέρχεται από κάποιο αντίστοιχο Γιαπωνέζικο. Πάντως “βρωμάει” remake από χιλιόμετρα. Μια οικογένεια που αναρρώνει ψυχολογικά από μια μεγάλη δυστυχία, αποφασίζει να μετακομίσει στην εξοχή, σε ένα μεγάλο αγροτόσπιτο και να βγάλει το ψωμί της καλλιεργώντας... ηλιόσπορους (!!!) Μετά έρχονται κάτι κοράκια, κάτι Japanese CGI φαντάσματα, ένας άγνωστος βοηθός, ο καπνιστής των X-files (σοβαρά!!! Και τις μπάλες!!!) Μετά από κάποια πολύ σκοτεινά πλάνα, αρκετά ουρλιαχτά, ακόμα περισσότερα γραφικά υπολογιστή, πέφτει το ζαχαρένιο “και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα” φινάλε και απογοητεύει.

Το σενάριο είναι υπερβολικά απλό και σε κάποια σημεία “κουλό” Το όλο subplot με τον αμφιβόλων προθέσεων επιχειρηματία (που τον υποδύεται ο καπνιστής των X-files) κάπου στην πορεία... το ξέχασαν (!!!) Οι ερμηνείες είναι μέτριες και τα ίδια φαντάσματα που έχουμε δει σε τόσες ταινίες του είδους δεν τρομάζουν πια. Βάλε στο μείγμα και μια πολύ συντηρητική αντιμετώπιση των βίαιων σκηνών (κοινώς, βλέπουμε αίμα με το σταγονόμετρο) Τόσο καλά.

Αυτά... τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Ακόμα ένα μέτριο θριλεράκι που θα κατορθώσει να συγκινήσει μόνο τους “πρωτάρηδες” στο άθλημα. Η σκηνοθεσία είναι καλή, αλλά από μόνη της τι να σου κάνει, όταν όλα τα άλλα σε αυτή την ταινία πάσχουν ή κινούνται στην καλύτερη των περιπτώσεων σε μέτριο επίπεδο. Και, κυρίως, όταν όλα, μα ΟΛΑ όσα υπάρχουν εδώ, τα έχεις ξαναδεί στο πολύ καλύτερό τους.