Και γαμώ τους τίτλους. Όταν πρωτοδιάβασα το ομώνυμο διήγημα του Clive Barker, μου έφυγε ο σκάτος. Για εγκυκλοπαιδικούς λόγους παραθέτω ότι το διήγημα αυτό βρίσκεται στα περιβόητα “Βιβλία του Αίματος” και άμα επικαλείσαι ότι διαβάζεις horror λογοτεχνία και δεν τα έχεις ακόμα τσεκάρει, είσαι gay. Κλείσε το κομπούτερ και τραβα αγόρασέ τα και τα 6 και διάβασέ τα. Τώρα.
Συνεχίζω. Το ταινιάκι αυτό το περίμενα μήνες, από τότε που ανακοινώθηκε. Βέβαια, οι περισσότερες φιλμικές adaptations ιστοριών του Clive Barker δεν είναι και ό,τι καλύτερο, αλλά δε βλάπτει να ελπίζεις, έτσι? Εισαγωγή – το λογότυπο των Lion's Gate και Lakeshore Entertainment συνήθως αποτελεί καλό αιωνό για ό,τι επακολουθεί και είναι πάντα ευπρόσδεκτο στην οθόνη μου. Ένας τυπάκος πετάγεται από το κάθισμά του. Τον είχε πάρει ο ύπνος ενώ είχε πάρει το τελευταίο μετρό για τον προορισμό του. Κάτι δεν πάει καλά όμως. Απροσδιόριστοι ήχοι ακούγονται στο διπλανό βαγόνι. Σηκώνεται για να δει καλύτερα, κάνε μερικά βήματα... και πέφτει. Γλιστράει σε ένα σκουρόχρωμο γυαλιστερό κολλώδες υγρό. Είναι αίμα. Περνάει στο διπλανό βαγόνι. Παθαίνει σοκ. Κάποιος το έχει μετατρέψει σε κανονικό σφαγείο. Μόνο που αντί για ζώα, έχει κρεμάσει ανθρώπους. Γυμνούς, σφαγμένους, περασμένους σε τσιγγέλια, κρέμονται από το ταβάνι του βαγονιού. Η απέναντι πόρτα ανοίγει...
Δε θα πω περισσότερα για την υπόθεση για να αποφύγω τα spoilers. Η κεντρική ιστορία του διηγήματος διατηρείται, αλλά γύρω της έχει χτιστεί και αρκετό εξτρά υλικό από τους σεναριογράφους. Λογικό και αναμενόμενο, καθώς αν χρησιμοποιούσαν σαν υλικό μόνο όσα γράφει το βιβλίο, η ταινία δε θα κρατούσε πάνω από 20 λεπτά. Πράγμα όμως που είναι και δίκοπο μαχαίρι. Τα εξτρά κομμάτια σεναρίου είναι καλογραμμένα και βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας από τους “αμύητους” Ωστόσο, κάποιες “τρύπες” και λογικά κενά δυστυχώς δεν αποφεύγονται. Επιπλέον, δε μπορείς παρά να νιώσεις ότι το πρόσθετο μπλα μπλα λίγο “αραιώνει” τη δύναμη και την αυθεντικότητα του πρωτοτύπου, λίγο απομυθοποιεί την ιστορία του.
Είναι σπουδαίο να βλέπεις στο ρόλο του “χασάπη” Mahogany τον Vinnie Jones. Αυτό το παλικάρι με μια του στραβή ματιά και μόνο είναι ικανό να σε στείλει αδιάβαστο στο φαρμακείο να αγοράζεις pampers. Ωστόσο μας είχαν “τάξει” τον θεό Doug Bradley (τον Pinhead από τις ταινίες Hellraiser) για το ρόλο του κακού και η απουσία του μου κακοφάνηκε λίγο. Πάντως η performance του εδώ κρίνεται ικανοποιητικότατη, καθώς και όλων των άλλων συντελεστών της ταινίας. Η σκηνοθεσία, χωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό ή να φέρνει καινούρια δεδομένα, είναι ωστόσο επαρκέστατη για να δώσει πνοή ζωής σε αυτό το κατά βάση Slasher flick. Το ίδιο ισχύει και για τη φωτογραφία.
