Classics : Δείπνο Ηλιθίων (Le Diner de Cons - 1998)

Μάστορας : Francis Veber

Παίχτες : Thierry Lhermitte, Jacques Villeret and Francis Huster

Με δυό λογάκια :

Κάθε εβδομάδα, ο Pierre και οι υψηλής κοινωνίας φίλοι του οργανώνουν ένα “δείπνο ηλιθίων”. Καλούν από έναν... ηλίθιο ο καθένας τους, τον πιο ηλίθιο που μπορούν να βρουν. Ο σκοπός, είναι να σκάσουν πλάκα με τους καλεσμένους τους. Φυσικά, το “θύμα” δεν έχει ιδέα σχετικά με τις προθέσεις της παρέας. Αυτή την εβδομάδα, ο Pierre έχει έναν άσο στο μανίκη : ο ηλίθιος που ανακάλυψε, ένας κακομοίρης ονόματι François Pignon πρόκειται να γίνει το αστέρι της βραδιάς...

Αναλυτικότερα :

Πριν την κυκλοφορία της ταινίας το 1998, το “Δείπνο Ηλιθίων” ήταν ένα πολύ επιτυχημένο θεατρικό (ντεμπουτάρισε στη σκηνή το 1993) Ο συγγραφέας του, Francis Weber είχε την ιδέα να το μεταφέρει και στον κινηματογράφο. Και πολύ καλά έκανε! Ο Pierre Brochant (Thierry Lhermitte) φαινομενικά τα έχει όλα : χρήματα, μόρφωση, μια όμορφη γυναίκα και μια παρέα με την οποία περνάνε καλά κάθε εβδομάδα με τις πλάκες που σκαρώνουν. Και εκεί που φέρνει τον ηλίθιό (Pignon) του σπίτι για να τον γνωρίσει πριν τον παρουσιάσει στους φίλους του, τα πάντα πάνε στραβά : τον χτυπάει μια απάλευτη οσφυαλγία η οποία τον αφήνει προσωπικά παράλυτο. Η γυναίκα του τον εγκαταλείπει. Η ενοχλητική ερωμένη του τον πιέζει, ένας εφοριακός τον βάζει στο μάτι για έλεγχο... και ο Pignon είναι εν μέρει υπεύθυνος για όλα αυτά! Από τη στιγμή που ο συμπαθέστατος Pignon μπαίνει στο σπίτι, κυριολεκτικά ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ κάθε πτυχή της ζωής του Pierre, από την... υπερβολική προθυμία και το φιλότιμό του να βοηθήσει!

Το χιούμορ της ταινίας δίνεται μέσα από τους σπαρταριστούς – και ενίοτε στα όρια του σουρεαλιστικού – διαλόγους και από τις απίστευτες καταστάσεις που προκαλεί ο... σίφουνας Pignon! Παρόλα αυτά, κατορθώνει να διατηρεί πάντα ένα υψηλό επίπεδο, αποφεύγοντας από την αρχή μέχρι το τέλος του βρισιές, χυδαιότητες, φτήνιες και “αστεία με κλανιές”. Φυσικά, το ερμηνευτικό κομμάτι της ταινίας βασίζεται στους πολύ καλούς 2 πρωταγωνιστές, με τον Lhermitte να είναι το υπόδειγμα του βολεμένου ψυλομήτη υποκριτή και τον υπέροχο Villeret στο ρόλο του πασίκαλου, φιλότιμου, αθώου και... καταστροφικού Pignon! (by the way, το 1999, κέρδισε το Oscar σαν καλύτερος ηθοποιός στη Γαλλία και σαφέστατα του άξιζε!) Αλλά και το υπόλοιπο cast δίνει αξιόλογες ερμηνείες και με την παρουσία τους ενισχύουν το ήδη καλό αποτέλεσμα.

Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να βρω σε αυτό το εργάκι, είναι το ότι οι θεατρικές του ρίζες είναι υπερβολικά εμφανείς. Όλη η δράση κινείται με ρυθμούς... σαλιγκαριού – βασικά ΔΕΝ υπάρχει δράση ή πλοκή, παρά χαρακτήρες και διάλογοι – και όλη η ταινία διαδραματίζεται στον ίδιο χώρο, στο διαμέρισμα του Pierre. Αλλά πέραν τούτου, είναι μια από τις πλέον αξιόλογες κωμωδίες που μπορεί να δει κανείς μέχρι και σήμερα.

Πόσα πιάνει; 4 / 5