Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Όνειρα, part II

Χάσιμο. Είδα, λέει, ότι ήμουνα αποτυχημένος ηθοποιός σε βιντεοταινίες της 10ετίας του '80. Συγκεκριμένα, μου είχε κολλήσει η ρετσινιά του ρόλου του “βλάκα μαθητή” και με βάζανε να παίζω σε όλες ταινίες του είδους. Ερωτιάρικες κωμωδίες, γύρισμα στο βίντεο του ενός απογεύματος. Δουλειά του ποδαριού, όλες τους αποτυχημένες απομιμήσεις του “Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα” Με τίτλους – αριστουργήματα τύπου “Μπορούμε και Κάτω Από τα Θρανία Νο4” ή “Λύκειο Άκρως Κουφό και Απειθάρχητο” Μέχρι τα 40 μου φόραγα κοντά παντελονάκια και κολλητά ριγέ μπλουζάκια (που δεν έκρυβαν τη μπάκα και τα γεροντόπαχά μου) και παρίστανα το βλάκα μαθητή που με το παπάκι προσπαθεί να σταυρώσει γκόμενα.

Όταν το εκμυστηρεύτηκα στον Κοκό, τον έπιασε ημικρανία τον άνθρωπο. Βραχυκύκλωσε. Πήρε 2 Depon για να συνέλθει. Διέγνωσε ότι πάσχω από οξεία '80-ίτιδα. Εγώ τώρα κάθομαι και σας τα λέω όλα αυτά γιατί πιστεύω ότι με θεωρείτε πλέον δικό σας άνθρωπο και μεταξύ κατεργαρέων πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια. Αλλά πείτε μου, έτσι όπως με κόβετε από φάτσα αλλά και από προσωπικότητα. Δε θα μπορούσα να σταθώ τουλάχιστον αξιοπρεπώς στο πλευρό της Βίνας Ασίκη? Σε αυτή την αξέχαστη ντίσκο με τις μπουρμπουλήθρες να χορεύω με την Τέτα Ντούζου και να βλεφαριάζω τις μπουτάρες της μέσα από το γυαλιστερό της καλσόν? Το οποίο φυσικά το φοράει με κορμάκι και ψηλοτάκουνες γόβες. Και ακριβώς έτσι ντυμένη θα έρθει και το επόμενο πρωί να μας κάνει γυμναστική. Θα μας γυρίσει την πλάτη και θα αρχίσει τις επικύψεις. Και θα τρέχουνε τα σάλια τα δικά μου, του Μπίλια και όλων των άλλων παλικαριών. Δεν περιγράφω άλλο. Νομίζω ότι θα κλάψω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: