The Roommate

Μάστορας : Christian E. Christiansen

Παίχτες : Minka Kelly, Leighton Meester & Cam Gigandet

Με δυό λογάκια :

Η Sara είναι μια πρωτοετής φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο του Los Angeles. Μοιράζεται το καινούριο της δωμάτιο στη φοιτητική εστία με τη Rebecca. Η Rebecca αρχικά δείχνει γλυκειά, ντροπαλή και συνεσταλμένη και θέλει να μοιράζεται τα πάντα με τη Sara. Όλα μαρτυρούν την έναρξη μιας υπέροχης φιλίας. Όταν όμως αρχίζουν να συμβαίνουν δυσάρεστα γεγονότα σε όλους τους κοντινούς ανθρώπους της Sara, θα αρχίσει να έχει αμφιβολίες. Και όσο περνάει ο καιρός, η εμμονή της Rebecca με τη νέα της συγκάτοικο μεγαλώνει και τα δυσάρεστα περιστατικά αρχίζουν να βγαίνουν εκτός ελέγχου...

Αναλυτικότερα :

Πλάκα πλάκα, πρέπει επιτέλους να αρχίσω να τη μυρίζομαι τη βρώμα. Κατ'αρχήν, το αυτονόητο : μια ταινία που στα έχει όλα γραμμένα στο πίσω μέρος του dvd πολύ απλά δεν έχει καμία πλέον έκπληξη να σου προσφέρει. Ξεφουσκώνει προτού καν βάλεις το δισκάκι να παίξει στο ματζαφλάρι. Τρώει γκολ από τα αποδυτήρια. Χέστα κι άστα. Δεύτερον. Μοντέλα που το παίζουν γυαλιστεροί έφηβοι με lifestyle και attitude εκατομμυριούχου ενήλικα. Η πατροπαράδοτη προβοκατόρικη εικόνα του μέσου αμερικάνου που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και τέλος, ένα εργάκι που (θέλει να) είναι θρίλερ μεν, κατάλληλο για ανηλίκους δε (PG-13 rating). Δηλαδή για βίαιες σκηνές, ούτε συζήτηση. Το δε γυμνο; Πιο εξαφανισμένο και από τον Jimmy Hofa! Οπότες, είντα λόγος παραμένει προκειμένου να δεις αυτή την ταινιούλα; Εν ολίγοις... κανένας.

Εντάξει, για να μην τα παραλέμε, προσωπικά είχα δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν η ομοιότητά του με το κλασικό “Νέα Γυναίκα Μόνη Ψάχνει”. Στο οποίο, το “The Roommate” σε παραπέμπει κατευθείαν. Πρακτικά, πολύ θα ήθελε να είναι το “Νέα Γυναίκα...” της εποχής του. Αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεύτερον... ήταν η μόνη ταινία στο videoclub που με ενδιέφερε να δω και ήταν διαθέσιμη σε... blu-ray!!! Ναι, ενίοτε είμαι τόσο ρηχός άνθρωπος. Συνεπώς, τα θέλω και τα παθαίνω. Ενίοτε.

Στην ακόλουθη παράγραφο, όσα θα γράψω μάλλον τα έχεις μαντέψει ήδη, οπότε μπορείς και να παραβλέψεις την ανάγνωσή της. Λοιπόν, το “The Roommate” έχει απίστευτα στερεοτυπικούς επιφανειακούς χαρακτήρες. Μη ρεαλιστικές – σε σημείο γελοιότητας – αμερικανοκαταστάσεις. Κονσέρβα ατάκες και διαλόγους που τα έχεις ματαδεί σε άπειρες παρόμοιες ταινίες του είδους. Για ηθοποιία δεν το συζητώ. Αν και κάποια από τα κοριτσάκια που παίζουν είναι εξόχως λιμπισίμια, εντούτοις είναι πάντοτε και στο 100% της επιφάνειας του τορνευτού σώματός τους καλυμμένα με ρούχα από το λαιμό και κάτω, λες και η ταινία είναι γυρισμένη στην Αλάσκα μέσα στο καταχείμωνο. Κάπου κρυμμένο προς το τέλος μπορεί και να εντοπίσεις ένα κιλοτάκι, αλλά μέχρι τότε θα έχεις ξενερώσει τόσο πολύ που πλέον δε θα σου κάνει καμιά διαφορά. Οι πράξεις της ψυχωτικής συγκατοίκου όχι μόνο δεν τρομάζουν, είναι τόσο “λίγες” σε σχέση με ότι έχεις συνηθίσει που δεν προκαλούν καμία εντύπωση και δεν έχουν πρακτικά ΚΑΝΕΝΑΝ αντίκτυπο στην ταινία. Ο ένας και μοναδικός φόνος που διαπράττεται είναι τόσο παράλογος, λογοκριμένος και βεβιασμένος που καλύτερα να μην υπήρχε καν...

Ρεζουμέ :

Κοινώς, το “The Roommate”, σου προσφέρει ότι και τόσες άλλες ταινίες του σωρού, μόνο που... έιναι χειρότερο, εφηβικότερο και σε όλα του ...“λιγότερο”! Αν μπορούσα να βρω κάτι καλο για αυτό, είναι η τεχνικά άρτια σκηνοθεσία, η φωτογραφία και η μουσική. Κατά τα άλλα, αποφύγετε...

Πόσα πιάνει; 2 / 5 και πολλά του βάζω...