Η μεγαλύτερη αδυναμία αυτής της ταινίας είναι ότι προέρχεται από μια εξαιρετικά δυνατή ιστορία τρόμου. Η σύγκριση με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτη, αλλά και αδικεί κατάφορα την ταινία. Ένα επιπλέον μελανό σημείο είναι το “πειραγμένο” φινάλε. Στο βιβλίο έσπερνε. Εδώ έχει υποστεί μια διακριτική αλλαγή – σε πολλούς από εσάς θα φανεί περισσότερο σαν αισθητική παρέμβαση, παρά σαν ουσιαστική στροφή στο σενάριο. Ωστόσο αυτή η μικρή λεπτομέρεια κάνει την ταινία να απομακρύνεται τελείως από το πνεύμα του αυθεντικού, τουλάχιστον για όσους το έχουν διαβάσει και εκτιμήσει.
Ρεζουμέ – Προσωπικά θα προτιμούσα το The Midnight Meat Train να ήταν μια ταινία μικρού μήκους που να ακολουθεί πιστά το διήγημα και να απαρτίζει με άλλες 2 – 3 μια συλλογή σύντομων adaptations ιστοριών του Clive Barker, ό,τι ήταν δηλαδή η συλλογή comics, Taping The Vein, αλλά σε φιλμικό format. Nομίζω ότι σε τελική ανάλυση θα απολαύσεις πολύ καλύτερα την ταινία αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο. Παρόλα αυτά, ακόμα και αν το έχεις, θα ήταν αδικία να τη συγκρίνεις με αυτό. Είναι ένα πολύ καλογυρισμένο, μοντέρνο slasher που απευθύνεται στη γενιά των SAW και όχι μόνο. Περιέχει βαρβάτο gore, είναι προσεγμένο, ατμοσφαιρικό και γκαζωμένο συνάμα.
Είδος Ταινίας – Μοβόρικο
Εναλλακτικός Τίτλος – Το Κρέας το Καλό, Είναι Κάτω απ'τον Αφαλό
Πότε? - 2008
Πόσο? - 105 περίπου λεπτά
Μάστορας - Ryûhei Kitamura
Παίχτες - Bradley Cooper, Leslie Bibb, Brooke Shields, Vinnie Jones,
Ted Raimi
Βαθμολογία – αν έχεις διαβάσει το βιβλίο 3,5 / 5.Αν όχι, 4 / 5
Συνεχίζω. Το ταινιάκι αυτό το περίμενα μήνες, από τότε που ανακοινώθηκε. Βέβαια, οι περισσότερες φιλμικές adaptations ιστοριών του Clive Barker δεν είναι και ό,τι καλύτερο, αλλά δε βλάπτει να ελπίζεις, έτσι? Εισαγωγή – το λογότυπο των Lion's Gate και Lakeshore Entertainment συνήθως αποτελεί καλό αιωνό για ό,τι επακολουθεί και είναι πάντα ευπρόσδεκτο στην οθόνη μου. Ένας τυπάκος πετάγεται από το κάθισμά του. Τον είχε πάρει ο ύπνος ενώ είχε πάρει το τελευταίο μετρό για τον προορισμό του. Κάτι δεν πάει καλά όμως. Απροσδιόριστοι ήχοι ακούγονται στο διπλανό βαγόνι. Σηκώνεται για να δει καλύτερα, κάνε μερικά βήματα... και πέφτει. Γλιστράει σε ένα σκουρόχρωμο γυαλιστερό κολλώδες υγρό. Είναι αίμα. Περνάει στο διπλανό βαγόνι. Παθαίνει σοκ. Κάποιος το έχει μετατρέψει σε κανονικό σφαγείο. Μόνο που αντί για ζώα, έχει κρεμάσει ανθρώπους. Γυμνούς, σφαγμένους, περασμένους σε τσιγγέλια, κρέμονται από το ταβάνι του βαγονιού. Η απέναντι πόρτα ανοίγει...
Δε θα πω περισσότερα για την υπόθεση για να αποφύγω τα spoilers. Η κεντρική ιστορία του διηγήματος διατηρείται, αλλά γύρω της έχει χτιστεί και αρκετό εξτρά υλικό από τους σεναριογράφους. Λογικό και αναμενόμενο, καθώς αν χρησιμοποιούσαν σαν υλικό μόνο όσα γράφει το βιβλίο, η ταινία δε θα κρατούσε πάνω από 20 λεπτά. Πράγμα όμως που είναι και δίκοπο μαχαίρι. Τα εξτρά κομμάτια σεναρίου είναι καλογραμμένα και βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας από τους “αμύητους” Ωστόσο, κάποιες “τρύπες” και λογικά κενά δυστυχώς δεν αποφεύγονται. Επιπλέον, δε μπορείς παρά να νιώσεις ότι το πρόσθετο μπλα μπλα λίγο “αραιώνει” τη δύναμη και την αυθεντικότητα του πρωτοτύπου, λίγο απομυθοποιεί την ιστορία του.
Είναι σπουδαίο να βλέπεις στο ρόλο του “χασάπη” Mahogany τον Vinnie Jones. Αυτό το παλικάρι με μια του στραβή ματιά και μόνο είναι ικανό να σε στείλει αδιάβαστο στο φαρμακείο να αγοράζεις pampers. Ωστόσο μας είχαν “τάξει” τον θεό Doug Bradley (τον Pinhead από τις ταινίες Hellraiser) για το ρόλο του κακού και η απουσία του μου κακοφάνηκε λίγο. Πάντως η performance του εδώ κρίνεται ικανοποιητικότατη, καθώς και όλων των άλλων συντελεστών της ταινίας. Η σκηνοθεσία, χωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό ή να φέρνει καινούρια δεδομένα, είναι ωστόσο επαρκέστατη για να δώσει πνοή ζωής σε αυτό το κατά βάση Slasher flick. Το ίδιο ισχύει και για τη φωτογραφία.
Η μεγαλύτερη αδυναμία αυτής της ταινίας είναι ότι προέρχεται από μια εξαιρετικά δυνατή ιστορία τρόμου. Η σύγκριση με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτη, αλλά και αδικεί κατάφορα την ταινία. Ένα επιπλέον μελανό σημείο είναι το “πειραγμένο” φινάλε. Στο βιβλίο έσπερνε. Εδώ έχει υποστεί μια διακριτική αλλαγή – σε πολλούς από εσάς θα φανεί περισσότερο σαν αισθητική παρέμβαση, παρά σαν ουσιαστική στροφή στο σενάριο. Ωστόσο αυτή η μικρή λεπτομέρεια κάνει την ταινία να απομακρύνεται τελείως από το πνεύμα του αυθεντικού, τουλάχιστον για όσους το έχουν διαβάσει και εκτιμήσει.
Ρεζουμέ – Προσωπικά θα προτιμούσα το The Midnight Meat Train να ήταν μια ταινία μικρού μήκους που να ακολουθεί πιστά το διήγημα και να απαρτίζει με άλλες 2 – 3 μια συλλογή σύντομων adaptations ιστοριών του Clive Barker, ό,τι ήταν δηλαδή η συλλογή comics, Taping The Vein, αλλά σε φιλμικό format. Nομίζω ότι σε τελική ανάλυση θα απολαύσεις πολύ καλύτερα την ταινία αν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο. Παρόλα αυτά, ακόμα και αν το έχεις, θα ήταν αδικία να τη συγκρίνεις με αυτό. Είναι ένα πολύ καλογυρισμένο, μοντέρνο slasher που απευθύνεται στη γενιά των SAW και όχι μόνο. Περιέχει βαρβάτο gore, είναι προσεγμένο, ατμοσφαιρικό και γκαζωμένο συνάμα.
Είδος Ταινίας – Μοβόρικο
Εναλλακτικός Τίτλος – Το Κρέας το Καλό, Είναι Κάτω απ'τον Αφαλό
Πότε? - 2008
Πόσο? - 105 περίπου λεπτά
Μάστορας - Ryûhei Kitamura
Παίχτες - Bradley Cooper, Leslie Bibb, Brooke Shields, Vinnie Jones,
Ted Raimi
Βαθμολογία – αν έχεις διαβάσει το βιβλίο 3,5 / 5.Αν όχι, 4 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου